Wierszalin w GTS

Wierszalin zagra w Gdańsku trzy spektakle, które powinny być pozycją obowiązkową nie tylko u każdego teatromana – „Wziołowstąpienie", „Historyję o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim" oraz „Bóg Niżyński".

Teatr Wierszalin - głośny zespół teatralny założony przez reżysera Piotra Tomaszuka oraz grupę współpracujących z nim aktorów - obchodzi w tym roku jubileusz 25-lecia działalności. Zespół wielokrotnie występował na scenach Eu-ropy, Azji, Ameryki oraz Australii, m.in. w Tokio, Chicago, Toronto, Londynie, Sydney, na EXPO w Hanowerze i odniósł spektakularny suk-ces, występując w 2005 roku na scenie teatru „La Mama" w Nowym Jorku. Teatr Wierszalin jest trzykrot-nym laureatem prestiżowej nagrody Fringe First, przyznawanej na światowym festiwalu teatral-nym w Edynburgu. W 1994 otrzymał z rąk Ministra Spraw Zagranicznych R.P. dyplom uznania za wybitne zasługi dla kultury polskiej na świecie, a w 1998 Nagrodę Krytyków Międzynarodowego Instytutu Teatralnego w uznaniu wartości wnoszonych do teatru światowego.

Teatr Wierszalin pokaże w Gdańsku swoje trzy głośne spektakle:
„Wziołowstąpienie"
Inscenizacja i reżyseria: Piotr Tomaszuk
17 marca 2017, godz. 19:00
Gdański Teatr Szekspirowski

Bilety:
Strefa A: 60 zł N/40 zł U
Strefa B: 40 zł/25 zł
Strefa C: 35 zł/20 zł

„Wziołowstąpienie" to opowieść o Podlasiu – krainie, gdzie żyją jeszcze „wiary stare", a szeptuchy i szeptuni szepczą swoje „zamowy" ze skutkiem potężniejszym, niż gdziekolwiek indziej. Spektakl przedstawia ludową wiarę w nadprzyrodzony dar i moc uzdrawiania ziołami. Stanowi tym samym rozwinięcie folklorystycznych zainteresowań Teatru Wierszalin. Komizm sytuacyjny, humor słowny, absurd i groteska splatają się tutaj z refleksją nad przemijaniem i sensem życia. Efekt komizmu potęgują rubaszne dialogi, wypowiadane w gwarze podlaskiej.
Przedstawienie jest wartkie, rytmiczne, dynamiczne, zróżnicowane pod względem muzycznym i choreograficznym. W trakcie aktorzy kilkakrotnie zmieniają charakteryzację i kostiumy. Pieczołowicie przygotowana, oryginalna scenografia uzupełniona jest o projekcje multimedialne. Spektakl przeznaczony tylko dla widzów dorosłych.
Źródła literackie:
Nadzieja Bittel-Dobrzańska „Jak wiedźma Agrypicha znachorstwa mnie uczyła",
O. Czesław Klimuszko „Moje widzenie świata", Vital Voronau „Szeptem", Marian Janusz Kawałko, „Historie ziołowe", Michał Federowski „Lud białoruski na Rusi Litewskiej" - materiały do etnografii słowiańskiej zgromadzone w latach 1877-1905 oraz wiersz Mirona Białoszewskiego „Wywiad".
Źródła muzyczne- kompozytorzy i wykonawcy, których utwory fragmentarycznie bądź w całości wykorzystano w przedstawieniu: Dmitrij Szostakowicz, John Zorn, Piotr Nazaruk, Pierre Degeyter, Alibabki, Helena Majdaniec, Adolf Dymsza, Piotr Tomaszuk (lira korbowa oraz wokalizy).
Obsada:
Prof. Konstanty Organ-Szczątkowski - Piotr Tomaszuk
Kastuś - Rafał Gąsowski
Werek - Dariusz Matys
Józuk – Bartłomiej Olszewski
Natalka - Monika Kwiatkowska
Nastusia - Sylwia Nowak

Współpraca reżyserska: Rafał Gąsowski
Współpraca scenograficzna: Mateusz Kasprzak
Opracowanie muzyczne: Piotr Tomaszuk, Rafał Gąsowski
Projekcje multimedialne: Mateusz Kasprzak
Plastyka ruchu scenicznego: Rafał Gąsowski
Projekt kostiumów: Piotr Łasiewicki
Koordynacja produkcji: Dariusz Matys
Wykonanie kostiumów: Piotr Łasiewicki, Helena Irska, Paulina Liziakowska-Michaluk
Wykonanie dekoracji: Stefan Wyszkowski, Paulina Liziakowska-Michaluk, Jan Łuba, Adam Zaręba, Mariusz Malinowski
Światło: Piotr Łasiewicki
Marketing i organizacja widowni: Mateusz Kasprzak, Nicole Mima, Radosław Kuleszewicz
Księgowość: Jagoda Turkowska, Anna Matys

