Ostatnie dziesięć lat

Książka jest zbiorem recenzji ze spektakli w teatrach warszawskich z okresu ostatnich 10 lat. Autor z premedytacją nawiązuje do szkoły recenzenckiej wypracowanej przez przedwojennych mistrzów takich jak Tadeusz Boy-Żeleński, Antoni Słonimski, Karol Irzykowski czy Jan Parandowski.

W dzisiejszych czasach, kiedy przenoszone na papier spotkania z Melpomeną nie posiadają indywidualnego odniesienia, służą schlebianiu koteriom, snobistycznym gustom oraz osobistym porachunkom, a w dodatku często są artykułowane za pomocą sięgającego bruku języka, warto zwrócić spojrzenie w kierunku okresu, w którym recenzent mówił po prostu to co czuł, oglądając spektakl, a po jego zakończeniu formułował swoje odczucia w słowie pisanym.

Książka ta ma służyć delikatnej zachęcie do obcowania z muzą teatru - Melpomeną, która potrafi – w zależności od tego jaki „kapłan" ją reprezentuje – irytować, nudzić, złościć i zniechęcać, ale również zaciekawiać, zastanawiać, wciągać, współprzeżywać, pochłaniać, skłaniać do refleksji, prowokować emocje, zachęcać do przyjrzenia się bliźnim oraz samemu sobie.

O autorze:
Piotr Kitrasiewicz (ur. 1962 r.) poeta, dramaturg, publicysta, krytyk literacki i teatralny. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim oraz kulturoznawstwo na Uniwersytecie Łódzkim. Wydał dwa tomiki wierszy: ,,Cień inkwizytora" i ,,Kochankowie", zbiór krótkich form dramaturgicznych pt. ,,Morderstwo w Senacie" (zrealizowanych wcześniej na radiowej antenie), dwa tomy szkiców literackich: ,,Sekrety pisarzy" i „Pisarze zapomniani" oraz książkę popularnonaukową „Rok 2012. Apokalipsa nadchodzi?". W młodości zdobył dwie nagrody w poważnych konkursach: miesięcznika ,,Scena"- na krótki utwór sceniczny (1979) i radiowej ,,Trójki" - na mikrosłuchowisko rozrywkowe (1980).
Z radiem współpracował na początku lat dziewięćdziesiątych, pisząc kilka słuchowisk dla „Trójki" (cykl „Teatrzyk Zielone Oko") oraz Radia Bis (cykl „Sobotni Dreszczowiec").

(-) (-)
Materiał Wydawnictwa
23 lutego 2015