Józef Kenig (1821 - 1900)

Urodził się 16 lutego 1821 w Płocku. Zmarł 13 marca 1900 w Warszawie.

(Koenig, König). Urodził się w Płocku w Królestwie Polskim jako syn Teofila i Józefy z Romanowskich.
Latem 1830 rodzice wysłali Józefa do Krakowa. W 1831 rozpoczął naukę w Liceum św. Anny, które ukończył w 1834 z bardzo dobrymi wynikami. Został przyjęty na Uniwersytet Jagielloński, gdzie studiował na wydziale filologicznym.

Po przerwaniu studiów z powodów finansowych wyjechał do Chrapkowa będącego wówczas własnością jego wuja Marcina Romanowskiego. Po roku wstąpił do gimnazjum w Kielcach, które ukończył "z II nagrodą". Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie został aplikantem w sądzie pokoju – wbrew wcześniejszym planom poświęcenia się medycynie (zadecydowały o tym jego własne problemy zdrowotne). Oprócz tego utrzymywał się jeszcze z lekcji prywatnych. Wszedł do grona "Cyganerii Warszawskiej", stykał się m.in. z Cyprianem Kamilem Norwidem. Wtedy też umieścił swoje pierwsze prace literackie w "Nadwiślaninie" (1841). W tym samym roku zamieścił swój pierwszy artykuł w Gazecie Warszawskiej.

Od 1843 stał się stałym współpracownikiem "Gazety Warszawskiej". Od 1851 był jej współredaktorem (wraz z Antonim Lesznowskim). Po śmierci Lesznowskiego w 1859 został redaktorem naczelnym i pozostał nim aż do 1889. W tym też okresie "Gazeta Warszawska" stała się jednym z najważniejszych pism Królestwa Polskiego, mającym przemożny wpływ na opinię publiczną. Pozostawała jednak przez ten cały czas umiarkowanie prawicowa, znajdując najszersze grono czytelników wśród ludzi związanych z dawnym stronnictwem "Białych" z powstania styczniowego tzn. zamożnego ziemiaństwa, arystokracji, burżuazji, wyższych sfer inteligenckich i urzędniczych. W 1889 r. Kenig wszedł w konflikt z głównym zarządcą "Gazety Warszawskiej" Stanisławem Lesznowskim (1848-1909), który zakończył się odejściem tego pierwszego z redakcji i jego przejściem do innego popularnego pisma warszawskiego "Słowa". Równocześnie, nadal pisywał też artykuły do innych gazet jak "Tygodnik Ilustrowany", "Kurier Warszawski", "Niwa".

Kenig był człowiekiem bardzo zaangażowanym w życie polityczne i kulturalne Warszawy II połowy XIX wieku.

Ożenił się w 1868 r. w warszawskim kościele św. Antoniego przy ulicy Senatorskiej z Salomeą Palińską, aktorką dramatyczną Warszawskich Teatrów Rządowych. Miał z nią troje dzieci: Józefę Salomeę, Stanisława Jana i Marię Julię.

Pochowany na warszawskich Powązkach. W kościele pokarmelickim w Warszawie wmurowano tablicę poświęconą Józefowi Kenigowi, ufundowaną przez jego kolegów i przyjaciół.

Źródło: Wikipedia, Culture.pl

opracował rk
Dziennik Teatralny
16 lutego 2023