Witold Gruca

polski tancerz i choreograf.

Witold Gruca - ur. 1927 r. Naukę tańca rozpoczynał w latach 1941-1948 - był wówczas uczniem prywatnych szkół tańca w Krakowie oraz Studia Dramatycznego przy Teatrze Starym.

 

W 1948 roku rozpoczął pracę jako tancerz w Operze we Wrocławiu; w latach 1949-1952 tańczył - już jako solista – w Operze w Poznaniu; a w latach 1952-1956 był solistą Opery Warszawskiej. W latach 1956-1961 występował w kraju i za granicą w duecie z Barbarą Bittnerówną. Od 1961 r. był ponownie solistą opery warszawskiej, a następnie Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie w sezonie 1967/1968 pełnił także funkcję kierownika baletu.

Jego ważniejsze role baletowe: Paw („Paw i dziewczyna”), Arlekin („Karnawał”), Szatan („Noc Walpurgi”), Dyl Sowizdrzał (rola tytułowa), Błazen („Jezioro łabędzie”), Apollo („Apollo i dziewczyna”), Cagliostro („Cagliostro w Warszawie”), Sancho Pansa („Don Kichot”), Wdowa Simone („Córka źle strzeżona”).

Tworzył widowiska baletowe, współpracował przy realizacji przedstawień operowych, dramatycznych, operetkowych, estradowych, filmów i programów telewizyjnych. Jego ważniejsze prace choreograficzne: „Etiudy” (muzyka Karola Szymanowskiego, 1961), „Wars i Sawa” (muzyka Augustyna Blocha, 1961), „Zaczarowana oberża” (muzyka Antoniego Szałowskiego, 1962), Mandrogora (muzyka Karola Szymanowskiego, 1963, 1966), „Sonety miłosne” (muzyka Tadeusza Bairda, 1963), „Oczekiwanie” (muzyka Augustyna Blocha, 1964 i jako balet „Samotność 1968, 1971), „Voci” (muzyka Augustyna Blocha, 1968, 1971), „Pieśni truwerów” (muzyka Tadeusza Bairda, 1972), „Karnawał” (muzyka Roberta Schumanna, 1975), „Stanisław i Anna Oświęcimowie” (muzyka Mieczysława Karłowicza, 1976), „Maskarada” (muzyka Arama Chaczaturiana, 1979), „System dra Smoły i prof. Pierza” (muzyka Stefana Kisielewskiego, 1988).

Jest laureatem I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Tańca w Vercelli we Włoszech (1956), nagrody Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1977). W 1983 r. otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. W dniu 28 września 1997 roku uroczystym spektaklem „Córki źle strzeżonej” w Teatrze Wielkim Witold Gruca obchodził 70-lecie urodzin i 50-lecie pracy artystycznej.

bwl, kf
TVP, IAR
14 lipca 2009
Portrety
Witold Gruca

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...