Andrea Breth

reżyserka
Andrea Breth urodziła się 31 października 1952 roku w Rieden/Füssen, dorastała zaś w Darmstadt. W latach 1971-73 studiowała literaturę w Heidelbergu. Była asystentką reżysera w teatrze heidelberskim, potem udała się wraz z dyrektorem Peterem Stoltzenbergiem do Bremy i tam współreżyserowała u boku Davida Esriga i Christofa Nela. Jej pierwszą samodzielną inscenizacją była sztuka „Die verzauberten Brüder” („Zaczarowani bracia”) Jewgienija Schwarza, wystawiona w 1975 roku. Następnie Breth reżyserowała w Wiesbaden, Bochum, Hamburgu i Berlinie. Po niepowodzeniu przedstawienia „Emilii Galotti” Lessinga w 1981 roku na deskach Freie Volksbühne Berlin, reżyserka wyjechała do Zurychu, gdzie zajęła się nauczaniem sztuki aktorskiej.
W 1983 roku dyrektor Ulrich Brecht zaprosił Andreę Breth do teatru we Fryburgu, gdzie odniosła wielki sukces wystawiając „Bernarda Albas Haus” („Dom Bernardy Alba”) Federica Garcii Lorki. Inscenizacja ta przyniosła jej tytuł Reżyserki Roku w plebiscycie krytyków czasopisma „Theater heute”. Następnymi przystankami w karierze Breth były sceny w Bochum (1986-89) i w Wiedniu (1990-92). W latach 1992-97 pracowała na stanowisku dyrektorki artystycznej berlińskiego teatru Schaubühne am Lehniner Platz. Na skutek konfliktu z zespołem, zrezygnowała ze stanowiska i w 1999 roku została etatową reżyserką w wiedeńskim Burgtheater.

Andrea Breth była wielokrotnie wyróżniana, m.in. nagrodą Fritz-Kortner-Preis w 1987 roku i nagrodą Nestroy-Preis (za najlepszą reżyserię) w 2003 roku. Jest członkinią Akademii Sztuk Wizualnych we Frankfurcie nad Menem i Berlińskiej Akademii Sztuk.

Książka tygodnia

Białość
Wydawnictwo ArtRage
Jon Fosse

Trailer tygodnia