Zygmunt Apostoł (1931 - 2018)

Urodził się 5 czerwca 1931 roku w Katowicach. Zmarł 6 sierpnia 2018 w Wiesbaden (Niemcy).

Jest absolwentem Liceum Muzycznego w Katowicach w klasie fortepianu (1954). W latach 1955-1957 był aktorem i kierownikiem muzycznym Estrady Satyrycznej, a potem Teatru Satyry w Katowicach. Jako aktor najczęściej występował w małych epizodach i skeczach. Często akompaniował na fortepianie. Głos, jakim dysponował, nie predystynował go do pozostania śpiewakiem. W 1962 roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski.

Od 1958 roku z przerwami związany ze Szczecinem. W latach 1958-1959 był korepetytorem w Operetce Szczecińskiej. Później tę funkcję pełnił przez jeden sezon w Operetce Śląskiej w Gliwicach (1959-1960). Po powrocie do Szczecina związał się z Estradą Szczecińską. Równocześnie jako aktor charakterystyczny występował w Operetce Szczecińskiej (poźniejszy Teatr Muzyczny), stając się obok Ireny Brodzińskiej niekwestionowaną gwiazdą tej sceny. Grał także w Kabarecie Piosenki przy Klubie „13 Muz" w Szczecinie (1961–1968). Współpracował z lokalną rozgłośnią radiową, m.in. przy popularnym Radiokutrze, i z Ośrodkiem TV. W „Kurierze Szczecińskim" prowadził stałą rubrykę muzyczną Studio pod Apostołem, w której popularyzował piosenki o tematyce szczecińskiej.

W 1968 roku przeniósł się do Warszawy. Został aktorem Operetki Warszawskiej, w której występował do 1978 roku. W 1979 roku wyjechał na stałe do Niemiec. Tam związał się z Hessisches Staatstheater w Wiesbaden.

Wystąpił w filmach fabularnych i telewizyjnych, m.in. w Bokserze (1966), Czekam w Monte Carlo (1969), Prawdzie w oczy (1970), Portfelu (1970), Małym (1970), Hydrozagadce (1970), Trochę nadziei (1971), Nie lubię poniedziałku (1971), a także w serialach: Gniewku, synu rybaka (1969), Przygodach psa Cywila (1970), Samochodziku i Templariuszach (1971), Wielkiej miłości Balzaka (1973), 07 zgłoś się (1976), Lalce (1977) i zachodnioniemieckim Ein Fall für zwei (1981). Ponadto zagrał w Rachunku sumienia (1964) i w Jarosławie Dąbrowskim (1975), do których zdjęcia kręcone były w Szczecinie. Grał również w spektaklach Teatru Telewizji, w Pierwszym interesancie (1970), Kaukaskim kredowym kole (1972), Zapalniczce (1975), Sobocie wieczorem - niedzieli rano (1978).

Na początku lat sześćdziesiątych zajął się także komponowaniem. Jego piosenki mieli w repertuarze Danuta Rinn, Irena Santor, Ewa Śnieżanka, Bogdana Zagórska, Bogdan Czyżewski, Andrzej Rosiewicz, Zbigniewa Wodecki. Był także kompozytorem muzyki instrumentalnej i baletowej. W 1965 roku wspólnie z Walerianem Pawłowskim (słowa) skomponował piosenkę Bursztynowy Pierścień, zainspirowaną nagrodą przyznawaną najpopularniejszym aktorom scen szczecińskich przez czytelników „Kuriera Szczecińskiego".

Nagrody:

1974 – II nagroda w konkursie Polskiego Radia na piosenkę o Warszawie
1975 – Nagroda Dziennikarzy na festiwalu w Opolu
1978 – II nagroda na Festiwalu Interwizji w Sopocie

Źródła: Pomeranica, E-teatr, FilmPolski

Edyta Kosik
Dziennik Teatralny
5 lipca 2023