Klasa, którą nie sposób opuścić

Miklaszewski tworzy prawdziwie wybitne kompendium wiedzy na temat seansu śmierci, czyli ,,Umarłej klasy" w reżyserii Tadeusza Kantora, okrzykniętej wielokrotnie najlepszym spektaklem XX wieku.

,,Światowy żywot umarłej klasy", czyli jego najnowsza książka to świadectwo wielkości  Mistrza Tadeusza i teatru, który stworzył. Zawarł w niej świetnie wyselekcjonowane i zebrane  historie, podróżującego po świecie Cricotu 2, a także opatrzył komentarzami krytycznymi,  swoją drogą bardzo pochlebnymi, które sukcesywnie zbierał po każdym występie, na polecenie reżysera.

To przede wszystkim wciągająca i przemyślana lektura, uświadamiająca każdemu, kto  jakkolwiek chce posmakować teatru i jego historii, jak wspaniały dorobek artystyczny posiada  Polska. To przekrój chronologicznie przedstawionej narracji o wieloletnim żywocie i fenomenie ,,Umarłej  klasy", podsycanej z wyczuciem przez liczne anegdoty odautorskie, przez zbierane recenzje  dotyczące występów Cricotu 2, po załączone zdjęcia aktorów, Mistrza Tadeusza, plakatów  teatralnych, wycinków z gazet i wielu wielu innych pamiątek.

Dostajemy więc wszystko na wyciągnięcie ręki, poznajemy fenomen tego spektaklu, będącego  już poza zasięgiem współczesnych odbiorców, a ponadto Krzysztof Miklaszewski, między  słowami, dopuszcza nas do tego świata na tyle blisko, że z łatwością możemy zobaczyć jak  silna i niesamowita więź łączyła go z Tadeuszem zwanym przez niego Mistrzem.

Autor prezentuje również swoje, prawdopodobnie nieumyślnie, niezwykle ważne miejsce w  historii sukcesu spektaklu i życia w trupie. Z tego też względu ta wieloletnia, bardzo osobliwa współpraca z Kantorem zaowocowała kolejną już, wspaniale wydaną książką, przy czym warto  wspomnieć, iż okładkę zaprojektowała żona autora – Małgorzata Czerwińska.

,,Światowy żywot umarłej klasy" autorstwa Krzysztofa Miklaszewskiego to obowiązkowa  pozycja dla każdego, kto pasjonuje się polską sceną teatralną, kto pragnie mnogich perspektyw, ciekawych kontekstów historyczno-literackich i prawdziwego skarbu w swojej biblioteczce.

Julia Kłoda
Dziennik Teatralny Warszawa
9 stycznia 2023