Wystawa Leszka Mądzika w Ruinach Teatru Miejskiego w Gliwicach

W niedzielę oraz poniedziałek od 16.00 do 18.30 możliwe będzie również bezpłatne zwiedzanie wystawy Leszka Mądzika. Sam artysta zgodził się być przewodnikiem widzów, zabierze ich też w krótką podróż na specjalnej platformie!

LESZEK MĄDZIK – to artysta wyjątkowy w polskim teatrze. Z ruchomych obrazów tworzy światy, w które widz może się zanurzyć, wchodząc w trans. Czasem porównuje się go do Józefa Szajny czy Tadeusza Kantora. Każdy z tych trzech twórców stworzył własny, oryginalny styl, ale każdy z nich wyszedł z plastyki, z obrazu. Najwybitniejsze spektakle Szajny były moralitetami związanymi z doświadczeniem okrucieństwa wojny, Kantor przywoływał „klisze pamięci” w swoim Teatrze Śmierci, a Mądzik – to artysta, który przez całe twórcze życie poszukuje transcendencji. Poza tym on jako jedyny odrzucił słowo. W 1969 roku założył Scenę Plastyczną KUL. Przygotował kilkanaście autorskich spektakli, a wśród nich: „Ecce homo”, „Wieczerzę”, „Ikara”, „Zielnik”, „Wrota”, „Szczelinę”, „Kir”, „Odchodzi” i „Bruzdę”. Wystąpił na kilkudziesięciu międzynarodowych festiwalach teatralnych, zdobywając prestiżowe nagrody m.in. w Egipcie, Japonii i USA. Otrzymał wyróżnienie na Światowej Wystawie Scenografii „Praskie Quadriennale”, a także Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi i Srebrny Medal „Gloria Artis”. Od ponad 30 lat współpracuje również jako scenograf z teatrami repertuarowymi w Polsce, Portugalii, Francji i Niemczech. Prowadzi zajęcia i warsztaty artystyczne w wielu krajach świata, na wielu uniwersytetach i w szkołach artystycznych (w Helsinkach, Berlinie, Amsterdamie, Waszyngtonie, San Francisco, Bonn, Hamburgu, Lyonie, Pradze, Buffalo, Rennes, Dublinie, Rydze…). Od 1999 roku realizuje autorskie spektakle poza Sceną Plastyczną KUL, m.in. w Białymstoku, Łodzi, Szczecinie i Wrocławiu. Jego wielką pasją jest fotografia. Ma niezwykłą łatwość dostrzeżenia szczegółu, który uwiecznia na zdjęciach i prezentuje w powiększeniu, wywołując rozmaite skojarzenia. Nie lubi opowiadać o swoich przedstawieniach. Zwykle ma wystarczyć widzowi tytuł. Zrezygnował ze słowa w autorskich spektaklach, ponieważ słowo więzi, ogranicza, a obraz w powiązaniu z muzyką pozwala na większą swobodę myśli i wrażeń. Ta niejednoznaczność jest siłą teatru Leszka Mądzika. Zachwyciłem się nim jako student teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pamiętam, jak chodziliśmy na przykład do Hali „Sokoła”, do miejsca absolutnie nieteatralnego, które było przekształcone przez Leszka w jakąś kompletnie odrealnioną przestrzeń. Magia teatru udzielała się nam już od momentu przekroczenia progu tego miejsca. A po przedstawieniach pamiętam dzwoniącą w uszach ciszę, która była największym podziękowaniem dla Artysty i jego aktorów. To teatr, który można chłonąć zmysłami, to próba odkrycia tajemnicy, która znika w mroku tak, jak każde ludzkie istnienie.

Wystawa Leszka Mądzika w Ruinach Teatru Miejskiego w Gliwicach towarzysząca premierze autorskiego spektaklu Mądzika - "Dialog" 30 maja (nd.) i 31 maja (pn.) w godz. od 16.00 do 18.30. Wstęp wolny!