___________________________________________________
„Historyja o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pań-skim"
Scenariusz i reżyseria: Piotr Tomaszuk
18 marca 2017, godz. 19:00
Gdański Teatr Szekspirowski

Bilety:
Strefa A: 60 zł N/40 zł U
Strefa B: 40 zł/25 zł
Strefa C: 35 zł/20 zł

„Historyja o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim" w reżyserii Piotra Tomaszuka to inscenizacja misterium wielkanocnego, zredagowanego pod koniec XVI wieku przez Mikołaja z Wilkowiecka. To najcenniejszy zabytek dramaturgii staropolskiej, zwany też „Dialogiem częstochowskim". Do końca XIX wieku była to najczęściej grana sztuka teatru ludowego w Polsce. W XX w. kilkakrotnie inscenizowana w profesjonalnych teatrach, m.in. w Teatrze Reduta w reżyserii Leona Schillera w 1923 i przez Kazimierza Dejmka w 1961, 1962 i 1976.
Teatr Wierszalin przedstawia historyczne dzieło, posługując się językiem teatru współczesnego. Dramat jest zrealizowany w poetyce „teatru śmierci", zdefiniowanej przez Tadeusza Kantora. Odpowiednikiem reżysera - średniowiecznego „magistra ludens" - staje się Nauczyciel, który wystawia misterium śmierci i zmartwychwstania z pomocą ludzkich figur przypominających szopkowe panopticum. Stają przed nami Strażak, Wdowa, Dziewczyna z walizką, Uciekinier, Urzędnik, Ewanjelista. Role te grają aktorzy Teatru Wierszalin: Rafał Gąsowski, Dariusz Matys, Mateusz Krzyżewski, Bartosz Olszewski, Sylwia Nowak i Monika Kwiatkowska. W roli Ewanjelisty wystąpi reżyser.
Oprócz podstawowego źródła literackiego, w realizacji spektaklu wykorzystano mało znane staropolskie pieśni wielkanocne i lamenty, opracowane przez Jacka Hałasa - instrumentalistę i wykonawcę muzyki ludowej.
Scenograf - Mateusz Kasprzak, tworząc scenografię spektaklu wykorzystał fragmenty malarstwa średniowiecznego i renesansowego autorstwa Giotta, Duccia oraz Hansa Memlinga.
Muzyka: Jacek Hałas
Współpraca reżyserska: Rafał Gąsowski
Scenografia: Mateusz Kasprzak

Występują:
Nauczyciel - Rafał Gąsowski
Strażak - Dariusz Matys
Wdowa - Monika Kwiatkowska
Dziewczyna z walizką - Sylwia Nowak
Urzędnik - Mateusz Krzyżewski
Uciekinier - Bartłomiej Olszewski
Ewanjelista - Piotr Tomaszuk

Akustyka, oświetlenie i technika sceniczna: Piotr Łasiewicki, Adrian Jakuć-Łukaszewicz
Plastyka sceny: Paulina Liziakowska-Michaluk
Pracownia techniczna: Stefan Wyszkowski, Mariusz Malinowski, Jan Wyszkowski, Adam Zaręba, Grzegorz Zaręba
Garderoba: Helena Irska
Koordynacja pracy artystycznej: Dariusz Matys
Marketing i organizacja widowni: Mateusz Kasprzak, Nicole Mima, Radosław Kuleszewicz
Księgowość i kadry: Jagoda Turkowska, Anna Matys
Redakcja programu: Radosław Kuleszewicz

Oprawa graficzna: Mateusz Kasprzak
Dekoracje do spektaklu wykonane zostały w pracowni Teatru Wierszalin. Do dekoracji wykorzystano fragmenty malarstwa średniowiecznego i renesansowego takich twórców jak: Giotto di Bondone, Duccio di Buoninsegna, Hans Memling.
www.wierszalin.pl
_______________________________________________________
PREMIERA KSIĄŻKI TEATRU WIERSZALIN „HISTORYJA... „ MIKOŁAJA Z WILKOWIECKA W TŁUMACZENIU NA JĘZYK ANGIELSKI

