Zwyczajny człowiek

22 października w sobotę w Teatrze Nowym im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu odbędzie się premiera spektaklu "Obsługiwałem angielskiego króla" w reżyserii Piotra Cieplaka

O spektaklu mówi reżyser: 

Dojrzewałem z „Pociągami pod specjalnym nadzorem”, czytałem kolejne książki Hrabala, oglądałem kolejne filmy Menzla. Moje pokolenie wychowało się na czeskim kinie, na czeskiej literaturze. Przeżywaliśmy Praską Wiosnę. W książce „Obsługiwałem angielskiego króla” zakochałem się od pierwszej strony. Zawsze chciałem to adaptować na scenę, ale komplikacje, jakie nam zostawił pan Hrabal z prawami autorskimi przez długie lata uniemożliwiały zrealizowanie tego marzenia. W końcu się udało w warszawskim „Dramatycznym” w 2003 roku. Teraz z najwyższą przyjemnością przygotowuję poznański wariant hrabalowskiej opowieści.

Wszyscy jesteśmy uwikłani w historię. Nosimy w sobie albo winy własne albo naszych ojców, ale nikt nie przebywa na tym świecie bezkarnie. Hrabal to pięknie pokazuje  na przykładzie takiego Everymana, Jana Dziecię. Bez patosu, bez tej naszej polskiej powagi i dętologii.

Ale lepiej jak sam Autor przemówi:

„Zrozumiałem, że tragizm i komizm życia to bliźnięta, drogi biorące początek z tego samego miejsca, a surowy dramat na koniec wydobywa na jaw to samo, co trywialna groteska”.

Moim bohaterem jest zwykły człowiek – i on potrafi zdobyć się na czyn, ale robi to bez teatralnych gestów, bez emfazy.

Zawsze uważałem, że zwyczajni ludzie mają o wiele ciekawsze życie.

Polacy lubią płakać, mają zresztą po temu powody, a jednocześnie są niebywale dumni. (…) chociaż zawsze przegrywają, to jednak uważają się za zwycięzców…”

Piotr Cieślak

O reżyserze:

Piotr Cieślak

Reżyser, pedagog. Absolwent Wydziału Aktorskiego (1970) i Wydziału Reżyserii (1979) Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza. Członek-założyciel zespołu Puławskiego Studia Teatralnego (1970) aż do likwidacji przez władze partyjne w1973. Od 1973 wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. A.Zelwerowicza, początkowo jako asystent prof. Tadeusza Łomnickiego, potem samodzielny wykładowca na Wydziale Aktorskim ,Wydziale Wiedzy o Teatrze potem Wydziale Reżyserii. Sprawował funkcje prodziekana Wydziału Aktorskiego, prorektora ds. kontaktów zagranicznych i odbudowy Teatru Collegium Nobilium. W 1991 roku z rąk Prezydenta Lecha Wałęsy odbiera nominację na profesora sztuk teatralnych.

Promotor kontaktów PWST z uczelniami w Glasgow, w Amsterdamie, USA. Twórca koncepcji odbudowy Teatru Collegium Nobilium, którego plany historyczne odnalazł przy współpracy z wybitnymi historykami sztuki. Profesor Szkoły Teatralnej w Malmo, współtwórca programu magisterskiego w tej Szkole (2010/2011). Od dwóch lat wykłada w nowopowstałym Wydziale Teatru Tańca PWST im. L.Solskiego. Reżyserował spektakle dyplomowe w szkołach teatralnych w Glasgow, Amsterdamie, New Delhi, Tel Avivie. Reżyserował polski repertuar w teatrach Sztokholm i Tokio. Prowadził warsztaty i wykłady w m. in. Amsterdamie, Leningradzie, USA, TelAvivie, New Delhi, Berlinie, Londynie.

Jego polskie prace obejmowały:

Jjako aktor zagrał znaczącą rolę Ubeka Michalaka w „Człowieku z marmuru“ w reż. Andrzeja Wajdy. Występował w filmach Agnieszki Holland, Kieślowskiego, Kijowskiego, Falka.

Jego debiut reżyserski – „Księżniczka Magdalena czyli Natrętny Książę“ Witkacego odniósł sukces na Festiwalu Szkół Teatralnych Istropolitana w Bratysławie (1978) a debiut w Teatrze Powszechnym – „Gdy obudzą się rankiem“ W.Szukszyna – zdobył wyróżnienie za reżyserię. Reżyserował i adaptował „Nikiformy“ E.Redlińskiego (Festiwal Sztuk Współczesnych – Wrocław 1984). Głośna prapremiera sztuki „Baal“ Bertolta Brechta z Z.Zapasiewiczem i J.Gajosem gościła w Gdyni, Krakowie (Teatr „Stary“), w Berlinie na Berliner Festwioche (1986). W 1980 roku reżyserował w Teatrze Dramatycznym sztukę „Łunin czyli śmierć Kubusia Fatalisty“, uznaną przez czytelników WIKu za najlepszy spektakl sezonu 1980/1981. Otrzymał Nagrodę Złotego Yoricka za reżyserię najlepszego szekspirowskiego spektaklu. Jego adaptacja i reżyseria opowiadania Gombrowicza „Pamiętnik” była zaproszona na kilka polskich festiwali, jak również do Brazylii, Turcji i Izraela. Ostatnio zrealizował w Teatrze Narodowym jubileuszowy spektakl Janusza Gajosa wg „Dozorcy” H.Pintera. 

W latach 1994-2007 był dyrektorem artystycznym Teatru Dramatycznego m. St. Warszawy. Zaprosił do współpracy Krzysztofa Warlikowskiego, Grzegorza Jarzynę, Piotra Cieplaka, w końcu Krystiana Lupę i Roberta Wilsona (USA). W 2002 roku wygrywa konkurs na nową formułę warszawskiego festiwalu teatralnego. Od 2002 roku odbyły się trzy edycje Festiwalu Festiwali Teatralnych SPOTKANIA z udziałem największych sław reżyserskich świata. 

Przewodniczący organizacji Europe: the Union of the Theatre Schools and Academies zajmującej się promocją samodzielnej twórczości młodych artystów teatru.



(-)
Materiały Teatru
22 października 2011