Wkrótce rusza festiwal Ciało/Umysł

Utrzymane w nurcie autobiograficznym przedstawienie Dancing for You That one Minute Rolanda Rowińskiego i Edyty Kozak (prezentowane wcześniej podczas warszawskiej nocy tańca jako works in progress ) otworzy festiwal, równocześnie wyznaczając jego kierunek. Edyta Kozak odwołuje się do pamięci indywidualnej, przywołując najważniejsze zdarzenia z historii tańca współczesnego, ktore równocześnie przekładają się na je osobiste wybory. Między innymi opowiada, dlaczego porzuciła balet na rzecz tańca współczesnego. W jej performansie nie zabraknie przywołań do baletu, przedstawień P. Bausch czy performansów J. Bella. Intrygująco prowadzony jest dialog z widzami – do tego stopnia, że trudno odgadnąć, gdzie kończy się aranżacja, a gdzie zaczyna spontaniczne współdziałanie publiczności z artystką.

Nieco inaczej wygląda koncept Akrama Khana, który również oscyluje wokół tematu historii I pamięci, metaforycznego rozumianego powrotu do domu, do wspomnień. W Bahok Khan do współpracy zaprosił ośmiu tancerzy, dbając by każdy pochodził z innej części świata I wniósł do spektaklu swoją tradycję I odczuwanie rzeczywistości. Różnorodność doświadczeń zaproszonych do współpracy tancerzy, a także ujawniające się przez różnice kulturowe podczas wspólnej pracy doprowadzić miała do stworzenia spektaklu, podejmujacego zagadnienia wspólnotowości, a także odwrotnej jej strony czyli różnic, granic wytworzonych podczas procesów socalizacji w odmiennych kulturach. Czy jednak twórcom udało się wyjść poza dość sloganowo brzmiące hasła I spostrzeżenia, zwracające uwagę, że “jest wiele konfilktów, ale I wiele miłości” - jak mówi na jednej z konferencji prasowych Akram Khan? Co dało zderzenie różnych doświadczeń, wrażliwości i pamięci osobistej tancerzy w spektaklu Bahok? Już za kilka dni będzie można znaleźć odpowiedź na to pytanie.

Na festiwalu nieźle zapowiada się również blok szwajcarskich przedstawień, wśród których pojawią się Please Oona Project, Romance-S 7273, Speed Cie Ling oraz grupa Alias, która podobnie jak w zeszłorocznym projekcie Velma, do udziału w przedstawieniu O Avesso do Avesso zaprosiła ochotników i amatorów.

W “bloku szwajcarskim” można wskazać już grupy dobrze znane I lubiane przez polską publiczność. Kilka lat temu (2005 r.) na festiwalu Ciało/Umysł powiła się już grupa 7273, którą tworzą Laurence Yadi  i Nicolas Cantillon. Wtedy twórcy zaprezentowali zabawny, a zarazem byłskotliwy spektakl Jak to widzi królik?. Również podczas Lubelskich Spotkań Teatrów Tańca można było zobaczyć kolejne przedstawienie 7273 - Climax. Tym razem polskim widzom szwajcarsko-francuska grupa zaproponowała przedstawienie stricte taneczne, ukierunkowane na eksponowanie techniki I czysty taniec, odbywający się w pustej przestrzeni. Takie ustawienie relacji pomiędzy ciałem a przestrzenią spowodowało, że ciało zaczęło funkcjonować jako przestrzenny obiekt. Podkreślona została jego fizyczność, dlatego nie dziwiło skupienie wykonawców przede wszystkim na eksplorowaniu cielesności ruchu. Sam spektakl plasował się pomiędzy formalizmem a abstrakcją. Wcześniej prezentowanego przedstawienia Jak to widzi królik charakter był zupełnie odmienny. Artyści wykorzystali projekcje multimedialne, wprowadzili elementy teatralnej gry, dialogu. Również odwoływali się do wspomnień, do dzieciństwa uwodzili publiczność I negocjowali z nią nowe wspólne zasady I grali z oczekiwaniami. W Romance-S także powrócą tematy z codzienności zaproszonych twórców. Tematem będzie związek artystów, zarówno ten zawodowy jak iprywatny, a forma jest inspirowana hiszpańskim romansem.

Spektakl Speed Cie Linga byl bodaj najlepszą propozycją na Lubelskich Spotkaniach Teatrów Tańca 2008 roku - tym razem wystawiony zostanie w Warszawie. W przedstawieniu zgodnie z tytułem tematyzowane zostaje wartość prędkości w potocznej codzienności, jak I w materii tańca. Nie zabraknie tutaj błyskotliwych uwag I komentarzy, a przede wszystkim oprócz deliberowania na scenie, widzowie zobaczą również popisy technicznych umiejętności tancerzy.

Po wielu latach powraca do Polski również Robyn Orlin, niegdyś jej spektakl Nadzy na koźle prezentowany był w Bytomiu podczas Konferencji Tańca Współczesnego. Wówczas Orlin odwoływała się do tradycji Tańca siedmiu zasłon Salome, zarazem dekonstruując go. Od tego czasu wydaje się, że bliskie są jej tematy dotyczące kobiet. Wtedy choreografka w swoim przedstawieniu komentowała miejsce kobiety w społeczeństwie Afryki Południowej. Tym razem kobiety znajdą się w centrum zaproszonego do Warszawu spektaklu Although I live inside…My hair will always reach towards the sun… . Jak donoszą organizatorzy przedstawienie ma mówić o współpracy białej kobiety urodzonej w Afryce (czy w myśl autobiograficznej zasady organizującej cały festiwal – są to losy samej Orlin?), która - jak mówi - pochodzi z europejskiej rodziny; jest dzieckiem Polki i Litwina, jednak urodziła się już w RPA I tym samym rozpoczyna pierwsze pokolenie afrykańskie) I czarnej kobiety mieszkającej w Europie – jakolwiek brzmi to stereotypowo, możemy być pewni, że Robyn Orlin zaskoczy widzów. Bowiem ona zawsze kpiła sobie ze stereotypów I umiejętnie dekonstruowała tradycję. Performance Orlin zamknie trwający prawie dwa tygodnie festiwal Ciało/Umysł. Jej obecność na festiwalu, to obok spektaklu Akrana Khana jeden z mocniejszych akcentów tego kulturalnego przedsięwzięcia.