Zmarła Iwona Stankiewicz

Iwona Stankiewicz, aktorka Teatru Polskiego (urodziła się 3 maja 1963 - zmarła 21 października 2020)

Z głębokim żalem żegnamy Iwonę Stankiewicz – aktorkę Teatru Polskiego we Wrocławiu w latach 2017–2020, szlachetną, życzliwą Osobę i Przyjaciółkę, otwartą na świat i ludzi.

Iwona Stankiewicz była absolwentką Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (1986). Ukończyła również podyplomowe studia z logopedii w Dolnośląskiej Szkole Wyższej na Wydziale Pedagogiki Specjalnej (2013). W latach 1983–1987 współtworzyła opozycyjną Scenę Czterdzieści i Cztery. W roku 1986 zaangażowała się do Teatru Współczesnego im. E. Wiercińskiego we Wrocławiu, gdzie spędziła pięć lat. W roku 1991 przeszła do Operetki Wrocławskiej – później funkcjonującej pod nazwami Teatr Muzyczny-Operetka Wrocławska i Teatr Muzyczny Capitol we Wrocławiu. Występowała tam aż do roku 2012 z przerwą w latach 1993–1995.

Do zespołu artystycznego Teatru Polskiego we Wrocławiu dołączyła 24 stycznia 2017 roku i pozostawała w nim aż do nagłej śmierci 21 października 2020 roku.

Na naszych scenach zagrała Ortensię w Mirandolinie P. Turriniego (reż. B. Wyszomirski, 2017), Babette Biedermann w Biedermannie i podpalaczach M. Frischa (reż. S.J. Fischer, 2017), Śmierć, Diabła, Anioła i Autora w adaptacji Braci Karamazow F. Dostojewskiego (reż. S. Melski, 2018), Matkę w Xięgach Schulza J. Szurmieja i W. Jankowiaka na motywach twórczości B. Schulza (reż. J. Szurmiej, 2018) oraz Margaret Lord w Filadelfijskiej opowieści Ph. Barry'ego (reż. S. Melski, 2019). W Braciach Karamazow publiczność mogła Ją oglądać jeszcze na początku października 2020 roku.

Była osobą niezwykle sumienną i zorganizowaną, dlatego znakomicie sprawdzała się jako asystentka reżysera – funkcję tę pełniła w naszym teatrze przy premierach Braci Karamazow i Filadelfijskiej opowieści. Śmierć przerwała Jej próby do zaplanowanej na grudzień 2020 roku premiery Zmierzchu – świtem... na motywach Zmierzchu i Opowiadań odeskich Izaaka Babla (reż. J. Szurmiej). Nie zobaczymy już Jej ról Madam Wajner, Cioci Chai i Handlarki.

W Teatrze Współczesnym we Wrocławiu, wkrótce po ukończeniu szkoły teatralnej, wystąpiła m.in. jako Elżbieta Grabowska w Trwa jeszcze bal B. Urbankowskiego (reż. M. Domański, 1986), Cyrkówka i Prostytutka w Sztukmistrzu z Lublina wg I.B. Singera (reż. J. Szurmiej, 1986), Bibliotekarka Alicja w Zezowatym szczęściu cd. na podstawie powieści Smutnych losów Jana Piszczyka cd. J.S. Stawińskiego (reż. M. Domański, 1987), Cyganka w Samobójcy N. Erdmana (reż. J. Jarocki, 1988) czy Dama Nielojalna w Ślubie W. Gombrowicza (reż. A. Makowiecki, 1991).

Pracę w Operetce Wrocławskiej rozpoczęła od roli Chawy w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka (reż. J. Szurmiej, 1991). Co ciekawe, od roku 2000 wcielała się w tym przedstawieniu w postać swatki Jenty. Podobnie zdarzyło się w inscenizacji nowej wersji Sztukmistrza z Lublina wg I.B. Singera (reż. J. Szurmiej, 1998) – tym razem Iwonie Stankiewicz przypadła rola Magdy. Inne ważniejsze Jej role ze sceny przy ul. Piłsudskiego to m.in. Anioł w Betleem polskim L. Rydla (reż. A. Rozhin, 1991), Berti w Cabarecie J. Kandera i J. Masteroffa (reż. J. Szurmiej, 1992), Mizzi w Zemście nietoperza J. II Straussa, K. Haffnera i R. Genéego (reż. J. Szurmiej, 1993), Lucetta w Panu de Pourceaugnac Molière'a (reż. E. Kalisz, 1996), Lucynda w Lekarzu mimo woli Molière'a (reż. E. Kalisz, od 1996), Wdowa Surmelina i Marina w Zorbie J. Kandera, J. Steina i F. Ebba (reż. J. Szurmiej, 1997), Bagheera i Polly w Księdze dżungli R. Kołakowskiego wg R. Kiplinga (reż. J. Szurmiej, 1998), Księżna Anhilda w Księżniczce czardasza E. Kálmána, L. Steina i B. Jenbacha (reż. I. Przegrodzki, 2000), Liz w Chicago J. Kandera, F. Ebba i B. Fosse'a (reż. R. Skolmowski, 2000), Ethel w Kiedy kota nie ma J. Mortimera i B. Cooke'a (reż. A. Gałła, 2001), Jenny Knajpiarka w Operze za trzy grosze B. Brechta i K. Weilla (reż. W. Kościelniak, 2002), tytułowa postać w Przygodach mrówki Bogo Jogo J. Wojdaka i M. Kowalewskiego (reż. M. Kowalewski, od 2003), Panna w Krainie uśmiechu F. Lehára, L. Herzera i F. Löhnera-Bedy (reż. J. Ostaszkiewicz, 2004), Dziennikarka w Scacie, czyli od pucybuta do milionera W. Kościelniaka i L. Możdżera (reż. W. Kościelniak, 2005), Pani Eynsford-Hill w My Fair Lady F. Loewego i A.J. Lernera wg G.B. Shawa (reż. A. Kękuś, 2005) czy Mama w Zaczarowanym podwórku na podstawie wierszy D. Wawiłow (reż. J. Gębura, 2012).

Iwona Stankiewicz miała w swoim dorobku artystycznym również role zagrane gościnnie w innych teatrach. W Centrum Sztuki – Teatrze Dramatycznym w Legnicy wystąpiła jako Trzecia Osoba w Czarownej nocy S. Mrożka (reż. K. Rościszewski, 1993) i Ismena w Antygonie Sofoklesa (reż. A. Neu, 1994), we Wrocławskim Teatrze Komedia – jako Helena Maria Dąbek w Szalonych nożyczkach P. Pörtnera (reż. M. Sławiński, od 2005) i Linda Swan w Z rączki do rączki M. Cooneya (reż. W. Dąbrowski, 2008), w Teatrze Małym we Wrocławiu natomiast jako Katarzyna Iwanowna Marmieładow w Zbrodni i karze wg F. Dostojewskiego (reż. S. Melski, 2014) i Dorota Kochanowska w Trenach wg J. Kochanowskiego (reż. S. Melski, 2015).

Nie była aktorką filmową, ale zagrała w kilku serialach telewizyjnych, m.in. Pierwsza miłość, Biuro kryminalne, Licencja na wychowanie, Policjanci i policjantki, Na sygnale, Sprawiedliwi – Wydział Kryminalny, Lombard. Życie pod zastaw czy Oko za Oko.

Publiczność wrocławska nagrodziła Ją w roku 1998 Srebrną Iglicą. W roku 2018 Iwona Stankiewicz otrzymała Odznakę honorową „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych".

Na zawsze pozostanie w naszych sercach.

(-)
Materiał Teatru
23 października 2020

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...