Anda Rottenberg
Historyk sztuki, krytyk, kurator sztuki i publicystka.
Urodziła się 23 kwietnia 1944 w Nowosybirsku.
Ojciec Andy Rottenberg był polskim Żydem, matka pochodziła z rosyjskiej rodziny mieszczańskiej. W latach 1951–1963 mieszkała w Legnicy, następnie przeniosła się do Warszawy, gdzie w 1971 ukończyła studia na Wydziale Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1969 zajmuje się organizowaniem wystaw artystycznych. Do 1973 związana była z Galerią Sztuki Zachęta. W latach 1973–1986 pracowała w Polskiej Akademii Nauk, zajmując się badaniami nad sztuką nowoczesną i współtworząc „Polskie Studia Artystyczne”. W 1986 założyła Fundację Egit, jedną z pierwszych niezależnych fundacji sztuki w Polsce.
W latach 1991–1992 pełniła funkcję dyrektorki Departamentu Sztuki w Ministerstwie Kultury i Sztuki, następnie w latach 1993–2001 zajmowała stanowisko dyrektorki Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie. W latach 1991–1993 kierowała także Galerią Mazowiecka w Warszawie, a w latach 1992–1993 Centrum Sztuki Współczesnej Sorosa. Do 2007 była przewodniczącą rady programowej Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. W 1998 została przewodniczącą Fundacji Instytutu Promocji Sztuki.
Anda Rottenberg jest członkinią Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA), w latach 1988–1990 i 1991–1993 pełniła funkcję przewodniczącej polskiej sekcji AICA, natomiast w latach 1994–2000 była zastępczynią przewodniczącego AICA. Należy także do International Manifesta Foundation oraz International Germinations Foundation.
Wśród licznych wystaw, których była organizatorką i kuratorką, znalazły się m.in. Europa nieznana, Kraków (1991); polska część Der Riss im Raum, Berlin (1994); Gdzie jest brat twój, Abel?, Warszawa (1995); Sztuka z Polski, Budapeszt, Wilno, Ryga, Tallinn (1996–1997); Osobisty czas – sztuka z krajów nadbałtyckich, Warszawa (1996); Postindustrial Sorrow, Wiesbaden (2000); Forgetting-Amnesia, Brema (2000). Przygotowała również wiele wystaw indywidualnych polskich i zagranicznych artystów. Wielokrotnie obejmowała funkcję kustosza polskiego pawilonu na międzynarodowych wystawach, m.in. na biennale w Wenecji, Stambule i São Paulo. Była też kuratorką wystawy o relacjach polsko-niemieckich w sztuce Obok. Polska-Niemcy. 1000 lat historii w sztuce zorganizowanej w 2011 przez Martin-Gropius-Bau w Berlinie i Zamek Królewski w Warszawie.
Od 1966 Anda Rottenberg publikuje w polskich tygodnikach, m.in. w „Kulturze” i „Polityce”. Jest autorką popularnych serii, artykułów naukowych, esejów zamieszczanych w krajowych i zagranicznych wydawnictwach poświęconych sztuce. W 2009 wydała autobiografię Proszę bardzo, sagę rodzinną, w której codzienne życie przeplata się z wydarzeniami historycznymi; książka opowiada o poszukiwaniu tożsamości, zawieszonej między tradycją żydowską ojca a światem bogatego mieszczaństwa dawnej Rosji po stronie matki[6]. Autobiografia ta była nominowana do Nagrody Literackiej Nike 2010 oraz do Nagrody Literackiej Gdynia 2010. W 2014 ukazał się wywiad rzeka Doroty Jareckiej z Andą Rottenberg Rottenberg Już trudno.
Była członkinią komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i w 2015.
