Żyjemy tak jak śnimy - samotnie

Spektakl będzie można obejrzeć 8 kwietnia, w piątek, na deskach Śląskiego Teatru Tańca w Bytomiu przy ulicy Żeromskiego 27.

Głosy prasy:

„(...) jeżeli ktoś jeszcze nie zachwycił się tańcem współczesnym, musi koniecznie zobaczyć „Przelotnie”. W najnowszej produkcji Śląskiego Teatru Tańca pt. „Przelotnie” kryje się obraz stworzenia świata, gdy od wzajemnego dotyku, impulsu rodzi się uczucie. Oglądamy rajską rozkosz z tanecznym flirtem wśród mandarynek, słuchamy lirycznej muzyki, słyszymy śpiew ptaków.(...) Rajski obraz miłości szybko się deformuje, wykrzywia, w tańcu między kochankami pojawia się coraz więcej siły, która przeradza się w agresję. W finale wybrani z publiczności kobieta i mężczyzna siadają na krzesłach i zaczynają obracać się wokół własnych osi. Wracamy do początku, do neutralnej chwili przed zasmakowaniem dobrego i złego.”.
Aleksandra Czapla-Oslislo, Gazeta wyborcza

„Przelotnie”, to trzeci spektakl w choreografii Sylwii Hefczyńskiej – Lewandowskiej.
Bytomscy aktorzy-tancerze są niezrównani. To nie tylko nienaganna technika, ale również ogromna siła i ekspresja. (...) On i Ona. Samotni. Żyją w innym rytmie, mają inne potrzeby. Zauważają się, kochają, nienawidzą i niszczą. Ich życie przemienia się w walkę, próbę sił z chwilami wybaczenia. Nie zgłębiają jednak  problemów drugiego. Może właśnie dlatego, że żyją „przelotnie”.(…) Hefczyńska–Lewandowska w bardzo poetyckiej formie opowiada ona o związkach między ludźmi   (…).”.
Regina Gowarzewska-Griessgraber, Polska Dziennik Zachodni

„ (…) Spektakl (…) najciekawszy, zaprojektowany tak niebanalnie, że widz powinien obejrzećgo dwukrotnie. I z pewnością nie będzie miał wrażenia, że oglądał dwa razy to samo. (…) W „Przelotnie” Sylwia Hefczyńska – Lewandowska potwierdziła swój talent. Coraz bardziej więc drąży ciekawość, jak dałaby sobie radę z pełnoobsadowym spektaklem.”.
Marcin Hałaś, Życie Bytomskie

„Przelotnie” (…) to trzecia choreograficzna praca Sylwii Hefczyńskiej-Lewandowskiej. Jej narracja bez słów nieustannie dojrzewa, nabiera coraz większego tempa i ruchowego rozmachu. Figury kompilują się, a przed tancerzami stawiane są coraz większe, nieraz akrobatyczne. (…).”.
Aleksandra Czapla-Oslislo, Gazeta wyborcza