Zbigniew Skowroński (1909 - 1985)
Aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.Urodził się 25 sierpnia 1909 w Skarżysku-Kamiennej. Zmarł 1 marca 1985 w Warszawie.
Przed II wojną światową pracował jako nauczyciel języka polskiego w Wilnie i we Francji. Z aktorstwem związał się dopiero w czasie wojny, grając w teatrach Wilna. W latach 1940-41 występował w Teatrze Młodego Widza i w Teatrze Małym w Wilnie, po zajęciu miasta przez Niemców został słuchaczem konspiracyjnego Studia Teatralnego.
W 1949 ukończył studia na Wydziale Reżyserii Teatrów Ochotniczych PWST w Łodzi.
Był jednym z najczęściej zmieniających teatr aktorem: 1946–1946 Teatr Jaskółka (MTD) w Warszawie, 1946–1947 Teatr Wojska Polskiego w Łodzi, 1947–1948 Teatr Nowy w Warszawie, 1947–1948 Teatr Nowy w Warszawie, 1948–1949 Teatr Powszechny w Łodzi, 1949–1953 Teatry Dramatyczne we Wrocławiu, 1953–1957 Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi, 1957–1958 Teatr Powszechny w Łodzi, 1958–1959 Teatr Komedia w Warszawie, 1959–1962 Teatr Ziemi Mazowieckiej w Warszawie, 1962–1966 Teatr Dramatyczny w Warszawie.
Po wojnie po raz pierwszy zagrał 2 listopada 1946 w łódzkim Teatrze Powszechnym TUR (filia Teatru Wojska Polskiego) w spektaklu „Stary dworek" Adama Ważyka w reż. Władysława Krasnowieckiego, a także „Sen nocy letniej" Williama Szekspira w reż. Wilama Horzycy w Teatrach Dramatycznch we Wrocławiu (15 stycznia 1953), „Sen nocy letniej" Williama Szekspira w reż. Jerzego Rakowieckiego w Praskim Teatrze Ludowym (24 października 1964), „Rewizor" Mikołaja Gogola w reż. Jana Bratkowskiego (5 maja 1968) i „Horsztyński" Juliusza Słowackiego w reż. Mariusza Dmochowskiego w Teatrze Nowym w Warszawie (12 grudnia 1978).
Ostatnim miejscem pracy był w latach 1966–1966 Praski Teatr Ludowy (Nowy) w Warszawie.
Na ekranie debiutował epizodyczną rolą w pierwszym powojennym polskim filmie „Zakazane piosenki" w reż. Leonarda Buczkowskiego (1946) a następnie zagrał m. in. w filmach: „Ostatni etap" w reż. Wandy Jakubowskiej (1947), „Czarci żleb" (1949), „Celuloza" (1953), „Król Maciuś Pierwszy" (1957), „Popiół i diament" (1958), „Krzyżacy" (1960), „Piekło i niebo" (1966), „Poszukiwany, poszukiwana" (1972) i „Wśród nocnej ciszy" (1978).
Zagrał w pierwszym polskim serialu pt. „Barbara i Jan", a także w innych serialach filmowych np. „Pozdziemny front" (1965), „Stawiam na Tolka Banana" (1973) i „Czterdziestolatek" (1977).
Uczestniczyl także w produkcjach Teatru Telewizji. Pierwszy raz wystąpił w spektaklu „Kubuś Fatalista i jego pan" Denisa Diderota w reż. Jerzego Gruzy (17 kwietnia 1963), „Wiele hałasu o nic" Williama Szekspira w reż. Ludwika René (25 maja 1964),"Kartoteka" Tadeusza Różewicza w reż. Konrada Swinarskiego (12 czerwca 1967) i „Więź" Augusta Strindberga w reż. Kazimierza Karabasza (21 lutego 1978).
Udzielał swojego głosu w spektaklach Teatru Polskiego Radia np. „Szczurołap" Emila Františka Buriana w reż. Zbigniewa Kopalki (14 kwietnia 1949), „Śmierć Gubernatora" Leona Kruczkowskiego w reż. Jana Świderskiego (15 października 1969) oraz „Naprzód Warszawo" Jana Koechera w reżyserii autora (1 maja 1979).
W 1976 przeszedł na emeryturę, jednak jeszcze do 1980 występował gościnnie na teatralnej scenie jak i na ekranie.
Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym na Wólce Węglowej.
Źródła: FilmPolski, Wikipedia, E-teatr
