Festiwal Monodramu Monoblok, III edycja

W dniach 9-10 listopada na scenach Klubu Plama GAK oraz w Klubie Żak odbędzie się że III Festiwal Monodramu Monoblok.

W tegorocznej edycji monodramy zaprezentują: Ewa Ampulska, Radosław Ciecholewski, Romuald Krężel, Justyna Kulczycka, Jerzy Litwin, Jerzy Pal, Joanna Stelmaszuk-Troc i Dariusz Sosiński.

Ślub, czyli ja sam - scenografia, inscenizacja, reżyseria, wykonanie: Romuald Krężel, muzyka: Arvo Part, Steven Reich
spektakl inspirowany dramatami Witolda Gombrowicza i historią Ryszarda Siwca

"(...) Miejsce, w którym medytacja ta jest rozwijana, ograniczone zostaje do minimum- to ciało poddawane ruchowi aż do umęczenia. Wydarzający się na scenie ruch stawia opór usensowieniu jako odstręczająca i ekscesywna męczarnia. Przeradza się ona stopniowo w praktykę, skutkującą opanowaniem, uniezależnieniem od cierpienia i otwarciem na byt, również w jego konwencjonalnym aspekcie. Udzielenie sobie przyzwolenia na uczestnictwo w skonwencjonalizowanym rytuale pożegnalnym stanowi tu efekt długotrwałego procesu zainicjowanego przez nagie ciało, będące instrumentem rozpaczy".

Dziecinady - wykonanie: Justyna Kulczycka, inscenizacja, scenografia, reżyseria: Piotr Kulczycki, muzyka: James Newton Howard
spektakl na podstawie dramatu Raymonda Cousse

Dziecinady są seansem czarnego humoru. Mały chłopiec po stracie przyjaciela, Marcela, próbuje pojąć śmierć, oswoić ją. Starając się uciec przed strachem związanym ze śmiercią, przywołuje swoje szczęśliwe chwile przeżyte z Marcelem. W ten sposób temat zasadniczy - śmierć - umyka mu całkiem naturalnie, aż do momentu gdy w najmniej spodziewanej chwili powraca - zaskakuje go i poraża. Czy można zrozumieć śmierć, doświadczyć jej? (...) Zabawne sytuacje, kolorowe postaci i miasteczko "retro", gdzie każdy gra swoją rolę zgodnie z własnymi małymi przyzwyczajeniami i skostniałymi zasadami. A wszystko wiąże postać dziecka - narratora, który obserwuje przez dziurkę od klucza ten, wielce niespójny, świat dorosłych..."

Moskwa Pietuszki Wieniedikt Jerofiejef- wykonanie: Radosław Ciecholewski, scenariusz i reżyseria: Ewa Ignaczak

Wieniczka - intelektualista, pisarz, brygadzista, alkoholik. Lista jego wcieleń ma 125 km, z Moskwy do Pietuszek. Paradoksalnie, każda kolejna stacja oddala go od upragnionego celu, od utopijnego raju.
Radosław Ciecholewski będzie przewodnikiem po wcieleniach głównego bohatera, które, zatopione w oparach alkoholu, ukazują zatarte granice między filozofią, kulturą, polityką.

Traktat o łuskaniu fasoli- wykonanie: Jerzy Litwin, adaptacja i reżyseria: Marek Kołowski
na podstawie powieści Wiesława Myśliwskiego

Bohater Traktatu o łuskaniu fasoli powraca pod koniec życia w rodzinne strony. Lecz z dawnej Arkadii nic nie pozostało; w miejscu dawnej wsi jest teraz zalew i ośrodek domków letniskowych - obecne jego miejsce zamieszkania. Po sezonie panuje tu upragniony spokój. Nagle pojawia się nieznajomy mężczyzna pragnący kupić fasolę. Zaproszenie do wspólnego łuskania fasoli przywołuje wspomnienia; tak jak dawniej, tak teraz może znowu toczyć się opowieść. Świat jest tym, co opowiedziane.

Ja j u poli verboju rosła- scenografia, inscenizacja, wykonanie: Joanna Stelmaszuk-Troc, adaptacja, opieka artystyczna: prof. Bohdan Głuszczak, przekład: Jan Maksymiuk, muzyka: Marzena Rusaczyk
Spektakl inspirowany Bajką o kalinowej fujarce Oksany Zabużko

"Monodram Ja j u poli verboju rosła (Wierzbą w polu rosłam) powstał z inspiracji tradycyjną kulturą Białorusinów Podlasia. Kanwą spektaklu jest wschodniosłowiański mit o dwóch siostrach - jednej pięknej i dumnej, drugiej zupełnie zwykłej, zawarty w opowiadaniu współczesnej pisarki Oksany Zabużko pt. Bajka o kalinowej fujarce. Bohaterką spektaklu jest matka dziewcząt - Maria, starsza wiejska kobieta, której wielkanocne bicie cerkiewnych dzwonów, na powrót przynosi przeżycie popełnionego w młodości grzechu."

