Aktorzy prowincjonalni i Sobowtór

Wyobraź sobie, że w ramach projektu artystycznego, gdzieś na drodze pomiędzy Krakowem a Wrocławiem, w krzakach przed stacją benzynową, ustawiono kamerę. W kadrze widoczny jest fragment budynku z dystrybutorami, wycinek krajobrazu, od czasu do czasu pojawiają się w nim ludzie.

Dwa tysiące godzin kamera rejestruje rzeczywistość. Zarejestrowany materiał zostaje poddany artystycznej interpretacji, montaż wydobywa algorytm podobieństw ludzi i sytuacji. Celem projektu Aktorzy prowincjonalni. Sobowtór jest spotkanie dwóch zespołów teatralnych – Narodowego Starego Teatru w Krakowie i Teatru Polskiego w Podziemiu we Wrocławiu. Oba teatry w swojej niedawnej historii przeszły przez etap walki o utrzymanie artystycznej niezależności, ciągłości pracy, realizowały różne strategie oporu z różnymi konsekwencjami. Projekt Aktorzy prowincjonalni. Sobowtór (spektakl krakowski) i Aktorzy prowincjonalni.

Autobiografie (spektakl wrocławski) to utopijna próba spotkania obu zespołów nie w jednym przedstawieniu, ale w dwóch różnych – choć bliźniaczo podobnych – spektaklach, które wchodzą ze sobą w dialog, kopiują się, które mogą być grane razem i osobno. Proces prób nad dwoma przedstawieniami był przedsięwzięciem długofalowym. W styczniu 2020 roku miał miejsce jego pierwszy etap w Krakowie – oparty na improwizacjach i prowadzeniu dziennika pracy. Drugi etap rozpoczął się we wrześniu i trwał do czasu premiery z końcem października.

W międzyczasie trwały próby we Wrocławiu, a możliwość pierwszego spotkania obu części stworzył krakowski Festiwal Boska Komedia.
W scenariuszu wykorzystane zostały improwizacje aktorskie oraz fragmenty „Wyzwolenia" Stanisława Wyspiańskiego.
Scenografia spektaklu została zainspirowana obrazem Edwarda Hoppera (1882-1967), Gas (Benzyna), 1940, olej na płótnie, 66,7 cm x 102,2 cm, Museum of Modern Art, Nowy Jork. Autorem kopii wykorzystanej w scenografii jest Jan Płatek. 

(-) (-)
Materiał Teatru
2 listopada 2020