Zawsze ta druga
"Ismena. Nieopisana siostra" - reż. Jolanta Denejko - Laboratorium DramatuBohaterka monodramu opowiada o swojej surowej matce, ojcu, który faworyzuje jej siostrę, młodszym bracie, który zabija starszego brata, wujku, który zmusza ją do małżeństwa i wreszcie o znienawidzonej przez siebie siostrze
Ismena jest młoda, bardzo młoda, jest kimś, kto jeszcze niczego nie przeżył. Ale jednocześnie wszystko zostało już za nią przeżyte. Jest cieniem, mrokiem matki, siostry, brata, ojca, stryja, mężczyzny. Jest ich brakiem, ich potrzebą, którą gorączkowo musi sobą zapełnić. W tej gorączce nie starcza miejsca na jej własne życie, na prawdziwe relacje. Ismena żyła życiem na życzenie innych. Bohaterka musi się oczyścić z tych opowieści. Oczyścić z oczekiwań i wyobrażeń. Zaczyna z wielką energią. Ale za pierwszym opowiadaniem jest następne, i kolejne, i jeszcze kolejne. Historie coraz bardziej ją niewolą i wyczerpują. I kolejna, i kolejna. Nic nie zostanie jej darowane. /Jolanta Denejko/
Ismena. Gorsza, nieopisana, zapomniana siostra. Ta, która się podporządkowuje, idzie na kompromis, zafałszowuje prawdę. Jako świadek zagłady daje fałszywy certyfikat, wywołuje etyczny niepokój, udowadnia rację większości. My jesteśmy Ismenami - życie bez kompromisów nie jest możliwe, ale prawdziwym życiem nie jest też życie pod dyktando otoczenia. /Anna Wojnarowska/