Odznaczenia i wyróżnienia
2011 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
2001 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
2012 – Nagroda Krytyki Artystycznej im. Jerzego Stajudy, wyróżnienie specjalne za całokształt osiągnięć
2012 – Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie sztuk wizualnych
2013 – Nagroda im. Profesora Aleksandra Gieysztora za wybitne osiągnięcia na polu działalności badawczej, wystawienniczej, społecznej i organizacyjnej, dotyczącej sztuki polskiej i światowej ostatnich dekad XX wieku
2014 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Oprac RK
Źródło: Wikipedia
Ojciec Andy Rottenberg był polskim Żydem, matka pochodziła z rosyjskiej rodziny mieszczańskiej. W latach 1951–1963 mieszkała w Legnicy, następnie przeniosła się do Warszawy, gdzie w 1971 ukończyła studia na Wydziale Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1969 zajmuje się organizowaniem wystaw artystycznych. Do 1973 związana była z Galerią Sztuki Zachęta. W latach 1973–1986 pracowała w Polskiej Akademii Nauk, zajmując się badaniami nad sztuką nowoczesną i współtworząc „Polskie Studia Artystyczne”. W 1986 założyła Fundację Egit, jedną z pierwszych niezależnych fundacji sztuki w Polsce.
W latach 1991–1992 pełniła funkcję dyrektorki Departamentu Sztuki w Ministerstwie Kultury i Sztuki, następnie w latach 1993–2001 zajmowała stanowisko dyrektorki Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie. W latach 1991–1993 kierowała także Galerią Mazowiecka w Warszawie, a w latach 1992–1993 Centrum Sztuki Współczesnej Sorosa. Do 2007 była przewodniczącą rady programowej Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. W 1998 została przewodniczącą Fundacji Instytutu Promocji Sztuki.
Anda Rottenberg jest członkinią Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA), w latach 1988–1990 i 1991–1993 pełniła funkcję przewodniczącej polskiej sekcji AICA, natomiast w latach 1994–2000 była zastępczynią przewodniczącego AICA. Należy także do International Manifesta Foundation oraz International Germinations Foundation.
Wśród licznych wystaw, których była organizatorką i kuratorką, znalazły się m.in. Europa nieznana, Kraków (1991); polska część Der Riss im Raum, Berlin (1994); Gdzie jest brat twój, Abel?, Warszawa (1995); Sztuka z Polski, Budapeszt, Wilno, Ryga, Tallinn (1996–1997); Osobisty czas – sztuka z krajów nadbałtyckich, Warszawa (1996); Postindustrial Sorrow, Wiesbaden (2000); Forgetting-Amnesia, Brema (2000). Przygotowała również wiele wystaw indywidualnych polskich i zagranicznych artystów. Wielokrotnie obejmowała funkcję kustosza polskiego pawilonu na międzynarodowych wystawach, m.in. na biennale w Wenecji, Stambule i São Paulo. Była też kuratorką wystawy o relacjach polsko-niemieckich w sztuce Obok. Polska-Niemcy. 1000 lat historii w sztuce zorganizowanej w 2011 przez Martin-Gropius-Bau w Berlinie i Zamek Królewski w Warszawie.
Od 1966 Anda Rottenberg publikuje w polskich tygodnikach, m.in. w „Kulturze” i „Polityce”. Jest autorką popularnych serii, artykułów naukowych, esejów zamieszczanych w krajowych i zagranicznych wydawnictwach poświęconych sztuce. W 2009 wydała autobiografię Proszę bardzo, sagę rodzinną, w której codzienne życie przeplata się z wydarzeniami historycznymi; książka opowiada o poszukiwaniu tożsamości, zawieszonej między tradycją żydowską ojca a światem bogatego mieszczaństwa dawnej Rosji po stronie matki[6]. Autobiografia ta była nominowana do Nagrody Literackiej Nike 2010 oraz do Nagrody Literackiej Gdynia 2010. W 2014 ukazał się wywiad rzeka Doroty Jareckiej z Andą Rottenberg Rottenberg Już trudno.
Była członkinią komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i w 2015.
Odznaczenia i wyróżnienia
2011 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
2001 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
2012 – Nagroda Krytyki Artystycznej im. Jerzego Stajudy, wyróżnienie specjalne za całokształt osiągnięć
2012 – Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie sztuk wizualnych
2013 – Nagroda im. Profesora Aleksandra Gieysztora za wybitne osiągnięcia na polu działalności badawczej, wystawienniczej, społecznej i organizacyjnej, dotyczącej sztuki polskiej i światowej ostatnich dekad XX wieku
2014 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Oprac RK
Źródło: Wikipedia