Na kuchennych schodach- adaptacja, wykonanie: Dariusz Sosiński, muzyka: Marcin Sosna Sosiński, kostiumy i scenografia: Joanna Walisiak Jankowska, produkcja STUDIO SonDa
spektakl na podstawie opowiadania Witolda Gombrowicza

"Kanwą młodzieńczego opowiadania Witolda Gombrowicza Na kuchennych schodach jest motyw rozpaczliwego, pokątnego uwodzenia "sług do wszystkiego", które zresztą z reguły nie dochodzi do skutku. Główny bohater, Filip, jest wytwornym urzędnikiem MSZ, subtelnym i słabym człowiekiem. Ponieważ wstydzi się swych dziwnych skłonności, żeni się z kobietą "stanowiącą zupełne antidotum sługi". Ale obcując z nią, ma wrażenie, że przebywa stale we "wrogiej, oziębłej krainie". Sługi zaś wzruszają go swą naturalnością, abnegacją, zwierzęcą prostotą. () Filip ma ogromne trudności z nawiązaniem z nimi kontaktu. Budzi nieufność, "prymitywną dumę" albo wręcz wesołość prostych kobiet - jest bowiem lękliwy i nerwowy(...)"

Kolega Mela Gibsona- wykonanie: Jerzy Pal, scenografia, reżyseria: Tomasz Piasecki, muzyka: Freddie Mercury We are the Champions, autor tekstu: Tomasz Jachimek

"Miałem kiedyś przyjemność pić wódkę ze Znanym Aktorem. Przez pierwsze pięć kieliszków Znany Aktor imponował, błyszczał, bił blaskiem, robił wrażenie i świecił się jak nieupudrowane czoło w reflektorze punktowym. Przez drugie pięć kieliszków opowiedział wszystkie możliwe kawały i anegdoty. Przez kolejne pięć dogłębnie przedstawił swój cały burzliwy życiorys. Przez następne pięć dochodził do wniosku, że wszystko to nie ma sensu, świat jest do dupy, a jego nikt nie docenia należycie. Później - klasycznie: taksówka, rzygano i wielkie wygrażanie pięścią, że on jeszcze wszystkim pokaże. (...) Byłoby grzechem zaniechania odpuścić taki temat i taką postać. Stąd pierwszy impuls, stąd pomysł na bohatera - czyli w monodramie rzecz absolutnie kluczową."

Mariana- wykonanie: Ewa Ampulska, muzyka: Konrad Kucz, reżyseria: Andre de la Cruz, spektakl inspirowany listami Mariany Alcoforado

Spektakl Mariana jest monodramem stanowiącym studium kobiecej duszy, zachęcającym do refleksji na temat kobiety i namiętności. Przedstawienie powstało w oparciu o Listy portugalskie, należące do najbardziej pasjonujących przykładów bezwarunkowej miłości, jakie istnieją w literaturze światowej. Główna bohaterka to zakonnica portugalska Mariana Alcoforado, której obiektem uwielbienia jest oficer francuski na służbie w Portugalii. Samotność, niepokój i bezwarunkowe oddanie usprawiedliwiają i uzasadniają miłość Mariany jako symbol miłości absolutnej.

Kim jest Wiera Gran...- spektakl poza konkursem, wykonanie: Marta Andrzejczyk, reżyseria: Janina Tomaszewska

Włosy gładko zaczesane do tyłu, czerwona szminka, usta lekko rozchylone, linia ciała rysująca delikatne "es" w świetle reflektorów... Kilka nut, jej głos i zaczynamy podróż do świata miłości. Niech płynie melodia, niech śpiewa ona, niech ta chwila trwa, kręci się jak karuzela, bez przystanku, bez odpoczynku...
Przystanek, przerwa oznacza pustkę, chłód i tą ogromną tęsknotę, za parą zakochanych oczu, w której można byłoby się przejrzeć. W czterech zimnych ścianach nie ma nic prócz bólu, cierpienia, samotności i czujnego oczekiwania na kolejne wyjście na scenę.

 

(-)
Materiał nadesłany
5 listopada 2012