Twórczość komediopisarza w nurtach teatralnego życia

„Staropolski Molière" to książka poświęcona wczesnej recepcji dzieł francuskiego komediopisarza w Rzeczypospolitej. Autor monografii przedstawia historię staropolskich inscenizacji oraz przekładów, parafraz i adaptacji komedii Molierowskich.

Narrację rozpoczyna od wystawienia „Sganarela, czyli Rogacza z urojenia" 5 marca 1669 w warszawskim pałacu Jana Andrzeja Morsztyna. Kończy zaś poprzez przywołanie inauguracji sceny narodowej, kiedy to 19 listopada 1765 w gmachu warszawskiej Operalni odegrano komedię Józefa Bielawskiego „Natręci" napisaną pod wpływem Molierowskich „Les fâcheux".

Książka ukazuje przyswajanie twórczości francuskiego komediopisarza w różnych nurtach ówczesnego życia teatralnego: na dworach (królewskich i magnackich), w teatrach konwiktowych (jezuickich, pijarskich i teatyńskich) oraz na powstających w osiemnastowiecznej Rzeczypospolitej scenach publicznych.

Osobne fragmenty poświęcone zostały polskim komediopisarzom szczególnie chętnie adaptującym dzieła Molierowskie – Franciszce Urszuli Radziwiłłowej oraz Franciszkowi Bohomolcowi. Zadbano również o przywołanie szerokich kontekstów – z jednej strony związanych z samymi dziełami Molière'a, z drugiej z polską recepcją innych francuskich autorów.

Monografia ukazuje, jak chętnie sięgano po ich twórczość i w jaki sposób przecierała ona drogę do stworzenia polskiej sceny narodowej.



(-) (-)
Materiał Wydawnictwa
24 września 2021
Portrety
Patryk Kencki