Żegnamy Dorotę Radomską

Urodziła się 27 lutego 1966 r. w Mońkach. Oprócz wykształcenia aktorskiego, jest socjologiem kultury. W 2012 roku z wyróżnieniem ukończyła Kulturoznawstwo w Wyższej Szkole Administracji Publicznej w Białymstoku

Artystka dołączyła do zespołu Teatru Dramatycznego w 1986 roku. Przez trzydzieści lat wzruszała i bawiła widzów kreacjami kobiet pięknych, silnych, wrażliwych i nietuzinkowych. Spektakle z jej udziałem cieszyły się duża popularnością wśród publiczności. Wielbiciele uroku oraz talentu aktorki, tłumnie zasiadali w fotelach widowni. Przeżywali perypetie granych przez Dorotę Radomską bohaterek i podziwiali kunszt aktorki. Dla kolegów i koleżanek praca z Dorotą każdorazowo była lekcją profesjonalizmu, oddania, poświęcenia, ale przede wszystkim radością i przyjemnością.

W Teatrze Dramatycznym stworzyła wiele ciekawych ról. Najważniejszych spektakle z jej udziałem to:

- „Wesoła wdówka", reż. Andrzej Jakimiec, Jan Skotnicki, 1989 (Hanna Glawari)
- „Wesele", reż. Andrzej Jakimiec, 1990 (Rachela)
- „Stalowe magnolie", reż. Jean Korf, 1992 (Shelby Eatenton)
- „Rewizor", reż. Walery Rajewski, 1993 (Maria Antonowna)
- „Edukacja Rity", reż. Janusz Hamerszmit, 1993 (Rita)
- „Okapi", reż. Jerzy Hutek, 1994 (Okapi)
- „Ferdydurke", reż. Andrzej Jakimiec, 1994 (Pensjonarka, Zuta)
- „Za rok o tej samej porze", reż. Andrzej Jakimiec, 1995 (Doris)
- „Gęsi za wodą", reż. Andrzej Jakimiec, 1996 (Droga Pani)
- „Mąż i żona", reż. Andrzej Jakimiec, 1996 (Elwira)
- „Faust", reż. Andrzej Maria Marczewski, 1996 (Małgorzata)
- „Trzy wysokie kobiety", reż. Jerzy Hutek, 1998 (A)
- „Zemsta", reż. Cezary Morawski, 1999 (Podstolina)
- „Boy. Kabaret", reż. Waldemar Śmigasiewicz, 1999 (Role)
- „Żelazna konstrukcja", reż. Waldemar Śmigasiewicz, 1999 (Scenografka)
- „Balladyna", reż. Tomasz Mann, 2000 (Balladyna)
- „Okno na parlament", reż. Wojciech Pokora, 2000 (Pamela Willey)
- „Konopielka", reż. Piotr Ziniewicz, 2000 (Konopielka)
- „Tango", reż. Waldemar Śmigasiewicz, 2001 (Eleonora)
- „Moralność pani Dulskiej", reż. Waldemar Śmigasiewicz, 2001 (Pani Dulska)
- „Elektra", reż. Jan Nowara, 2002 (Elektra)
- „Don Juan albo Kamienna Uczta", reż. Krzysztof Prus, 2003 (Elwira)
- „Mistrz i Małgorzata," reż. Piotr Dąbrowski, 2004 (Małgorzata)
- „Cztery pary roku – casting", Andrzej Poniedzielski, reż. Piotr Dąbrowski, 2005 (Wdzięk)
- „Hiob", reż Piotr Dąbrowski, 2009 (Chórzystka)
- „Wyspy GUŁag", reż. Piotr Ziniewicz, 2009 (Fotoreporterka)
- „Zakłócenia w eterze", reż Piotr Dąbrowski, 2010 (Kitty)
- „Polowanie na łosia", reż Grzegorz Chrapkiewicz, 2010 (Myszka)
- „Bal Manekinów", reż. Bogdan Michalik, 2011 (Solange)
- „Co widział kamerdyner", reż. Andrzej Zaorski, 2011 (Pani Prentice)
- „Stworzenia Sceniczne", też. Robert Czechowski, 2012 (Pani Betterton)
- „Wesele", reż. Bogusław Semotiuk, 2012 (Maryna)
- „Czarnobylska modlitwa", reż. Agnieszka Korytkowska – Mazur, 2012 (Wariatka z Czeczeni)
- „Stworzenia sceniczne", reż. Robert Czechowski, 2012 (Pani Betterton)
- „Gąska" (Scena Inicjatyw Artystycznych), 2013 (Ałła)
- „Rewizor", N. Gogol, reż. Jacek Jabrzyk, 2014 (Kobieta)
- „Dziady III", A. Mickiewicz, reż. Natalia Korczakowska, 2014 (Marcelina/Belzebub/Sekretarz III)
- „Pięć kilo cukru", G. Koren, reż. Katarzyna Deszcz, 2015.

Widzowie mogli podziwiać talent Doroty Radomskiej także na scenie Opery i Filharmonii Podlaskiej – Europejskiego Centrum Sztuki, gdzie wcielała się w rolę Stefy Wilczyńskiej w musicalu „Korczak". Aktorka w 1998 roku otrzymała Srebrną Odznakę Zasłużony Białostocczyźnie (1998) oraz Srebrny Krzyż Zasługi.

Od kilku lat zmagała się z najtrudniejszą rolą - osoby dotkniętej chorobą nowotworową. Nie poddawała się i dzielnie walczyła. Odważnie stawiała czoła przeciwnościom, które napotykała na swojej drodze. Także dzięki ogromnemu wsparciu widzów oraz ludzi dobrej woli, którzy odpowiedzieli na apel o pomoc i wsparli Dorotę Radomską w jej walce. Dziś jeszcze raz serdecznie dziękujemy za pomoc okazaną naszej koleżance.