Miss ma HIV

Kiedy Maciej Kowalewski, autor i reżyser "Miss HIV", i ogłosił na Face-booku, że we wrześniu odbędą się ostatnie spektakle tytułu, pomyślałem: "Skończyła się pewna epoka" Spektakl Kowalewskiego stał się nie tylko wizytówką teatru niezależnego, ale także swego rodzaju manifestem wykluczonych.

Premiera "Miss HIV" odbyła się w kwietniu 2005 r. w legendarnym warszawskim klubie Le Madame. Później przedstawienie znalazło się w repertuarze Och-Teatru. Wybory na Miss HIV odbywają się naprawdę w Gaborone, stolicy Botswany. Sztuka Kowalewskiego to przenikliwy portret rzeczywistości, w której nie tylko ciało staje się towarem, ale także najintymniejsze szczegóły anatomii czy przekonań. Autor nie drwi jednak z kandydatek do korony chorej piękności, nie szydzi z marzeń, ale uważnie obserwuje społeczne mechanizmy i wyciąga surowe wnioski. Przedstawienie Kowalewskiego ma znakomite tempo i obsadę. Akcja rozgrywa się za kulisami sceny, cztery finalistki przygotowują się do ostatecznego starcia. Każda z bohaterek granych przez wyciszoną Ewę Szykulską, ujmującą Patrycję Szczepanowską, wieloznaczną Izę Kunę oraz prowokacyjną Marię Seweryn ma własną historię. Oto katoliczka, której siostra bliźniaczka umarła na AIDS na misji w Afryce; żona geja oraz naiwna nastolatka traktująca chorobę jako jeden z gadżetów. Mistrzem ceremonii jest Rafael, drag ąueen jak marzenie w porywającej kreacji Tomasza Tyndyka (rola grana na zmianę z równie świetnym Rafałem Mohrem). Prowokacja Kowalewskiego, który zamiast łzawego lamentu po raz pierwszy opowiedział w Polsce o AIDS w sposób przewrotny i dowcipny, po niemal dekadzie wydaje się niewinna. Zadowoleni z siebie uczestnicy "Warsaw Shore" uznaliby zapewne spektakl w "Ochu" za sentymentalną opowieść dla naiwnych, ale w międzyczasie "Miss HIV" stała się sztuką o wiele głębszą, mocniejszą. To wiarygodna diagnoza społecznego oszustwa. Mówimy cudzymi słowami, chorujemy naprawdę, czyli na niby. Zamiast twarzy - makijaż permanentny. A miss ma "hifa"!

Łukasz Maciejewski
Wprost
17 września 2014