O spektaklu ...

Rodzimy się, dojrzewamy, dorastamy, a w ciągu naszego życia musimy nauczyć się tylu rzeczy na własnych błędach, zadać sobie tyle pytań i nie znaleźć tylu odpowiedzi.

Ale na to wszystko mamy przecież całe życie. Tylko co, jeśli nagle okaże się, że nie mamy już czasu? W takiej sytuacji znalazł się tytułowy Oskar, dziesięcioletni chłopczyk chory na białaczkę.

Zmierzyć się z nią pomaga mu tajemnicza Pani Róża, która namawia Oskara by pisał listy do „Szanownego Pana Boga”, a każdy kolejny dzień z tych niewielu, jakie mu pozostały, traktował jak dziesięć lat swojego życia. Z każdym  kolejnym listem Bóg staje się dla Oskara kimś bliższym i mały chłopiec coraz bardziej się przed nim otwiera. Rodzi się między nimi niezwykła więź…

Odchodzenie potrzebuje rytuału i umiejętności oswajania lęku; zlaicyzowana cywilizacja, w której tak wielu ludzi utraciło wiarę w Boga i istnienie pozagrobowe w jakiejkolwiek postaci, jest wobec niego bezradna. Nie umiemy i nie chcemy rozmawiać o śmierci, zwłaszcza z tymi którzy stanęli w jej obliczu. Bywa że nie potrafią tego lekarze, ani targana emocjami rodzina, zwłaszcza gdy śmiertelnie chore jest dziecko. Prowadzone są rozmowy zastępcze: o pogodzie, świętach, planach…

Każdy człowiek ma swój własny czas odchodzenia, a bolesne doświadczenia powinny uczyć nas  doceniać każdą chwilę i każdy kolejny dzień, tak jakby był naszym ostatnim.

Spektakl „Oskar i pani Róża” jest pretekstem do podjęcia tej tak ważnej rozmowy zarówno z młodzieżą,  jak i dorosłymi .  Dotyka spraw najtrudniejszych i tematów na co dzień omijanych.

Książka Érica -Emmanuela Schmitta odniosła ogromny sukces na świecie i wielokrotnie przenoszona była na deski  teatru. Mamy nadzieję, że historia tytułowego bohatera opowiedziana w piękny, mądry, przejmujący, momentami humorystyczny sposób będzie wskazówką jak pokonać strach, nie poddać się w obliczu nieszczęścia i  jednocześnie zaakceptować nieuchronność śmierci.  Pozwoli zrozumieć, że  trudna podróż w zaświaty może być rodzajem przejścia w inną rzeczywistość i początkiem nowego życia.
B.D.

Po spektaklu zapraszamy do udziału w  warsztatach dla młodzieży pt: "Co to znaczy pomagać?”

Spotkanie ma na celu  przyjrzenie się emocjom towarzyszącym pomaganiu oraz
narzędziom, które mogą służyć podnoszeniu jakości niesienia pomocy. Zastanowieniu się kim jest dzisiejszy wolontariusz  i jaka jest jego rola?
Prowadzący: Jolanta Czernicka-Siwecka (pedagog animacji społecznych) prezes zarządu Fundacji Iskierka, Marta Pawełczak-Szastok (psycholog) Klinika Pediatrii, Onkologii i Hematologii Dziecięcej w Zabrzu

Udział w warsztatach jest bezpłatny, po wcześniejszej rezerwacji miejsc tel. 032 271 54 93 lub organizacja@teatrzabrze.pl
     
Premierze spektaklu "OSKAR I PANI RÓŻA "  towarzyszy wystawa fotograficzna Joanny Nowickiej.

Prezentowane w zabrzańskim Teatrze Nowym fotografie to pierwsza odsłona opowieści o dzieciach spędzających dni na śląskich oddziałach onkologicznych, których codzienność swoimi działaniami stara się rozjaśniać Fundacja ISKIERKA. Joanna towarzyszy podopiecznym fundacji i ich rodzinom od początku 2009 roku w chwilach zwykłych i niezwykłych wydarzeń. Wnikliwie rejestruje ludzkie emocje, gdzie świat dziecięcej wrażliwości i radości konfrontowany jest z trudami choroby. To opowieść, która dopiero się rozpoczyna. Kolejne spotkania inspirują i budują relacje. Bo każde spojrzenie ma swoją historię a każdy uśmiech, tak wiele wyrazu.
Joanna Nowicka - fotograf freelancer, pracuje i mieszka na Śląsku. Współpracuje z kilkoma gazetami i agencjami fotograficznymi. W czasie wolnym...fotografuje. Obecnie zajmuje ją, obok tematu iskierkowego, to co nad głowami - architektura Katowic i chmury.

Prace Joanny oglądać można na www.nowicka.art.pl . Wystawa będzie dostępna do 15 czerwca 2009 w godzinach otwarcia teatru. Partnerem  spektaklu jest Fundacja „ISKIERKA”, działająca na rzecz dzieci z chorobą nowotworową.

Beata Dąbrowiecka
Materiały Teatru
28 maja 2009