Antoni Różański
Aktor i reżyser teatralny.
Urodził się 10 czerwca 1862 w Guzowie (powiat błoński). Zmarł 26 września 1934 w Warszawie.
Debiutował prawdopodobnie w zespole Piotra Woźniakowskiego w Tarnowie w sezonie 1882/83 w roli Rafaela w spektaklu "Kobiety z kamienia".
Od 1893 do 1906 występował stale w Łodzi, gdzie zdobył sobie popularność pracując również jako reżyser. Brał też udział w objazdach zespołu łódzkiego. Od maja 1906 występował w teatrze w Filharmonii w Warszawie, a od 10 lipca tego roku został zaangażowany do zespołu dramatu Warszawskich Teatrów Rządowych; występował w nim do 1926 (także po przekształceniu w Teatry Miejskie). Wyjeżdżał czasem na występy, m.in. w 1919 był w Radomiu w zespole Stanisława Knake-Zawadzkiego.
7 września 1924 obchodził w lokalu ZASP jubileusz czterdziestolecia pracy.
Grzymała-Siedlecki podkreślał też jego wielką pracowitość i znakomitą pamięć, która pozwoliła mu grać i w późniejszym wieku, gdy miał osłabiony słuch.
Występował też w kilku filmach m. in.: „Sąd boży” w reż. Stanisława Knake-Zawadzkiego (1911), „Zemsta spoza grobu” w reż. Stanisława Sebela (1913), „Ziemia obiecana” w reż. Aleksandra Hertza i Zbigniewa Gniazdowskiego (1927), „Zew morza” w reż. Henryk Szaro (1927) i „Pan Tadeusz” w reż. Ryszarda Ordyńskiego (1928).
Był ojcem Czesława Różańskiego. Synem wicedyrektora cukrowni.
26 września 1898 ożenił się z Wandą Świerczyńską.
Debiutował prawdopodobnie w zespole Piotra Woźniakowskiego w Tarnowie w sezonie 1882/83 w roli Rafaela w spektaklu "Kobiety z kamienia".
Od 1893 do 1906 występował stale w Łodzi, gdzie zdobył sobie popularność pracując również jako reżyser. Brał też udział w objazdach zespołu łódzkiego. Od maja 1906 występował w teatrze w Filharmonii w Warszawie, a od 10 lipca tego roku został zaangażowany do zespołu dramatu Warszawskich Teatrów Rządowych; występował w nim do 1926 (także po przekształceniu w Teatry Miejskie). Wyjeżdżał czasem na występy, m.in. w 1919 był w Radomiu w zespole Stanisława Knake-Zawadzkiego.
7 września 1924 obchodził w lokalu ZASP jubileusz czterdziestolecia pracy.
Grzymała-Siedlecki podkreślał też jego wielką pracowitość i znakomitą pamięć, która pozwoliła mu grać i w późniejszym wieku, gdy miał osłabiony słuch.
Występował też w kilku filmach m. in.: „Sąd boży” w reż. Stanisława Knake-Zawadzkiego (1911), „Zemsta spoza grobu” w reż. Stanisława Sebela (1913), „Ziemia obiecana” w reż. Aleksandra Hertza i Zbigniewa Gniazdowskiego (1927), „Zew morza” w reż. Henryk Szaro (1927) i „Pan Tadeusz” w reż. Ryszarda Ordyńskiego (1928).
Był ojcem Czesława Różańskiego. Synem wicedyrektora cukrowni.
26 września 1898 ożenił się z Wandą Świerczyńską.
