Wystawa plastyczna w Arlekinie

14 stycznia w Teatrze Arlekin odbędzie się wernisaż wystawy rysunku Wiesława Garbolińskiego "Opus veritas".

Wiesław Garboliński urodził się 2 stycznia 1927 r. w Głownie, zmarł 31 sierpnia 2014 r. w Łodzi. W latach 1948-1954 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a następnie w latach 1954-1957 odbył studia aspiranckie w Instytucie Malarstwa, Rzeźby i Architektury w Leningradzie <https://pl.wikipedia.org/wiki/Petersburg> . W latach 50. osiedlił się w Łodzi. W roku 1974 rozpoczął pracę pedagogiczną w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, pełniąc w latach 1975-1981 funkcję rektora. W 1982 r. uzyskał stopień profesora. Był współzałożycielem Związku Polskich Artystów Malarzy i Grafików. W Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi (dawna PWSSP) wykładał do 2001 r. Później został profesorem Europejskiej Akademii Sztuki w Warszawie.

Artysta był autorem ponad 50 wystaw indywidualnych oraz licznych i cenionych dzieł znajdujących się w znaczących kolekcjach muzealnych w kraju i na świecie. Sam określał swą twórczość jako "rzeczywistość zbliżoną do fantastyki snu". Kilka lat temu rysunki, które zawsze towarzyszyły przygotowaniom do realizacji malarskich, stały się docelową i samodzielną dziedziną twórczości Wiesława Garbolińskiego. Tematycznie pokrewne malarstwu, są to sceny zaaranżowane zazwyczaj w pracowni artysty, często głównym ich motywem jest akt. Jednak postać modelki, w zależności od budowanego dla niej kontekstu i towarzyszących jej atrybutów, symbolizuje rozmaite stany i naprowadza na różne odniesienia. Szczegółowo oddane elementy tworzą atmosferę niezwykłości i melancholii, a często poetyckie tytuły odsyłają do innej rzeczywistości.

W pierwszym okresie twórczości, tj. w latach 50., duży wpływ na artystę wywarła tradycja ikony ruskiej (charakterystyczny układ postaci, perspektywa, kompozycja), w której bardzo głęboka treść religijna osiągana była przy wielkim zdyscyplinowaniu środków. W latach 70. odszedł od tego rodzaju przedstawień, znacznie rozbudowując kompozycje o nowe elementy, które traktował w sposób realistyczny. Posługiwał się nimi, aby stworzyć rzeczywistość zbliżoną do fantastyki i logiki snu. Tak jak we śnie poruszamy się w pewnej strukturze, która może tylko przypominać rzeczywistość realną. Odczytanie treści tego snu artysta pozostawiał odbiorcy - jego samodzielność w tej kwestii Wiesław Garboliński uważał za największą wartość sztuki metaforycznej.

Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Warszawie, Krakowie i Szczecinie oraz w wielu polskich i zagranicznych galeriach, muzeach i kolekcjach.



(-) (-)
Materiał Teatru
11 stycznia 2016