Trochę inny moralitet

Argentyńska historia z uniwersalnym przesłaniem

Bohater przedstawienia Kowal Nędza, to ludowy odpowiednik Doktora Fausta i krewniak Pana Twardowskiego. Obiecuje duszę diabłom w zamian za młodość. Pan Nędza jest jednak bardzo przebiegły i po trzykroć udaje mu się wykraść młodość siłom piekielnym. Diabły jednak przenoszą go za każdym razem w inne czasy. Kowal pije trinto z dziewiętnastowiecznymi kowbojami, by potem w towarzystwie gangsterów z czasów Lucky Luciano i Ala Capone\'a rżnąć w truko, karcianą grę, gdzie zwycięzcą zawsze zostaje największy łgarz. Wreszcie Nędza trafia do speluny, łudząco podobnej do współczesnych klubów go-go. 

Przedstawienie nawiązuje do stylistyki moralitetu, ale jest to moralitet - delikatnie mówiąc - sprzeczny z nauką Kościoła. Tutaj Pan Jezus to nieudacznik podróżujący na osiołku w towarzystwie mało rozgarniętego i skąpego Świętego Piotra, Kowal zarzuca mu, ze razem Diabłem zamienili ziemię w piekło. 

Krótko mówiąc - świat schodzi na psy! My razem z nim?

Kowal Malambo - autorzy 

Tadeusz Słobodzianek (1955) Twórca Laboratorium Dramatu, dramaturg, reżyser, krytyk teatralny. Urodził się w Jenisiejsku na Syberii. Pisał recenzje teatralne pod pseudonimem Jan Koniecpolski, w "Polityce". Pracował jako kierownik literacki, reżyser i dramaturg w teatrach w Warszawie, Krakowie, Łodzi, Poznaniu, Gdańsku, Kaliszu i Białymstoku; w 1991 roku był współzałożycielem teatru Wierszalin. Autor m.in. dramatów: "Car Mikołaj" (1985), "Obywatel Pekosiewicz" (1986), "Turlajgroszek" (1990), "Prorok Ilja" (1992), "Merlin. Inna historia" (1992), "Kowal Malambo" (1992), "Snu pluskwy" (2001), które w teatrze zrealizowali m.in. Kazimierz Dejmek, Mikołaj Grabowski, Ondrej Spišak, Piotr Tomaszuk. Laureat m.in.: Paszportu "Polityki" (1993), Nagrody im. Stanisława Piętaka (1993), Nagrody Fundacji im. Kościelskich w Genewie (1994). Jego sztuki uzyskały dwukrotnie Fringe Firste na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w Edynburgu, trzykrotnie zdobyły Grand Prix w konkursie na wystawienie sztuki współczesnej Ministerstwa Kultury. Wykłada "Sztukę dialogu" w Laboratorium Reportażu Instytutu Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. O swojej twórczości: W gruncie rzeczy zawsze miałem pewien program minimum: chciałem porządnie opowiadać ciekawe historie. (...) zawsze najważniejsze było dla mnie: "co", a nie "jak". 

Ondrej Spišák (1964), szef Teatro Tatro, reżyser teatralny, z wykształcenia lalkarz, w Polsce pracuje od dziesięciu lat i regularnie przygotowuje spektakle dla dzieci. Najbardziej jednak Spišák lubi pracować w rodzinnej Nitrze, gdzie w 1990 roku wraz ze scenografem Františkiem Liptákiem i przyjaciółmi założyli Wolne Stowarzyszenie Aktorów, Reżyserów, Artystów, Ich Małżonek, Kochanek, Dzieci, Psów i Kotów, czyli wędrowny teatr-cyrk Teatro Tatro. Latem trupa rusza w świat na wozie zwanym Maringotką, zaprzężonym w chudą klacz. Podróżują od miasta do miasta grając swe przedstawienia dla ludzi, którzy często po raz pierwszy widzą prawdziwy teatr. Grają na Słowacji i Ukrainie, w Czechach i Polsce, Rumunii czy południowych Włoszech. Teatro Tatro to teatr najbliższy tradycji teatru jarmarcznego, pełen odniesień do doświadczeń zarówno teatru klasycznego, lalkowego, ulicznego jak też sztuki cyrkowej. Zaczynali od sztuk Ghelderode`a i Szekspira, sławę przyniosła im "Ballada o bandycie" Ondreja Spišáka, wystawiona w 1995 r. Ze swoim największym przebojem - graną w namiocie cyrkowym "Bianką Braselli, czyli kobietą o dwóch głowach" - zawojowali w festiwal Kontakt w Toruniu i podbili warszawską publiczność. W Teatrze Wybrzeże w 2002 przygotował inscenizację "Snu pluskwy, czyli towarzysza Chrystusa", a w Teatrze Narodowym w 2003 "Merlina. Inną historię". 

Laboratorium Dramatu
ul. Olesińska 21.-dawne kino "Przodownik"
13, 14 lipca, 19.00 
bilety - 30 zł., 20 zł.; (studenci, uczniowie - 10 zł.) 
Rezerwacja biletów: rezerwacja@tat.pl 
Tel: 889 51 55 46

Materiały Teatru
27 czerwca 2007