Zagłoba trzeci
W "Potopie" był Rochem KowalskimZmarły przed miesiącem Krzysztof Kowalewski grał Zagłobę w "Ogniem i mieczem". Po Mieczysławie Pawlikowskim w "Panu Wołodyjowskim" i Kazimierzu Wichniarzu w "Potopie". Jerzy Hoffman ekranizował sienkiewiczowską Trylogię od końca.
Wychodząc z kin namiętnie dyskutowano, który z aktorów najlepiej uosabiał Zagłobę. Na ogół bez jednoznacznych stanowisk. Każdy zagrał Zagłobę odrębnie i wyśmienicie.
Kowalewski w "Potopie" wcielił się w Rocha Kowalskiego. Słynna scena na furmance gdy Zagłoba upija Kowalskiego, okrada z munduru i rynsztunku, i w przebraniu ucieka, weszła trwale do historii polskiego filmu.
Kiedyś poznałem Kowalewskiego i zrobiłem z nim rozmowę dla rzeszowskich "Nowin". Okazał się człowiekiem dowcipnym, z nutką autoironii. Kiedy przyznawał, że lubi dobrze zjeść, napić się trunku i pozachwycać urodą pań, można mu było wierzyć. Co jakiś czas śmiał się pierwszy z tego co mówił.
A życie nie zawsze miał usłane różami. Opowiedział mi o ojcu zamordowanym w Katyniu, matce Żydówce z którą po Powstaniu Warszawskim wyjechali do Kielc gdzie przeżyli pogrom zgotowany Polakom narodowości żydowskiej. Ale także o debiucie w „Krzyżakach" i zabawnej postaci w słuchowisku „Kocham pana, Panie Sułku!", małżeństwie z kubańską tancerką, z którą ma syna, mieszkającego w Los Angeles, związkach z Ewą Wiśniewską i Agnieszką Suchorą, postaciach z filmów Lesiewicza, Nasfetera, Majewskiego, Morgensterna i szczególnie Barei: „Miś", „Nie ma róży bez ognia", „Brunet wieczorową porą i „Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz", rolach teatralnych, w programach telewizyjnych itp. itd.
Wywiad z Kowalewskim zajął całą stronę w „Nowinach" w dużym formacie. Teraz byłoby miejsce? Szczerze wątpię.
Wspaniałe role Kowalewskiego będą osiągalne już tylko z archiwum. Została po nim książka wspomnieniowa „Taka zabawna historia", z której dowiemy się, że życie nie głaskało go po głowie. W przestrzeni medialnej nikt go nam nie zastąpi.
