Eugeniusz Koszutski
Tancerz, baletmistrz, choreograf, aktor, reżyser.
Urodził się 26 grudnia 1881 w Warszawie. Zmarł 22 sierpnia 1946 w Łodzi.
Był synem Feliksa Koszutskiego i Marii z domu Popek, mężem aktorki Pauliny Koszutskiej.
Około 1895 ukończył warszawską szkołę baletową i został zaangażowany do corps de ballet Warszawskich Teatrów Rządowych, a 10 lutego 1901 mianowany koryfejem (przodujący tancerz, który nie jest jeszcze solistą, ale już został oddzielony od tancerzy zespołu baletowego).
Od 1902 występował w zespole Juliana Myszkowskiego, m.in. w 1904 w Lublinie, a w 1905 w Kijowie, następnie w teatrze lwowskim i z zespołem tego teatru w sezonach letnich w Krakowie, w 1918-20 w Teatrze Powszechnym w Krakowie (30 grudnia 1919 obchodził tam jubileusz dwudziestopięciolecia pracy artystycznej), w 1920-22 w operetce krakowskiej.
Od 1923 współpracował z warszawskimi teatrami rewiowymi oraz z operetką warszawską jako tancerz, baletmistrz i reżyser, m.in. z teatrem Qui Pro Quo (1924), Perskie Oko (1925, 1926), teatrem Nowości (1927, 1928). W 1929 występował w teatrem Gong we Lwowie, w 1930 był kierownikiem rewiowego teatru Uśmiech Warszawy, w 1931-32 współpracował z rewiowym teatrem Ananas, 1932/33 z teatrem Banda oraz Teatrem Polskim i Teatrem Małym, w 1933 z teatrem Cyganeria, w 1934 z Teatrem Narodowym, w 1936 i 1938 z Teatrem Letnim, w 1936 z teatrem Cyrulik Warszawski, 1939 z teatrem Buffo.
Prowadził także własny zespół baletowy tzw. Koszutsky Girls, z którym często występował w filmach.
Po II wojnie światowej był reżyserem łódzkiego teatru Syrena. Grał także niekiedy drobne role w dramacie, m.in. Piocha ("Robert i Bertrand, czyli Dwaj złodzieje"), Hubiczka ("Teatr amatorski").
Drugą jego żoną była Stanisława z Podkowiczów.
Opracował: Ryszard Klimczak
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965
Był synem Feliksa Koszutskiego i Marii z domu Popek, mężem aktorki Pauliny Koszutskiej.
Około 1895 ukończył warszawską szkołę baletową i został zaangażowany do corps de ballet Warszawskich Teatrów Rządowych, a 10 lutego 1901 mianowany koryfejem (przodujący tancerz, który nie jest jeszcze solistą, ale już został oddzielony od tancerzy zespołu baletowego).
Od 1902 występował w zespole Juliana Myszkowskiego, m.in. w 1904 w Lublinie, a w 1905 w Kijowie, następnie w teatrze lwowskim i z zespołem tego teatru w sezonach letnich w Krakowie, w 1918-20 w Teatrze Powszechnym w Krakowie (30 grudnia 1919 obchodził tam jubileusz dwudziestopięciolecia pracy artystycznej), w 1920-22 w operetce krakowskiej.
Od 1923 współpracował z warszawskimi teatrami rewiowymi oraz z operetką warszawską jako tancerz, baletmistrz i reżyser, m.in. z teatrem Qui Pro Quo (1924), Perskie Oko (1925, 1926), teatrem Nowości (1927, 1928). W 1929 występował w teatrem Gong we Lwowie, w 1930 był kierownikiem rewiowego teatru Uśmiech Warszawy, w 1931-32 współpracował z rewiowym teatrem Ananas, 1932/33 z teatrem Banda oraz Teatrem Polskim i Teatrem Małym, w 1933 z teatrem Cyganeria, w 1934 z Teatrem Narodowym, w 1936 i 1938 z Teatrem Letnim, w 1936 z teatrem Cyrulik Warszawski, 1939 z teatrem Buffo.
Prowadził także własny zespół baletowy tzw. Koszutsky Girls, z którym często występował w filmach.
Po II wojnie światowej był reżyserem łódzkiego teatru Syrena. Grał także niekiedy drobne role w dramacie, m.in. Piocha ("Robert i Bertrand, czyli Dwaj złodzieje"), Hubiczka ("Teatr amatorski").
Drugą jego żoną była Stanisława z Podkowiczów.
Opracował: Ryszard Klimczak
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965
