Włodzimierz Dobrzański (1896-1969)

Był synem Seweryna Dobrzańskiego i Józefy z domu Klaga, mężem Niny z Białobłockich. Szkołę średnią ukończył w Krakowie. Służył w wojsku austriackim; w 1914-15 był m.in. w Morawskiej Ostrawie, gdzie występował w teatrze w Domu Polskim. W 1915-18 był członkiem Krakowskiego Towarystwa Operowego i niekiedy brał udział w wystawianych operach i operetkach, a także śpiewał w chórach. Studiował w tym czasie śpiew u W. Hendrich i A. Ludwiga. Zapewne także wtedy kształcił się w Akademii Handlowej w Krakowie. Następnie służył w Wojsku Polskim; uczył się w szkole oficerskiej, a w 1924-26 w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie.

Do II wojny światowej pracował jako zawodowy oficer (w st. majora dyplomowanego). Równocześnie działał w amatorskim ruchu teatralnym i muzycznym. W 1919-20 założył i prowadził teatr garnizonowy w Brześciu Litewskim. W 1920-22 działał w teatrze 2 Armii Wojska Polskiego w Lidzie, a 1926-31 w teatrze garnizonowym w Grodnie (tu był również współkierującym). W 1918-30 był też kierownikiem muzycznym chórów i śpiewakiem estradowym.

W 1939 brał udział w kampanii wrześniowej; wzięty do niewoli niemieckiej, przez całą wojnę przebywał w oflagu w Murnau. Występował tam w teatrze obozowym pod kierownictwem Cz. Szpakowicza.

Po wyzwoleniu obozu, latem 1945, z częścią tego zespołu pn. OTO (Obozowy Teatr Oficerski), występował w objazdach w ośrodkach polskich. Od jesieni 1945 należał do zespołu Teatru Ludowego im. Bogusławskiego pod kierunkiem Leona Schillera w Lingen. Do kraju wrócił w czerwcu 1947 i rozpoczął pracę jako aktor zawodowy. Na sezon 1947/48 został zaangażowany do Teatru Ziemi Pomorskiej w Toruniu. Od sezonu 1948/49 do końca 1956/57 występował w Teatrach Dramatycznych w Poznaniu; był tu także w 1948-50 kierownikiem artystycznym Teatru Objazdowego. Od lipca 1957 i następnie w sezonach 1957/58-1961/62 występował w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu, w sezonie 1962/63 w Teatrze im. Fredry w Gnieźnie, od 1963/64 do końca 1968/69 znowu w Kaliszu.

W Kaliszu był także asystentem reżysera. Był cenionym aktorem charakterystycznym.

Ważniejsze role: Klaryn ("Życie snem"), Celestyn ("Nitouche"), Wróbelkowski ("Dom otwarty"), Dulski ("Moralność pani Dulskiej"), Kapelan ("Damy i huzary"), Pigwa ("Sen nocy letniej"), Ksiądz ("Wesele").

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego, E-teatr, FilmPolski