Zagadkowe samospełnienie

"Niunia", to współczesna komedia muzyczna autorstwa Natalii Fijewskiej-Zdanowskiej. Spektakl powstał w warszawskim Teatrze Młyn, we współpracy z Adamem Krawczukiem, aktorem teatralnym i filmowym, współtwórcą Teatru Montownia. Założycielkami Fundacji Artystycznej MŁYN są siostry Fijewskie - Natalia Fijewska-Zdanowska - magister filozofii UW, reżyser i dramaturg, związana z teatralnym ruchem offowym; Zuzanna Fijewska-Malesza - absolwentka filozofii na UW, aktorka, wielokrotna laureatka nagród aktorskich na krajowych festiwalach teatralnych i Agata Fijewska - aktorka i wokalistka, z dyplomem warszawskiej Wyższej Szkoły Psychologii Społecznej, związana z ruchem alternatywnym, laureatka nagród na przeglądach i festiwalach piosenki. Siostry Fijewskie tak mówią o swoim teatrze : "W pracy teatralnej kierujemy się ideą "teatru bliskiego" - zależy nam na tworzeniu teatru, który językiem sztuki będzie mówił o otaczającej rzeczywistości [], teatru żywego - który jest nie tylko rozrywką, ale który nie pozostawia widza obojętnym. Teatru swoistego artystycznego lustra rzeczywistości, teatru "dla widza" i "o widzu"."

Spektakl "Niunia", to gorzki obraz rzeczywistości, krytyczne spojrzenie na otaczający świat, złagodzone i ubarwione humorem tkwiącym w tekstach piosenek. Przed widzem młodziutka Niunia (Agata Fijewska) - dziewczyna z dobrego domu, od dziecka ambitna ambicją swoich rodziców, ukochana jedynaczka, pracowita, spełnienie marzeń mamy i taty oraz jej rodzice (Zuzanna Fijewska-Malesza, Adam Krawczuk). Po ukończeniu studiów próbuje kroczyć drogą wytyczoną przez innych - tatuś załatwił pracę w biurze, rodzice mówią o posadzie, która pozwoli żyć na poziomie, jak inni. Jednak córeczka ma w sobie niepokorną duszę, chce "być sobą". I zaczyna tyleż groteskową, co buntowniczą walką o swoje ja, o samorealizację. W Cafe offowa spotyka pozornie podobnych sobie ludzi, przekonanych o własnym, niepodważalnym talencie , pseudopoetów. Modern i szpan. Cóż, "wielką poezję" można zawrzeć przecież w strofach - "klusku, klusku, w moim mózgu". W swej życiowej podróży ku dojrzałości przechodzi przez różne etapy, zatrudnia się w tajemniczej firmie reklamowej, gdzie - o ironio- tworzy chwytliwe slogany, przyciągające klienta. Poznaje też gorzki smak miłości, a w końcu - "z braku laku" - ląduje w knajpce na zmywaku. Oto jej samospełnienie. Pytanie tylko, czy nie jest zbyt naciągane . Dziewczyna z dyplomami w kieszeni zmywa talerze w lokalu. W dodatku czuje się szczęśliwa! Brak w tym zakończeniu cienia wiarygodności. I nie chodzi tu bynajmniej o przerysowanie postaci, sytuacji, lecz o odniesienie do współczesnych realiów. Ogólnie w spektaklu brak czegoś, co mogłoby nadać mu ciekawszy rys, nie ma reżyserskiego spojrzenia, które poruszy widza i skłoni do refleksji. Zabrakło tego, co czyni Teatr czymś ważnym, współcześnie prawdopodobnym i dla widza nieobojętnym. Właściwie nic nowego nie zobaczymy, tekst jest zbyt schematyczny. Za to artyści palą cygara i dymem napełnią widownię (dość przykre doświadczenie dla niepalących). Mimo to warto zwrócić uwagę na złośliwe, lecz bardzo trafne pokazanie światka "pseudoartystów", zapatrzonych w siebie i szukających potwierdzenia swej wyjątkowości w offowych przedsięwzięciach. Szkoda, że tak mało. Należy też podkreślić, iż talent aktorski prezentowany przez Agatę Fijewską i Zuzannę Fijewską-Malesza znacznie ubarwia przedstawienie; dzięki artystkom spektakl ogląda się z przyjemnością. Dzielnie partneruje im Adam Krawczuk, w rolach męskich. Całość przedstawienia tworzą zgrabne teksty i wpadająca w ucho muzyka autorstwa Filipa Dregera, wykonywana na żywo przez Agnieszkę Orzechowską-Kozak. Miejmy nadzieję, że "Niunia", to nie ostatnie słowo sióstr Fijewskich, twórczyń obsypanego nagrodami monodramu "Głuchoniemoc" (2004) i że zadziwią jeszcze publiczność spektaklami, które na długo pozostają w pamięci.