Spotkanie z Piotrem Tomaszukiem, Davidem Malcolmem, Mateuszem Kasprzakiem oraz Tomaszem Wiśniewskim odbędzie się 18 marca 2017 roku około godziny 21.00 we foyer Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Prowadzenie: dr Katarzyna Kręglewska z Uniwersytetu Gdańskiego.
Prezentacji „Historyi o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim" Teatru Wierszalin w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim towarzyszyć będzie promocja wyjątkowego wydawnictwa – dwujęzycznej książki, zawierającej pierwszy angielski przekład słynnego misterium Mikołaja z Wilkowiecka, we współczesnej adaptacji Piotra Tomaszuka. Przekład ma charakter literacki – zachowuje w języku angielskim zarówno rymy, jak i ośmiozgłoskowe wersy – a jego autorem jest profesor David Malcolm z Uniwersytetu Gdańskiego. Tłumaczenie przygotowane jest w opracowaniu scenicznym, co pozwoli Teatrowi Wierszalin wystawiać spektakl za granicą. Autorem redakcji naukowej tomu jest dr Tomasz Wiśniewski, a oprawę graficzną opracował Mateusz Kasprzak.
Wydawnictwo jest owocem współpracy Teatru Wierszalin z fundacją Between.Pomiędzy oraz anglistyką Uniwersytetu Gdańskiego.
Honorowy Patronat nad tym przedsięwzięciem objął JM Rektor Uniwersytetu Gdańskiego, profesor Jerzy Gwizdała.
_________________________________________________________

„Bóg Niżyński"
Scenariusz i reżyseria: Piotr Tomaszuk
19 marca 2017, godz. 19:00
Gdański Teatr Szekspirowski

Bilety:
Strefa A: 60 zł N/40 zł U
Strefa B: 40 zł/25 zł
Strefa C: 35 zł/20 zł
Strefa D: 15 zł

"Bóg chce, bym opisywał moje życie,
Uważam je za dobre. Powiedziałem dobre,
lecz myślałem inaczej.
Boję się, że moje życie nie jest dobre."

Diagilew nie żyje... Tymi słowami zaczyna się "Bóg Niżyński". W opuszczonej kaplicy szpitala dla obłąkanych w Kreutzlingen zaczyna się przedziwna panichida. Nabożeństwo żałobne za swego promotora i kochanka odprawia Wacław Niżyński. Dowiedział się, że słynny twórca Baletów Rosyjskich, Sergiusz Diagilew, zmarł w Wenecji. Kiedyś obiecał mu: „Serioża, zatańczę na twoim grobie". I tańczy, błogosławiąc swym wyznawcom, tj. grupce pacjentów uczestniczących razem z nim w zadziwiającym obrzędzie.
Niżyński odgrywa swoje kolejne artystyczne wcielenia z „Pietruszki", "Popołudnia fauna" i "Święta wiosny". Czyni zarazem spowiedź życia i coraz bardziej pogrąża w obłędzie. W akcie obnażenia i skruchy staje przed nami wielki grzesznik, pyszny aktor, szaman i kapłan zdolny wykreować scenę własnej, odkupieńczej śmierci na krzyżu.
Sztuka inspirowana jest wstrząsającymi „Dziennikami" Niżyńskiego, spisanymi w ciągu sześciu tygodni dzielących ostatni występ publiczny tancerza od zamknięcia go w szpitalu psychiatrycznym.
„Jestem duchem w człowieku, który ma ciało Niżyńskiego. Nie boję się strzałów i trucizn. Boje się śmierci duchowej. Nie zwariuję, lecz będę cały czas płakać. Jestem człowiekiem. Jestem Bogiem. Jestem człowiekiem w Bogu. Robię błędy, gdyż Bóg tego chce. (...) Żaden artysta nie zdoła oszukać Boga. Wiem, kim jest artysta i Bóg naraz, i dlatego boje się o siebie. (...) Jestem człowiekiem. Nie należę do żadnej partii. (...) Chce raju na ziemi. Jestem Bogiem w człowieku. Wszyscy będą Bogami (...).
„Bóg Niżyński" nie pozostawia widza obojętnym. Jest świetnie zagraną historią tragicznej wielkiej postaci.
Wacław Niżyński (1899 – 1950) – tancerz i choreograf polskiego pochodzenia, który zrewolucjonizował sztukę baletową, gwiazda słynnych baletów rosyjskich Sergiusza Diagilewa – postać legendarna i tragiczna. U szczytu powodzenia zaczął zdradzać objawy choroby psychicznej, by w wieku trzydziestu lat z jej powodu zakończyć karierę.

