Eugeniusz Bożyk (1912 - 1983)

Urodził się 1 grudnia 1912 w Rawie Ruskiej. Zmarł 9 maja 1983 w Krakowie.

W latach 1935-39 i 1944-46 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (m. in. u Władysława Jarockiego i Karola Frycza). W latach 1939-41 pracował w polskim Teatrze Miniatur we Lwowie jako artysta malarz i kierownik pracowni dekoratorskiej.

W latach 1941-44 uczył rysunku i śpiewu w szkole podstawowej i handlowej. Po wojnie kończąc studia pracował jako kierownik pracowni dekoratorskiej w teatrach krakowskich: Starym (od 1945), Teatrze "Siedem Kotów" (sezon 1946/47), następnie Teatrach Dramatycznych. Równocześnie działał jako scenograf, m. in. w Teatrze dla Dzieci "Wesoła Gromadka", Teatrze Młodego Widza, Operze i Operetce Krakowskiej (np. montaż "Abecadło z pieca spadło", "Kalosze szczęścia" Andersena, "Wodewil warszawski" Gozdawy i Stępnia, wspólnie z Marianem Eile i Janiną Ipohorską, "Hrabina Marica" Kalmana, "Rigoletto" Verdiego).

Od 1948 wykładał w Studium Scenografii przy Wydziale Architektury ASP, w latach 1950-55 był adiunktem na Wydziale Scenografii tej uczelni. W latach 1955-71 działał w Łodzi: pracował w Wytwórni Filmów Fabularnych jako scenograf, wykładał w szkole teatralnej, współpracował z teatrami, m. in. w Teatrze Powszechnym opracował "Sprytną wdówkę" Goldoniego, "Intrygę na prędce", "Świeczka zgasła", "Odludków i poetę", "Pierwszą lepszą" Fredry, "Fircyka w zalotach" Zabłockiego (warsztaty dyplomowe wydziału aktorskiego PWSTiF w latach 1958-59), "Radziwiłł panie Kochanku" wg Kraszewskiego (1967), "Ojciec królowej" Stawińskiego (1971). W 1971 objął stanowisko kierownika technicznego Starego Teatru w Krakowie, nadal kontynuował działalność scenograficzną, m. in. w Teatrze im. Kruczkowskiego w Zielonej Górze przygotował "Brytannika" Racine'a (z Danielem Mrozem, 1976), w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej "Łeztern" Erola i Gorzelskiego, 1977. Był autorem prac z dziedziny techniki teatralnej.

Pracował także w polskim filmie. Debiutował jako kostiumograf w „Celulozie" Igora Newerlego w reż. Jerzego Kawalerowicza (premiera 27 kwietnia 1954). Jako scenograf rozpoczynał działalność asystując Anatolowi Radzinowiczowi w filmie „Król Maciuś I" Janusza Korczaka w re. Wandy Jakubowskiej (premiera 8 kwietnia 1958), Januszowi Majewskiemu i Bohdanowi Paczowskiemu w „Kaloszach szczęścia" w reż. Antoniego Bohdziewicza (premiera 20 października 1958) czy Romanowi Mannowi w „Awanturze o Basię" w reż. Marii Kaniewskiej (premiera 3 listopada 1959).

Samodzielną pracę scenograficzną rozpoczął przy produkcji filmu „Jadą goście jadą..." wg scenariusza Jana Józefa Szczepańskiego w reż. Jana Rutkiewicza, Gerarda Zalewskiego i Romualda Drobaczyńskiego (premiera 17 września 1962) oraz m. in. „Zacne grzechy" (1963), „Wilczy bilet" (1964), „Poznańskie słowiki" (1967) i „Głos ma prokurator" (1965).

Tworzył także scenografie do seriali filmowych „Tomek i pies" (1965) i „Dzieci z naszej szkoły" (1968).
W filmach „Jadą goście jadą..." i „Tomek i pies" zagrał niewielkie role Urzędnika i Instruktora.
Do filmu animowanego „Figurynki z saskiej porcelany" (1971) przygotował oprawę plastyczną.

Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1982/83, tom XXIV, Wydawnictwa artystyczne i Filmowe, Warszawa 1987, FilmPolski, E-teatr



Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
1 grudnia 2023
Portrety
Eugeniusz Bożyk