Jury

Jury 30. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi

Krzysztof Garbaczewski (ur. 1983 w Białymstoku)
reżyser teatralny

Ukończył reżyserię dramatu w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego. Jego spektakle to instalacje multimedialne łączące elementy teatru, performance’u, koncertu i sztuk wizualnych. Zadebiutował w 2008 r. „Chórem sportowym” Elfriede Jelinek w Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu, tam też zrealizował „Odyseję” Homera w adaptacji Marcina Cecki. W wałbrzyskim Teatrze im. Szaniawskiego wystawił „Opętanych” według powieści Gombrowicza oraz „Gwiazdę śmierci” inspirowaną „Gwiezdnymi wojnami” George’a Lucasa. We wrocławskim Teatrze Polskim wyreżyserował „Nirvanę” (na podstawie „Tybetańskiej księgi umarłych”) i „Biesy” Dostojewskiego. Jego najnowszym spektaklem jest „Życie seksualne dzikich” (Nowy Teatr w Warszawie), z tekstem Marcina Cecki, inspirowanym dziełem antropologa Bronisława Malinowskiego. Laureat „Paszportu Polityki” w kategorii Teatr w 2011 r.

Natalia Korczakowska (ur. 1979 w Warszawie)
reżyserka teatralna, scenografka i autorka tekstów

Ukończyła teatrologię w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza, jest jeszcze studentką IV roku reżyserii tejże uczelni. Była asystentką litewskiego reżysera Oskarasa Koršunovasa przy realizowanym jesienią 2004 roku z udziałem jedenastu aktorów Teatru Wybrzeże w Gdańsku eksperymentalnym projekcie według „Zbrodni z premedytacją” Witolda Gombrowicza. Wyreżyserowała „Pensjonat Madryt” wg Aglai Veteranyi w Centrum Artystycznym M25 [Mińska 25] w Warszawie (2005), „Verklärte Nacht” Michała Bajera w Studiu Dramatu działającym przy warszawskim Teatrze Narodowym (2006), „Strefę działań wojennych” tego samego dramatopisarza w TR Warszawa (projekt TR/PL, 2006) oraz „Zmierzch bogów” wg Marcina Świetlickiego w Teatrze Małym w Warszawie (w ramach cyklu liryka.reaktywacje, 2006). Napisała teksty piosenek dla Teatru Dramatycznego w Warszawie, a także dla zespołu Muzykoterapia i Emadego (Piotra Waglewskiego). Stworzyła w Łodzi z Piotrem Głowackim monodram „Oświadczenie Stawrogina” na podstawie Biesów Fiodora Dostojewskiego oraz wyreżyserowała monodram Bartosza Porczyka „Smycz” w Teatrze Polskim we Wrocławiu. W Teatrze im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze wyreżyserowała „Śmierć Człowieka-Wiewiórki” Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk i Elektrę” Eurypidesa.

Magdalena Piekorz (ur. 1974 w Sosnowcu)
reżyserka i scenarzystka filmowa i teatralna, doktor sztuki filmowej

Ukończyła reżyserię na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego. Jej pierwsze sukcesy reżyserskie wiązały się realizacją filmów dokumentalnych: „Dziewczyny z Szymanowa” (1997) otrzymały Brązowego Lajkonika na XXXI Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Krótkometrażowych w Krakowie, obrazowi „Franciszkanski spontan” (1998) Jury II Małego Przeglądu Form Dokumentalnych w Szczecinie przyznało Nagrodę Honorową, „Przybysze” (1999) uzyskali Grand Prix Festiwalu Euroshorts’99, „Labirynt” (2001) otrzymał wyróżnienie na Europejskim Filmowym Festiwalu Integrującym „Ty i Ja” w Kołobrzeg. Kolejne dokumenty Piekorz realizowała za granicą. Były to m.in. „Znaleźć, zobaczyć, pochować” (2001) o bośniackich kobietach czekających na wiadomość o bliskich po wojnie w byłej Jugosławi; „Piemonte” (2002) o wyludnionej wsi w Istrii; „Chicago” – serial dokumentalny dla TVN; „Arystokraci w Nowej Rosji” (2004) o potomkach rosyjskiej arystokracji w dzisiejszej Rosji. 2004 rok to dla Piekorz bardzo udany debiut w filmie fabularnym – „Pręgi” w jej reżyserii zdobyły Złote Lwy na 29. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni i były też polskim kandydatem do Oscara w 2005 r. Kolejny film fabularny Piekorz to „Senność” (2004) również zdobył nagrody – „Złotego Klakiera” w Gdyni i Nagrodę Publiczności w Nowym Jorku. Piekorz reżyserowała spektakle teatralne w Teatrze Telewizji („Techniki Negocjacyjne” 2006) i w teatrach w całej Polsce – m.in. „Doktor Haust” w Teatrze Studio w Warszawie (2004), „Łucja szalona” w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (2007), „Wizyta starszej pani” w Teatrze Śląskim w Katowicach (2010).

Marcin Wrona (ur. 1973 w Tarnowie)
reżyser teatralny, telewizyjny i filmowy oraz scenarzysta

Absolwent filmoznawstwa na UJ w Krakowie, a także reżyserii na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Ukończył Mistrzowską Szkołę Reżyserii Andrzeja Wajdy oraz Binger Film Institute w Amsterdamie (2005 r.). W 2009 roku swoim debiutanckim filmem „Moja krew” zdobył Nagrodę Dziennikarzy oraz Nagrodę za Scenariusz na Festiwalu Debiutów Młodzi i Film w Koszalinie (2009 r.). Drugi film pełnometrażowy Wrony „Chrzest” zdobył Srebrne Lwy na 35. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 2010, nagrody za najlepsze główne role męskie oraz nagrodę za montaż, a także Nagrodę Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych Don Kichot. W 2011 roku „Chrzest” otrzymał główną nagrodę w Konkursie Polskich Filmów Fabularnych na Międzynarodowym Festiwalu Kina Niezależnego Off Plus Camera w Krakowie.
Marcin Wrona reżyserował także spektakle dla Teatru Telewizji. W 2004 roku za swój debiut teatralny pt. „Pasożyt” otrzymał nagrodę na Festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie. Za kolejną sztukę „Skaza” otrzymał w 2006 roku nagrodę jury Festiwalu Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje” w Katowicach oraz nagrodę reżyserską na Festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie. Potem była „Kolekcja” (2006 r.) oraz „Doktor Halina” (2008 r.). Oba przedstawienia zostały docenione i nagrodzone za kreacje aktorskie na festiwalu w Sopocie. W 2004 roku Marcin Wrona wystawił spektakl „Uwięzieni” w TR Warszawa.



(-)
Materiały Organizatora
19 kwietnia 2012