Scenografia: Eva Farkasova, Jano Zavarski
Muzyka: Piotr Nazaruk
Występują: Rafał Gąsowski, Katarzyna Gacal, Monika Kwiatkowska/Paula Czarnecka, Dariusz Matys, Miłosz Pietruski

Nagrody:
• Grand Prix II Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@port, Gdynia 2007
• Główna Nagroda na XXI Międzynarodowym Festiwalu Kopriva 2007, Kopřivnice (Czechy)
• Główna nagroda XV Alternatywnych Spotkań Teatralnych "Klamra 2007" w Toruniu
• Grand Prix XIII Międzynarodowe Toruńskie Spotkania Teatrów Lalek, Toruń 2006
• Wyróżnienie za reżyserię XIII Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej
• Zespołowa nagroda aktorska XIII Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesne
Recenzje spektaklu „Bóg Niżyński":

Roman Pawłowski
„Gazeta Wyborcza"
Przedstawienie Piotra Tomaszuka o Wacławie Niżyńskim jest odtrutką na religijny kicz.(...)
Tomaszuk nie opowiada chronologicznie kariery genialnego tancerza, który zrewolucjonizował balet w początkach XX wieku. "Bóg Niżyński" to raczej sceniczny poemat o cenie, jaką człowiek płaci za boski dar, z nawiązaniami do Mickiewiczowskich "Dziadów" i "Marata-Sade'a" Petera Weissa. Obłąkany tancerz przy pomocy pacjentów odprawia w szpitalnej kaplicy panichidę, czyli prawosławne nabożeństwo żałobne za duszę swego dawnego kochanka i promotora Sergiusza Diagilewa, twórcy Rosyjskich Baletów w Paryżu. W trakcie tych wypominków przywołuje duchy bliskich i odgrywa, a właściwie tańczy swoje życie, miłość i wreszcie śmierć.(...)
To wrażenie potęguje świetne aktorstwo Rafała Gąsowskiego, który w roli Niżyńskiego połączył erotykę z uduchowieniem. Gąsowski nie gra wariata, ale świętego szaleńca, jest skupiony niczym kapłan za ołtarzem, potrafi jednak przemienić się w dzikiego szamana.(...)
O przedstawienie Tomaszuka warto się jednak spierać, bo to jeden z niewielu przykładów teatru inspirowanego wiarą. To paradoks, że w Polsce, kraju manifestacyjnie katolickim, tak niewielu artystów ma odwagę podejmować kwestie grzechu i świętości, wiary i zwątpienia, tak dużo jest natomiast bezmyślnego kiczu religijnego. "Bóg Niżyński" jest na to skuteczną odtrutką.

Tomasz Mościcki
„Dziennik"
Wielki spektakl Tomaszuka (...) "Bóg Niżyński" to opowieść o rozpięciu ekstremalnym, o człowieku rozdartym między świętością a potępieniem, pomiędzy miłością a nienawiścią, pomiędzy sztuką, która wyzwala, a chorobą, która jest najwyższą ceną, jaką wypadnie zapłacić za artystyczną wielkość. (...) Wielkim walorem przedstawienia z Wierszalina jest scenografia.(...) Eva Farkasova i Jano Zavarsky zaprojektowali wnętrze, które jest i świątynią z dzwonami przypominającymi o sferze sacrum, i podestem, który jest zarówno sceną występów Niżyńskiego, jak i szpitalnym łóżkiem. Ta scenografia przypomina, że w teatrze dekoracja może, czy wręcz powinna być scenicznym znakiem, często zmiennej funkcji, teatralnej dwoistości.(...)
Znakomita muzyka Piotra Nazaruka, z mistrzowska sekwencją ludzkiego głosu, na który nakłada się ogromny pogłos, symbol szaleństwa Niżyńskiego, świetne quasi-cerkiewne chóry, ale i umiejętnie wybrane fragmenty "Święta wiosny" Stawińskiego: ta fonosfera idealnie współgra ze scenografią i sceniczna grą.(...)
O aktorach Tomaszuka można mówić w samych superlatywach. Rzadko się już dziś widzi aktorstwo tak prawdziwe, ekstatyczne, niemal na granicy ekshibicjonizmu, nigdy jednak jej nie przekraczające. Niżyński to świetna rola Rafała Gąsowskiego, który nie udaje w tym przedstawieniu tancerza. Jego taniec jest raczej nawiązaniem, parafrazą klasycznego baletu. Uderza w tej roli niesłychane skupienie, a także niebywała odwaga w prezentowaniu cielesności bohatera, gracji i piękna człowieka, który po chwili zmienia się w spięte konwulsją, umęczone ciało. Wspaniała rola świadcząca o rozwoju tego aktora. Pochwalić trzeba właściwie cały zespól, bo "Bóg Niżyński" jest także zbiorową kreacją, w której ważni są wszyscy.(..)

Kontakt dla mediów:
Magdalena Hajdysz
rzecznik@teatrszekspirowski.pl
tel.: 691 082 277
www.teatrszekspirowski.pl