Pieśń na wyjście. Ostatni mistrzowie sceny
Od roku 2006 wykonywałem serię portretów najlepszych aktorów starszego pokolenia. Pokolenia, które reprezentuje pewien kończący się rozdział w historii teatru i powiązany z nim szerszy wymiar kultury. Grupa ta obfituje w silne osobowości. Niepozowane portrety mają pokazać indywidualność tych ludzi w końcowym okresie ich działalności.
Odchodzące pokolenie aktorów odegrało doniosłą rolę w przechowaniu oraz przekazaniu kultury narodowej. Przyszło im działać w trudnych, powojennych warunkach, aby pod koniec kariery doświadczyć rewolucyjnych zmian w zawodzie aktora i sposobie funkcjonowania teatru. Choćby z racji swoich dokonań zasługują na pamięć. Część osób sportretowanych już odeszła: H. Bielicka, G. Holoubek, W. Gliński, Z. Zapasiewicz...
Portrety sporządzane są w technologii srebrowej, na negatywach czarno-białych , z których powstają później odbitki autorskie. Jest to technologia droga, ale dająca jedyny w swoim rodzaju efekt estetyczny, właściwy dla portretów ludzi starszych. Użyte wysokoczułe materiały dają duże, wyraźne ziarno i przydają chropowatości. Zdjęcia robione są na zapleczu teatrów, przed i w trakcie przedstawienia (z pominięciem sceny) bądź w domach prywatnych - w zależności od okoliczności. Zdjęcia możliwie najbardziej naturalne, nie pozowane, najczęściej w świetle zastanym.
Na wystawę składają się portrety około 70 osób z listy sporządzonej we współpracy ze środowiskiem teatralnym oraz krytykami. Wybitnym ludziom należało się szlachetne potraktowanie dlatego też wydruki wystawowe wykonane zostały na matowym i szlachetnym podłożu - Ilford Fine Art, który dodatkowo pokrył twarze lekką patyną czasu. Zdjęcia te zostały umieszczone w zbiorach Instytutu Teatralnego im. Z. Raszewskiego w Warszawie.
