Wiesław Michnikowski Laureatem Nagrody "Dzieło życia"

O Nagrodzie: 

Samorząd Województwa Mazowieckiego uchwałą z dnia 29 października 2001 roku ustanowił Nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida przyznawaną za wybitne dzieło bądź kreację (powstałe w roku poprzedzającym) artystom tworzącym lub mieszkającym na Mazowszu. Nagrody przyznawane są corocznie w czterech kategoriach: muzyka, literatura, sztuki plastyczne i teatr. W 2005 roku Samorząd Województwa Mazowieckiego ustanowił dodatkową Nagrodę „Dzieło życia” przyznawaną za wybitne dzieła, kreacje lub całokształt twórczości artyście tworzącemu na obszarze województwa mazowieckiego.

Kandydatów do nagrody mogą zgłaszać działające na terenie województwa mazowieckiego oraz aktywne w danej dziedzinie instytucje kultury, oddziały ogólnopolskich stowarzyszeń twórczych, wydawnictwa, redakcje, a także twórcy indywidualni. W przypadku Nagrody „Dzieło życia” kandydatów zgłaszać mogą również mieszkańcy województwa mazowieckiego.

Przewodniczący Sejmiku Województwa Mazowieckiego, na ręce którego wpływają kandydatury do nagrody, powołuje pięć kapituł, w skład których wchodzą: wybitni twórcy, teoretycy i krytycy sztuki, autorytety świata sztuki w poszczególnych dziedzinach, przedstawiciele warszawskich oddziałów ogólnopolskich stowarzyszeń twórczych oraz sejmikowej Komisji Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Kapituły wyłaniają 12 nominowanych (po 3 twórców w każdej dziedzinie sztuki) oraz laureata Nagrody „Dzieło życia”, a następnie na gali wręczenia nagród w dniu urodzin Poety – 24 września (w tym roku będzie to 26 września), ogłaszają nazwiska laureatów w poszczególnych kategoriach.

Celem i ideą Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida jest przede wszystkim ukazywanie i promocja wybitnych dzieł i artystów tworzących na Mazowszu, przyczyniających się do wzrostu rangi naszego regionu na mapie kulturalnej Polski i Europy.

Laureaci nagrody otrzymują okolicznościową statuetkę, dyplom oraz 20 tysięcy złotych, a w przypadku Nagrody „Dzieło życia” 25 tys. zł.

O Laureacie: Wiesław Michnikowski

Jeden z najwybitniejszych, najbardziej rozpoznawalnych, a zarazem najskromniejszych ludzi sceny ostatniego stulecia. Mistrz piosenki aktorskiej, skeczu i monologu. Urok osobisty, niezwykła szarmanckość, życzliwość wobec innych i urocze poczucie humoru sprawiają, że jego pojawienie się na scenie czy ekranie zawsze wzbudza uśmiech, sympatię, jak również podziw dla niezwykłego talentu aktorskiego.

Wiesław Michnikowski urodził się 3 czerwca 1922 r. w Warszawie. W 1945 r., jeszcze w mundurze wojskowym, trafił do Studia Dramatycznego w Lublinie, gdzie zadebiutował w "Powrocie z wojny". Rok później zdał egzamin eksternistyczny w Szkole Dramatycznej w Lublinie. Sam mówi, że u progu kariery miał szczęście zetknąć się z wielkimi, przedwojennymi aktorami: Żabczyńskim, Fertnerem, Mankiewiczówną i wieloma innymi - prawdziwymi gwiazdami przedwojennego kina.

"Niewysoki, pełen słodyczy, chowa się przed wzrokiem obcych, ciemne oczy spoglądają z wyrzutem, a przy tym to chłopiec czysty i niewinny" - tak przed laty o początkującym wówczas aktorze powiedzieli Erwin Axer i Kazimierz Rudzki.

W pierwszych latach po wojnie Wiesław Michnikowski grał w lubelskich teatrach: Domu Żołnierza, Miejskim oraz im. Juliusza Osterwy. Na początku lat pięćdziesiątych wrócił do stolicy, gdzie otrzymał angaż w Teatrze Młodej Warszawy, następnie na scenach teatrów Komedii i Polskiego. Większość swojego życia aktorskiego spędził jednak w Teatrze współczesnym, gdzie zaangażował go Erwin Axer. Wspomina ten czas jako najlepszy poligon aktorski. Stworzył wiele znakomitych kreacji, zarówno w repertuarze klasycznym, jak i współczesnym. Grał w sztukach Szekspira, Słowackiego, Mickiewicza, Fredry, Bałuckiego, Różewicza, Pirandella i Pintera. Zagrał we wszystkich sztukach Mrożka, poczynając od "Tanga" w 1965 r. po "Wdowy" w 1992 r. Erwin Axer był zdania, że Michnikowski wręcz "narodził się dla Mrożka". Podobnie było ze sztukami Aleksandra Fredry.

Obok pracy w teatrze, Wiesław Michnikowski realizował się na scenach kabaretowych. W Wangabunga pokazał swoje niebywałe „małpie” zdolności kreowania ról charakterystycznych. Sławę zdobył przede wszystkim dzięki telewizyjnemu Kabaretowi Starszych Panów. Wykonane przez niego brawurowo piosenki: "Wesołe jest życie staruszka", "Addio pomidory" śpiewała przez lata cała Polska. Wiesław Michnikowski monologował i śpiewał przed żywą publicznością w kabaretach „Iluzjon”, „Szpak” i „Dudek”. Występował również w radiowym „Podwieczorku przy mikrofonie”. Do dzisiaj pamięta teksty tamtych skeczów i piosenek.

Aktor zagrał w kilkudziesięciu filmach i serialach. Do Jego najbardziej znanych ról filmowych zalicza się postać Jej Ekscelencji w „Seksmisji” J. Machulskiego. Stworzył niezapomniane kreacje w takich filmach jak: "Gangsterzy i filantropi" J. Hoffmana, "Żona dla Australijczyka" i "Małżeństwo z rozsądku" St. Barei, "Halo, Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy" J. Rzeszewskiego, "Pięć dni z życia emeryta" E. Dziewońskiego, „Skutki noszenia kapelusza w maju” K. Krupskiej-Wysockiej, za który otrzymał nagrodę poznańskiego Festiwalu Filmowego dla Dzieci. W polskiej wersji językowej serialu animowanego „Smerfy” użyczył głosu postaci Papy Smerfa.

Wiesław Michnikowski odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był wielokrotnie nagradzany za kreacje aktorskie, m.in.: doroczną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie teatru, statuetką "Gwiazda Telewizji Polskiej" wręczoną z okazji 50-lecia TVP, Nagrodą Specjalną "Złote Spinki" przyznaną podczas uroczystości "Telekamer 2003", Nagrodą Teatru Polskiego Radia "Splendor Splendorów" za kreacje radiowe.