Barbara Ludwiżanka
Aktorka teatralna, filmowa, telewizyjna i radiowa.
Urodziła się 24 stycznia 1908 w Stanisławowie, zmarła 26 października 1990 w Warszawie.
Pochodziła z lwowskiej rodziny o tradycjach artystycznych, jej ojciec Adam Ludwig był śpiewakiem operowym. Ukończyła Szkołę Aktorską przy Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu. Na teatralnej scenie debiutowała już w 1924 w Teatrze Polskim w Poznaniu, którego aktorką pozostała do roku 1937; z wyjątkiem lat 1930-34; kiedy to grała w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie. W 1937 przeniosła się do Łodzi, gdzie do wybuchu wojny występowała w Teatrze Miejskim. W czasie II wojny światowej przebywała w Warszawie. Została aresztowana i wywieziona na roboty przymusowe do III Rzeszy. Po wojnie i powrocie do kraju związała się ponownie z Teatrem im. J. Słowackiego w Krakowie (lata 1945-47). W sezonie 1947-48 grała po raz kolejny w Łodzi. Od 1948 występowała już tylko w teatrach Warszawy; w latach 1948-65 w Teatrze Polskim, a następnie w latach 1965-83 w Teatrze Współczesnym.
Na ekranie pojawiła się już w latach 20. Po wojnie do ról filmowych powróciła dopiero w 1963. Swoje najsłynniejsze filmowe kraecje stworzyła w Sublokatorze (1966; reż. Janusz Majewski), Nocach i dniach (1975; reż. Jerzy Antczak), Seksmisji (1983; reż. Juliusz Machulski). Wielokrotnie występowała w audycjach radiowych Polskiego Radia oraz w spektaklach Teatru Telewizji.
Była drugą żoną aktora Władysława Hańczy. Byli małżeństwem od końca lat 30. do śmierci Hańczy w 1977; nie mieli dzieci.
Jest pochowana wraz z mężem na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
rk
Źródło: Wikipedia
Pochodziła z lwowskiej rodziny o tradycjach artystycznych, jej ojciec Adam Ludwig był śpiewakiem operowym. Ukończyła Szkołę Aktorską przy Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu. Na teatralnej scenie debiutowała już w 1924 w Teatrze Polskim w Poznaniu, którego aktorką pozostała do roku 1937; z wyjątkiem lat 1930-34; kiedy to grała w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie. W 1937 przeniosła się do Łodzi, gdzie do wybuchu wojny występowała w Teatrze Miejskim. W czasie II wojny światowej przebywała w Warszawie. Została aresztowana i wywieziona na roboty przymusowe do III Rzeszy. Po wojnie i powrocie do kraju związała się ponownie z Teatrem im. J. Słowackiego w Krakowie (lata 1945-47). W sezonie 1947-48 grała po raz kolejny w Łodzi. Od 1948 występowała już tylko w teatrach Warszawy; w latach 1948-65 w Teatrze Polskim, a następnie w latach 1965-83 w Teatrze Współczesnym.
Na ekranie pojawiła się już w latach 20. Po wojnie do ról filmowych powróciła dopiero w 1963. Swoje najsłynniejsze filmowe kraecje stworzyła w Sublokatorze (1966; reż. Janusz Majewski), Nocach i dniach (1975; reż. Jerzy Antczak), Seksmisji (1983; reż. Juliusz Machulski). Wielokrotnie występowała w audycjach radiowych Polskiego Radia oraz w spektaklach Teatru Telewizji.
Była drugą żoną aktora Władysława Hańczy. Byli małżeństwem od końca lat 30. do śmierci Hańczy w 1977; nie mieli dzieci.
Jest pochowana wraz z mężem na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
rk
Źródło: Wikipedia
