Władysław Ratschka (1877-1944)

Urodził się 3 czerwca 1877 we Lwowie. Zmarł 13 listopada 1944 we Lwowie.

Był synem aptekarza Wiktora Ratschki i Marii z Kleczkowskich, mężem Heleny Sowińskiej, ojcem aktora Rudolfa Ratschki. Uczeń Emila Derynga.

Debiutował ok. 1895 w Teatrze Miejskim we Lwowie pod pseudonimem Sowiński i nazwiska tego używał prawdopodobnie stale do 1914. W teatrze lwowskim grał z krótkimi przerwami do wybuchu I wojny światowej (m.in. w sezonie letnim 1900 był w zespole Eugeniusza Majdrowicza, a w 1903 w zespole Adama Mullera w Zakopanem, w lecie 1901 podobno sam prowadził zespół, w 1902/03 występował w Poznaniu, 1903/04 w Teatrze Ludowym w Krakowie, w 1904 w Teatrze Ludowym we Lwowie.

Po I wojnie światowej, w której brał czynny udział, występował w Teatrze Wielkim we Lwowie (1919), w zespole Henryka Cepnika na Śląsku (1920/21), krakowskim teatrze Bagatela (1921-24); 1 kwietnia 1922 obchodził tam jubileusz dwudziestopięciolecia pracy scenicznej w tytułowej roli w "Pietro Caruso". W sezonie 1925/ 26 prowadził wspólnie z Michałem Meliną teatr w Łucku i 9 grudnia 1925 obchodził tam jubileusz trzydziestolecia pracy aktorskiej. Od 1926 do 1930 należał do zespołu teatru lwowskiego, w 1930-32 występował w Teatrze Polskim i Teatrze Małym w Warszawie, ód 1932 do 1941 znowu w Teatrach Miejskich we Lwowie (1 maja 1935 obchodził jubileusz czterdziestolecia w roli Weiringa - "Miłostki").

W 1931 wystąpił w filmie "Dziesięciu z Pawiaka" w reżyserii Ryszarda Ordyńskiego.

Wg opinii Adama Grzymały-Siedleckiego "był dobrym epizodycznym aktorem". Grał m.in. Sekwestratora ("Panna Maliczewska"), Nicefora ("Kościuszko pod Racławicami"), Ben Akibę ("Uriel Akosta"), Rotmistrza ("Damy i huzary"), Radosta ("Śluby panieńskie"), Gendre'a i Kurutę ("Noc listopadowa").

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego, E-teatr, FilmPolski

Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
14 listopada 2024