Wykład prof. Małgorzaty Leyko o teatrze Maxa Reinhardta

Max Reinhardt: praktykowanie reformy
15 marca {piątek} 18:00
Sala Kinowa

Max Reinhardt (1873–1943) był jednym z najbardziej kontrowersyjnych artystów teatru XX wieku. Nazywany „cyrkowym wydrwigroszem" i oskarżany o „koczownictwo duchowe", był zarazem postrzegany jako „reżyser o zupełnie niezwykłym, artystycznym zakroju". Nie doskonalił jednego, autorskiego stylu teatralnego, lecz poszukiwał adekwatnego języka scenicznego dla różnych form dramatyczno-teatralnych, zarówno historycznych, jak i awangardowych. Wystawiał m.in. orientalną pantomimę, średniowieczny moralitet, t ragedię antyczną, sztuki Shakespeare'a obok dramatu Ibsena czy nowych tekstów ekspresjonistycznych. Eksperymentował z przestrzenią sceniczną – stworzył typ sceny kameralnej, a jednocześnie inscenizował na cyrkowym maneżu lub teatralizował przestrzeń miejską. Ta różnorodność stylów, form i konwencji każe potraktować teatr Reinhardta jako najbardziej kompleksowe spełnienie postulatów Wielkiej Reformy Teatru, jego samego zaś uznać za artystę teatru, który w imieniu wszystkich niespełnionych praktyków – choć nie zawsze za ich zgodą – z gorliwością i niesłabnącą odkrywczością urzeczywistniał ich wizje i realizował projekty, który potrafił znaleźć środki techniczne do osiągnięcia magicznego działania światła w duchu Appii i ożywić w przestrzeni monumentalne w swych proporcjach dekoracje przypominające makiety Edwarda Gordona Craiga.

Podczas wykładu zaprezentowane zostaną przykłady strategii insceni zacyjnych stosowanych przez Reinhardta w zróżnicowanej przestrzeni scenicznej (m.in. pantomima Sumurun, Król Edyp na scenie arenowej, Jedermann w przestrzeni miejskiej).

Małgorzata Leyko – profesor Uniwersytetu Łódzkiego, zajmuje się badaniami w dziedzinie teatrologii, specjalizując się w dziejach teatru oraz historii europejskich doktryn i teorii teatralnych. Jej prace naukowe koncentrują się wokół zagadnień: teatr niemieckojęzyczny od pocz. XIX wieku, teatr żydowski w Polsce, polsko-niemieckie stosunki teatralne oraz rozwój teorii teatralnych od początku XIX wieku. Z tego zakresu opublikowała autorskie opracowanie Reżyser masowej wyobraźni. Max Reinhardt i jego „teatr dla pięciu tysięcy" (Łódź 2002) oraz liczne artykuły i rozprawy. Jest redaktorem tomów zbiorowych Łódzkie sceny żydowskie (Łódź 2000) i Teatr mas owy – teatr dla mas (Łódź 2011) oraz współredaktorem kilkunastu tomów zbiorowych wydanych w Polsce i w Niemczech. Ważną część jej dorobku naukowego stanowią przekłady tekstów naukowych z języka niemieckiego, m.in. pierwszego u nas akademickiego podręcznika Wprowadzenie do nauki o teatrze Christophera Balme'a (wspólnie z Wojciechem Dudzikiem, Warszawa 2003, wyd. II – 2005) oraz pięciu tomów w serii „Theatroteka" – Georga Fuchsa O scenie przyszłości (Gdańsk 2005), Maxa Reinhardta O teatrze i aktorze (Gdańsk 2006), Ludwiga Tiecka O cudowności u Shakespeare'a (Gdańsk 2006), Ekspresjonizm w teatrze niemieckim (wspólnie z Wojciechem Dudzikiem, Gdańsk 2009) oraz Oskara Schlemmera Eksperymentalna scena Bauhausu (Gdańsk 2010).

Wykład w ramach kursu wiodącego: Wielka? Reforma? Teatru?
Wstęp wolny