Widzowie oczekujący na spektakl zostają poddani niecodziennej selekcji
"Humanimal" - konc. Magda Niedzielska - chor./wyk. Natalia Dinges, Magda Niedzielska, Michał Przybyła i Piotr Skalski - Krakowski Teatr Tańca"Zapraszamy osoby mające więcej niż 160 cm wzrostu!" Pada komunikat. Pośród gwaru i poruszenia pierwsza grupa widzów przemieszcza się na widownię. Osoba wprowadzająca wygłasza kolejny komunikat "A teraz zapraszam osoby, które mają niebieskie oczy!" Pozostali uczestnicy oczekują w rozbawieniu i napięciu.
W czasie tej łagodnej segregacji oprócz zaskoczenia, pojawiają się myśli o kategoryzacji i podziałach społecznych. Czy ludzie o niebieskich oczach zostali wyróżnieni jako lepsi, ważniejsi? Czy Ci pozostali nie spełnili jakiejś normy? Czy są gorsi? Kiedy zasiadamy na swoich miejscach, pośród przygaszonych świateł, widzimy na scenie grupę postaci w kombinezonach poruszających się nieśpiesznie w specyficznych konstrukcjach. Niepokojący obraz przywołuje na myśl ogród zoologiczny. Człekokształtne postaci w niemal jednolitych ubraniach przywołują skojarzenia z personelem technicznym obsługującym zoo.
Czy to odwrócenie ról jest przypadkowe? A może taki właśnie jest obraz współczesnego człowieka żyjącego w swojej klatce, obraz który jest pragnieniem wolności niemal niemożliwej. Będąc tak bardzo zależnym od swojego środowiska i będąc jednocześnie tak intensywnie wyzwolonym humanimal staje się znów wrogą, nieufną istotą. W obawie o swoje dobra kategoryzuje i odtrąca rywali. Widać to w ruchu postaci, na przemian to jednoczących się we wspólnym tańcu to krążących wobec ofiary. Ofiarą, wyrzutkiem może stać się każdy. Kiedy padają urwane słowa, czujemy manipulację i naznaczenie.
Zależnie od kontekstu, przelotnej mody czy wyartykułowanej niechęci, ofiarą może stać się każdy z nas. Zarówno ten z niebieskimi oczami jak i ten, który nie jada warzyw. Kwartet w kombinezonach ma do zaoferowania całą feerię choreograficznych zakresów. Jak przysłowiowa 'małpa w zoo' mogą popisać się całą rozciągłością sztuczek. Na naszych oczach tworzą dowolne konstelacje z ciał, w każdej dowolnej konfiguracji. Intensywność ruchu dotyka publiczność oddechami i prawie wyczuwalnym pulsem.
Finał jest jak pogoń za niemożliwym wyzwoleniem, będąc każdy w swoje własnej klatce, tancerze osiągają szczytowy punkt w szaleńczej musztrze. Szybciej, ściana, podłoga, biegnij, skocz...padnij...i od nowa. Komendy zaciskają się jak pętla na szyi skazańca, do utraty tchu. Szybciej, wyżej, ściana... Myślimy o naszych własnych klatkach, klatkach w których przyszło nam żyć... Czyż nie jesteśmy wszyscy zamknięci w kombinezonach swoich własnych uprzedzeń, obaw, konstruktów? Czy nie pragniemy wolności?
Dziękuję zespołowi za te pytania, które znów się obudziły. I sądzę, że każdy znajdzie tu inne, zaskakujące odpowiedzi.
__
"Humanimal" - konc. Magda Niedzielska
chor. Natalia Dinges, Magda Niedzielska, Michał Przybyła i Piotr Skalski
Koncepcja: Magda Niedzielska
Wykonanie: Natalia Dinges, Magda Niedzielska, Michał Przybyła i Piotr Skalski
Muzyka: Özgür Ede
Światło: Filip Marszałek
Współpraca: Krakowski Teatr Tańca
