Kazimierz Wichniarz (1915 - 1995)

Urodził się 18 stycznia 1915 w Poznaniu, Zmarł 26 czerwca 1995 w Warszawie.

W 1934 ukończył studium aktorskie przy Teatrze Polskim w Poznaniu i występował na scenie tego teatru. W latach 1934-36 był aktorem w Objazdowym Teatrze Wołyńskim z siedzibą w Łucku. Tam zadebiutował 1 września 1934 rolą Męża w spektaklu Gabrieli Zapolskiej „Ich czworo".

W latach 1936-39 występował w Teatrze Popularnym, następnie w Teatrach Miejskich w Łodzi. W 1939 brał udział w kampanii wrześniowej i dostał się do niewoli, skąd zbiegł i do końca okupacji przebywał w Mielcu. Na jesieni 1944 zaangażował się do Teatru Wojska Polskiego w Lublinie, gdzie grał do roku 1946. W sezonie 1946/47 występował w Teatrze Miejskim w Katowicach, w sezonie 1947/48 w Teatrze Miejskim w Bydgoszczy. W latach 1948-52 grał w Teatrze Polskim w Poznaniu, w latach 1952-57 w Teatrze Powszechnym w Łodzi. Od roku 1957 do przejścia na emeryturę z końcem 1988, należał do zespołu Teatru Narodowego w Warszawie.

Grał także w Teatrze Telewizji m. in. u Konrada Swinarskiego, Jerzego Antczaka, Adama Hanuszkiewicza i Macieja Wojtyszko.

Odegrał szczególną rolę w rozwoju Teatru Polskiego Radia. Jego niezwykły głos, umiejetności aktorskie i szczególny sposób posługiwania się słowem sprawiał, że nadzwyczaj często zapraszano go do realizacji rozmaitych słuchowisk radiowych. W przedstawianiach Teatru Polskiego Radia wystąpił ponad 270 razy. Po raz pierwszy, 17 stycznia 1957, w spektaklu "Diabły kapitana van Tocha" Karola Čapka w reżyserii Tadeusza Markowskiego, po raz ostatni w słuchowisku Krzysztofa Choińskiego "Ekspres nad morze" (Grubas) w reżyserii Henryka Rozena (premiera 14 listopada 1984).

Brał udział w wielu filmach. Debiut w 1946 w "Zakazanych piosenkach" w roli gestapowca(reżyseria Leonard Buczkowski). Dużą popularność przyniosła mu rola Zagłoby w "Potopie" w reżyserii Jerzego Hoffmana.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Nagrody:
1984 - Opole - X OKT - nagroda za rolę Dyndalskiego w "Zemście" Aleksandra Fredry w Teatrze Narodowym w Warszawie

Odznaczenia:
1955 - Medal 10-lecia PRL
1956 - Złoty Krzyż Zasługi
1967 - Odznaka za zasługi dla m. Warszawy
1967 - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
1971 - Zasłużony Działacz Związków Zawodowych
1975 - Zasłużony Działacz Kultury
1975 - Złota Odznaka Związków Zawodowych
1975 - Krzyż Oficerski OOP
1980 - Złota Odznaka za zasługi dla m. Warszawy
1984 - Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
1984 - Medal 40-lecia PRL

Źródło: Wikipedia, E-teatr, FilmPolski

Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
18 stycznia 2024