Chodź tu nie mój, dam ci nic

Poruszamy się w świecie wyobrażeń i idei. Nie znamy innych przestrzeni od tych wymyślonych, przetworzonych przez percepcję. Żyjemy we śnie. Moimi narzędziami są geometria, kolor i metafora.

Obrazami zapisuję nielinearną kronikę własnych doświadczeń. W wewnętrznym krajobrazie koduję stany emocjonalne, przeżycia, odczucia. Architektura wyobrażona potrafi być nośnikiem energii pomiędzy mną a widzem. Zależy mi na wprowadzeniu odbiorcy w stan refleksji. Używając malarstwa, rezygnuję z kultury efektu specjalnego i stałego przyspieszenia.

Zatrzymanie kadru uważam za remedium wobec szumu informacyjnego i rozproszonej myśli. Umiejętność zatrzymania uważam za konieczną, aby dotrzeć do ulotnego zapisu. Przestrzeń oddziałuje powoli i po cichu. Odstawiam nowoczesne technologie. Sprawdzam, kim jestem bez cyfrowego wspomagania. Za pomocą iluzji opowiadam o tym, gdzie jestem.

Bartosz Zamarek
Urodził się w 1983 roku we Wrocławiu, jest absolwentem Architektury i Urbanistyki Politechniki Wrocławskiej (2008) oraz Architektury Wnętrz ASP we Wrocławiu (2009).

W latach 2011-2017 był wykładowcą na Architekturze Wnętrz, w 2016 roku obronił doktorat zatytułowany Autorskie badania obszaru scenografii wirtualnej w kontekście innowacyjnych metod projektowych.

W latach 2016-2021 pracował jako grafik 2D i 3D w Studio Division 48 zajmującym się produkcją animacji do gier komputerowych.
Od 2016 roku jest adiunktem Katedry Scenografii ASP we Wrocławiu, prowadzi przedmiot Podstawy Projektowania Przestrzennego



Małgorzata Bruder
Materiał Muzeum
18 lipca 2022
Portrety
Bartek Zamarek