W polu widzenia

Punktem wyjścia jest zawsze ciało i ruch, a także dążenie do pokazania go oczom, które podziwiają i oceniają. Których obecność powoduje, że przybieramy pozy, mające wpływ na relacje z innymi

Poza zasięgiem – to znaczy w polu widzenia, ale nie działania.
Każda decyzja coś oznacza, implikuje, że coś za nią stoi. Obraz sugeruje, że stoi za nim decyzja, wykluczająca inne obrazy i inne punkty odniesienia.

Taniec zatem jest wehikułem służącym do dotarcia głębiej, do sensu i znaczeń relacji obserwowanych z zewnątrz. A wszystko po to, aby opowiadać za pomocą obrazów, które porzuciły swoje ramy.

Daniel Abreu rozwija osobisty styl i język tańca, kształtujący się w różnorodnych choreografiach będących etapami poszukiwań. Analizuje najdrobniejsze detale ruchu, łącząc go jednocześnie z innymi środkami wyrazu (fotografia, teatr).

Spektakle są zazwyczaj oszczędne w formie, minimalistyczna scenografia podkreśla rolę światła i ruchu.

Punktem odniesienia jest zawsze sam ruch i potrzeba komunikowania się głównie za jego pośrednictwem. Jest on abecadłem, dzięki któremu powstaje unikalny język zespołu Daniela Abreu.

Więcej informacji na temat życia i pracy Daniela Abreu: www.danielabreu.com
Fragment jednego ze spektakli: http://www.youtube.com/watch?v=Ok9jpi8SAaw

Katarzyna Maria Grudzińska
Materiały Teatru
2 marca 2010