Oczy i ręce
Relacja ze spotkania z Zenonem Fajferem i prezentacji multimedialnej „Pieśni słowronka".Zbadałem Literaturę – oświadczył – i rozumiem, co jej dolega. W ten sposób stworzyłem Liberaturę. To jest mój ex libris – powiedzieć mógłby Zenon Fajfer, którego spotkałem po 12 latach w Bydgoszczy.
Jadą wozy z cegłą, jadą furmanki pełne książek. Książek, które nie są już tylko książkami. Książek, których kształt zależny jest od woli uskrzydlającego je Dedala. Książek – Ikarów, którym za karę, spłoną kiedyś kartki od Wiecznego Ognia.
„Pieśń słowronka" to jedna z takich książek – nie – książek. Najświeższe dokonanie liberackie Zenona Fajfera mieliśmy okazję zobaczyć podczas prezentacji multimedialnej, w której potencjał poetycki tego dzieła odnalazł właściwą sobie postać.
Zanim ukazała się „Pieśń słowronka", ogłosił Fajfer zbiór esejów, „Liberatura czyli literatura totalna", w którym to zbiorze autor dzielni broni idei i praktyki liberackości, podając szereg przykładów twórczego zastosowania tej szalonej metody. We współpracy z żoną, Katarzyną Bazarnik, dał też światu dzieła takie jak : „Oka – leczenie"i „(O) patrzenie".
Skok od formalnie wycyzelowanych, liberackich manifestów w kierunku poezji, poprzedziły rozmaite próby liryczno – dramatyczne Teatru Zenkasi.
Drogi Towarzyszu! Twórczość Fajfera jest na tyle obfita, że wymienię jeszcze tylko w tym miejscu, dramat poetycki, czy też raczej poemat dramatyczny, "Odlot".
Uważam za niezbędne zwrócić waszą uwagę na godne podziwu dzieło „Finnegans Make".
Jest tylko krzywda, umiejscowienia w skończoności, a temat ten podejmuje z kolei „Zegar bezczasowości". Jest to eksperyment, tym razem, architektoniczno – literacki.
Jest to – wyjaśniam – oryginalny sposób pisarza, dający nam w rezultacie w pełni materialistyczną analizę rozwoju zjawisk społecznych. Oto liberatura oplata, za Derridą i Wolterem nasz światek, pajęczą siecią znaków. Wszystko ma przecież znaczenie i ten pansemiotyzm godny Eco, przyświeca wizji znaków – liter – książek, stanowiących system epifenomenów Fajfera.
Scena tak dynamiczna – daleki głos, Twój oddech.
W tenże dzień wieczorem – daleki głos, Twój oddech. Spotkanie, które miało miejsce w czasie. Daleka przeszłość stała się teraźniejszością, aby być przyszłością. Wymieniliśmy się książkami. Dostałem „Pieśń słowronka", którą przeczytałem z radością. Odwdzięczyłem się książką, której wolałbym nie napisać, poświęconą pamięci Mojej Mamy. W dedykacji napisałem: od Heraklita z Efezu, dla Zenona z Elei, daty i miejsca: Kraków – Bydgoszcz, Anno Domini 2012 – 2024. Narysowałem dwie strzały,zwrócone grotami w dwie przeciwne strony. Teraz mogę się poddać. Rozwiewa mnie wiatr.
__
Wywiad Krystiana Kajewskiego z Zenonem Fajferem, twórcą Liberatury.
