Wrześniowe nowości

Będzie to:

Pani Bovary
Gustave Flaubert

Książka z Serii Wielcy pisarze w nowych przekładach w przekładzie i z komentarzami Ryszarda Engelkinga (po raz pierwszy tak bliska oryginału). Zmieniony przekład Ryszarda Engelkinga (w stosunku do wydania z 2005 roku zawiera kilkaset ulepszeń), z przedmową, w której tłumacz wyjaśnia, jak powinno się czytać powieść Flauberta w zgodzie z intencjami autora (poprzednie przekłady utrwaliły w wielu czytelnikach lekturę nieco naiwną), oraz komentarzami, wśród których znajdziemy m.in. zarzucone przez Flauberta warianty i rozwinięcia tej klasycznej powieści.

23 września zaś do księgarń trafi

Trylogia Tebańska
Sofokles

Książka z Serii Wielcy pisarze w nowych przekładach z dołączoną płytą, na której Antoni czyta wybrane fragmenty tomu.

Trzy najsłynniejsze tragedie Sofoklesa w nowym przekładzie Antoniego Libery, pisarza i znawcy twórczości największego dramatopisarza XX wieku, Samuela Becketta.

Mimo dwóch i pół tysiąca lat, jakie dzieli nas od czasu, kiedy żył i tworzył grecki dramatopisarz, jego dzieła nadal pozostają żywe i fascynujące, i należą do żelaznego repertuaru światowego teatru. Poruszone w nich problemy są wciąż aktualne i domagają się nowego odczytania. Kunszt Sofoklesa nie przestaje być niedościgłym wzorem formy.

Od połowy XIX przekładano Sofoklesa co najmniej piętnaście razy. Większość tłumaczeń wyszła spod pióra filologów klasycznych, uzależnionych od reguł ortodoksji lingwistycznej, a jednocześnie panujących mód i konwencji poetyckich, które cechował manieryzm i upodobanie do archaizmów. Skutkowało to brakiem prostoty i komunikatywności. A przecież Sofokles, pisząc dla szerokiej publiczności, i to w większości niepiśmiennej, brzmiał jasno i naturalnie. Był rozumiany powszechnie i bez trudu.

Przekład Antoniego Libery jest próbą przywrócenia owej prostoty. W zaproponowanej przez niego formie językowej tragedie Sofoklesa brzmią, jakby napisane były dzisiaj.

Oto antyk w szlachetnym kostiumie nowoczesności.

Przekłady Antoniego Libery odznaczają się wyjątkową klarownością i prostotą, i są niezwykle użyteczne dla potrzeb teatru. Łączą w sobie cechy języka wysokiego z potocznym, wyzute są z patosu i archaizmów, i bardzo dobrze brzmią ze sceny. Wartość tych przekładów jest szczególnie wyraźna na tle istniejących przekładów tragedii antycznych, dokonywanych głównie przez filologów klasycznych.

Tadeusz Słobodzianek
Dyrektor Teatru Dramatycznego w Warszawie

Antoni Libera (1949) -pisarz,tłumacz, reżyser. Przełożył znaczną część twórczości Samuela Becketta, w tym wszystkie jego dramaty, które również wystawiał – w kraju i za granicą. Głośne inscenizacje Czekając na Godota, Końcówki i Ostatniej taśmy, pokazywane na międzynarodowych festiwalach teatralnych, m.in. w Australii, Irlandii, USA i Wielkiej Brytanii. Przetłumaczył także Makbeta Szekspira, Fedrę Racine'a i Salome Wilde'a oraz poezje Hölderlina i Kawafisa.

Autor powieści Madame (1998), głównej laureatki konkursu wydawnictwa Znak i finalistki międzynarodowej IMPAC Dublin Literary Award 2002, oraz prozy autobiograficznej Godot i jego cień (2009) o fascynacji literaturą i osobą Becketta. Ostatnio wydał tryptyk nowelistyczny Niech się panu darzy (Biblioteka «WIĘZI» 2013).

Wszystkie nasze książki dostępne są w dobrych księgarniach, a w naszej księgarni internetowej http://www.wydawnictwo-sic.com.pl/ z 20% rabatem!