Zdzisław Skowroński (1909 - 1969)

Tłumacz, dramaturg, scenarzysta, adaptator, kierownik literacki, aktor.

Urodził się 21 marca 1909 w Samborze w Galicji Wschodniej. Zmarł 30 października 1969 w Warszawie.

Syn Jana Skowrońskiego i Pauliny z domu Świechło. Po ukończeniu w Krakowie gimnazjum (1928) i prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim (1935), został urzędnikiem w zarządzie Związku Zawodowym Pracowników Ubezpieczeń Społecznych.

Brał udział w kampanii wrześniowej, okres okupacji niemieckiej spędził w oflagach Arnswalde i Grossborn. Współpracował tam z Leonem Kruczkowskim i Józefem Słotwińskim w obozowym Teatrze Symbolów, dla którego adaptował "Jadzię wdowę" (wystawioną pt. "Kawaler z księżyca"); także reżyserował, m.in. fragmenty "Świętej Joanny" (granej po angielsku) i "Żołnierza królowej Madagaskaru".

Po wojnie pracował początkowo jako urzędnik na Śląsku, a od 1947 w Warszawie jako zastępca dyrektora Biura Kultury i Oświaty przy Prezydium Rządu. W 1948 zaczął pisać sztuki teatralne, początkowo wraz z Józefem Słotwińskim (m.in. "Imieniny pana dyrektora"). W 1954 został kierownikiem literackim Teatru Nowej Warszawy (przekształconego nastepnie w Teatr Młodej Warszawy, a od 1957 w Teatr Klasyczny); funkcję tę pełnił do 1963.

W 1957-68 był również kierownikiem literackim zespołu filmowego Iluzjon.

Autor wielu popularnych w swoim czasie sztuk m.in.: "Maturzyści", "Kuglarze", "W czepku urodzona", widowisk telewizyjnych m. in.: "Głos", "Notes", "Mistrz", scenariuszy filmowych m. in.: „Kapelusz pana Anatola", „Historia żółtej ciżemki", „Hrabina Cosel", „Kopernik", adaptacji telewizyjnych: m. in. „Miód kasztelański", „Intratna posada", „Katarynka", „Duet" i „Ostatni liść". Autor dalogów do filmów: „Co rekne zena", „Yokmok", a także adaptator tekstów słuchowisk: „Ostatnia noc" i seria „Z przeszłości".

Znalazł się w obsadzie filmu w reż. Jerzego Kiersta i Wojciecha Siemiona „Rower" (premiera 24 listopada 1958)

W 1974 Państwowy Instytut Wydawniczy wydał jego "Dramaty".

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Nagrody:
1949 - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
1955 - Nagroda Państwowa (wyróżnienie) za sztukę "Maturzyści"
1956 - Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
1964 - Konkurs na widowisko telewizyjne o tematyce współczesnej - III nagroda za tekst sztuki "Mistrz" (ex aequo z Marianem Promińskim)
1965 - nagroda Komitetu d/s PRiTV za twórczość oryginalną, opracowania i adaptacje dla Teatru TV
1967 - nagroda ministra kultury i sztuki II stopnia za twórczość dramaturgiczną ze szczególnym uwzględnieniem teatru i TV
1968 - Odznaka "Zasłużony Działacz Kultury"
1970 - nagroda państwowa I stopnia (zespołowa) za tekst sztuki "Mistrz" zrealizowany w Teatrze TV
1990 - Nagroda prezydenta Gdańska

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego, Almanach 1969/70, E-teatr, FilmPolski.

Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
22 marca 2018

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...