Sięgając gwiazd

Teatr Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana jest ważną placówką w obrębie miasta Będzina, jak również dla całego rejonu. Jego oferta skierowana jest w dużej mierze do najmłodszych widzów, lecz także i ci starsi z nich, w wieku nastoletnim, znajdą w jego repertuarze coś dla siebie. Dla nich też bowiem przygotowywane są spektakle. Nie tylko jednak przedstawienia czekają na młodych miłośników teatru, jako że instytucja prowadzi szereg innych działań mających zachęcać młodzież do kontaktu ze sztuką i rozwijać pasję do niej.

Jedną z takich aktywności są warsztaty teatralne, których pierwsza edycja odbyła się kilka lat temu. Są on prowadzone przez jednego z aktorów teatru Wojciecha Żaka, który był też pomysłodawcą inicjatywy. Jak do tej pory premierę miały trzy przedstawienia grupy zwanej potocznie Młodzi_Dormana. Najnowszą produkcją jest „Supernova", której premiera odbyła się 27 czerwca tego roku.

Spektakl „Supernova" posiada eksperymentalną formę. Już na samym początku czekają na widzów wizualne atrakcje w postaci barwnej projekcji w tle, budzącej skojarzenia z ekranem telewizora. Także w późniejszych etapach reżyser nie stroni od sięgania do różnych form plastycznych. Oprócz tradycyjnego teatru, mamy tu też sporo video-artu, który wzbogaca odbiór.

Pozwala także ukazać te elementy, które byłyby trudne od pokazania na scenie. Zostały one zresztą zarejestrowane w innym miejscu, korzystając z gościnności jednego z partnerów teatru. Tym prostym zabiegiem udało się nadać przedstawieniu głębi oraz nieco futurystycznego charakteru, który odpowiada jego fabule.

A treść ta odwołuje się do kosmicznych podróży. Główna bohaterka, mimo że młoda wiekiem, udaje się w niesamowitą eskapadę do gwiazd. Po drodze odwiedza wiele obcych światów. Każde ciało niebieskie, jakie napotyka stanowi dla niej okazję do odkrycia nowych emocji oraz poznania trochę prawdy o samej sobie. W przeżywanych przygodach potrafi bowiem odnaleźć cząstkę siebie i przejrzeć się w tych wydarzeniach niczym w lustrze. Podróż ową można odczytywać metaforycznie jako opowieść o dorastaniu.

Kosmos jest tutaj przenośnią przestrzeni, w jakiej porusza się dojrzewająca dziewczyna. Miejsce to jest z początku nieznane i pełne tajemnic, jak również lęków, lecz z każdym nowym, odkrytym doświadczeniem staje się coraz bardziej swojskie.

Równie ważną funkcję co słowo odgrywa w sztuce ruch. Od samego początku trwania spektaklu jest on mocno zaznaczony na scenie. Artyści używają swoich ciał jako aktywnych części scenografii i motyw ten przewija się przez cały czas trwania przedstawienia. Jest to jedna ze składowych teatralnego rzemiosła, z którego młodzi aktorzy korzystają w sposób świadomy, a przez to i bardzo owocny. Ich ogólny występ należy ocenić na więcej niż pomyślny.

Przy wsparciu odpowiedniej muzyki oraz nastrojowego oświetlenia udaje im się stworzyć na estradzie prawdziwie klimatyczną aurę. Idealnie wpisuje się ona w treść spektaklu, której punktem wyjściowym są kosmiczne podróże.

Andrzej Kownacki
Dziennik Teatralny Górny Śląsk
7 lipca 2025