Irena Jun (1935)

Urodziła się 17 października 1935 w Hrubieszowie.

Jedna z najwybitniejszych na świecie odtwórczyń ról beckettowskich, wykładowczyni Akademii Teatralnej w Warszawie. 

W 1958 ukończyła studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, a 31 maja tego roku zadebiutowała w teatrze. Aktorka Teatru Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Warszawie. Prowadzi także Jednoosobowy Teatr Poezji Ireny Jun w Warszawie.

Występowała w teatrach na terenie całej Polski, najbardziej związana jest jednak z Warszawą. Do zespołu Teatru Studio należy od powstania tej sceny. Grała w większości spektakli jej dyrektorów: Józefa Szajny i Jerzego Grzegorzewskiego.

W latach osiemdziesiątych zasłynęła jako autorka wybitnych ról w przedstawieniach Antoniego Libery na podstawie tekstów Samuela Becketta. U boku Tadeusza Łomnickiego zagrała Kobietę 2 w Komedii (1985) i Nell w Końcówce (1986), jednak jej największym osiągnięciem były trzy Beckettowskie monologi: Nie ja, Kroki, Kołysanka z 1985 roku.

Występowała także u takich reżyserów jak: Mariusz Treliński, Piotr Cieplak, Oskaras Koršunovas, Grzegorz Wiśniewski, Agnieszka Glińska. W Studio również reżyserowała własne spektakle: Biesiadę u hrabiny Kotłubaj, Filozofię po góralsku oraz Oniegina.

Obecnie można ją oglądać m.in. w Ripleyu pod ziemią Radosława Rychcika, monodramie we własnej reżyserii Matka Makryna, Biesach w reż. Natalii Korczakowskiej.

Jako mistrzyni słowa jest także autorką wielu monodramów, kameralnych spektakli i wieczorów poetyckich, które organizuje w swoim Jednoosobowym Teatrze Poezji Ireny Jun. W jej repertuarze usłyszeć można m.in. utwory Mickiewicza, Gombrowicza, Miłosza, Szymborskiej, Rymkiewicza. W 2008 roku otrzymała Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis".

Ozdnaczenia i nagrody:

- Srebrny Krzyż Zasługi (1969)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1973)
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis"[1] (2008)
- Brązowe odznaczenie im. Janka Krasickiego (1975)
- Odznaka Honorowa „Zasłużony Działacz Kultury" (1970)
- Odznaka „Za Zasługi dla Kielecczyzny" (1979)
- Złota Odznaka Klubu Miłośników Teatru w Krakowie za upowszechnianie kultury (1968)
- „Złota Maska" – nagroda za reżyserię „Ballad i romansów" w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1997)
- „Feliks Warszawski" – nagroda za najlepszą rolę kobiecą w spektaklu „Biesiada u Hrabiny Kotłubaj" w Teatrze Studio (2005)
- Nagroda na IV Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora (OFTJA) we Wrocławiu za monodram Śmierć Ofelii według Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze Ludowm w Nowej Hucie (1969)
- Wielka Nagroda Publiczności na V OPZTMF w Szczecinie za spektakl Pastorałki polskie Jerzego Harasymowicza (1970)
- Nagroda na V OFTJA we Wrocławiu za monodram Czarownica musi przyjść (1970)
- Nagroda im. Lidii Zamkow i Leszka Herdegena na XV WROSTJA we Wrocławiu za monodram na podstawie Pana Tadeusza Adama Mickiewicza (1991)
- Nagroda na XXX Opolskich Konfrontacjach Teatralnych za rolę kobiecą w spektaklu Biesiada u hrabiny Kotłubaj Witolda Gombrowicza w Teatrze Studio w Warszawie (2005)
- Nagroda na Ogólnopolskim Festiwalu Komedii „Talia" w Tarnowie za spektakl Filozofia po góralsku w Teatrze Studio w Warszawie (wspólnie z Wiesławem Komasą) (2006)
- Nagroda na 33. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska" za rolę Wernyhory w spektaklu Wesele Stanisława - Wyspiańskiego w Teatrze Współczesnym w Szczecinie (2008)
- Nagroda na IX Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy za oryginalną realizację tekstu poetyckiego – za spektakl Utwór o matce i ojczyźnie (wspólnie z Marcinem Liberem i Beatą Zygarlicką) (2010)
- Nagroda Publiczności im. Lidii Zamkow i Leszka Herdegena na 44. Międzynarodowych Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora (2010)
__

Materiały: Teatr Studio, FilmPolski, e-teatr, Wikipedia

Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
16 października 2021