Eugeniusz Solarski
Aktor teatralny, radiowy i filmowy.
Urodził się 27 marca 1901 w Chrzanowie. Zmarł 21 lipca 1959 w Krakowie.
Debiutował pod pseudonimem Norwicz ok. 1919 w operetkowym zespole Teatru Pilarskiego w Krakowie.
W 1919 występował też w zespole objazdowym Stanisława Knake-Zawadzkiego. W sezonie 1920/21 należał do zespołu Teatru im. Słowackiego w Krakowie m. in. „Orlątko” Edmonda Rostanda (Książę Reichsztatu Frantz) w reż. Józefa Sosnowskiego (2 grudnia 1920).
W 1921-24 występował w teatrze Bagatela, w 1924-26 w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Warszawie, w 1926-32 w Teatrze Narodowym, a także w Teatrze Nowym i Teatrze Letnim, w 1932-35 znów w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, w 1935-37 na scenach Towarzystwa Krzewienia Kultury Teatralnej w Warszawie (głównie w Teatrze Polskim), w sezonie 1937/38 w Teatrach Miejskich we Lwowie, a w sez. 1938/39 w Teatrze Narodowym i Teatrze Nowym w Warszawie.
Podczas II wojny światowej pracował jako kelner w kawiarni Pod Znachorem, a także występował w jawnych teatrach Komedia (1941) i Miniatury (1943-44).
Od września 1945 do końca życia występował stale w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, a okresowo także w Teatrze Starym.
Wg Wojciecha Natansona "naturalne warunki predysponowały go do ról amantów.
Występował w kilku filmach.
W Teatrze Polskiego Radia zadebiutował w słuchowisku „Damy i huzary” Aleksandra Fredry (Rotmistrz) w reż. Władysława Krzemińskiego - 13 stycznia 1950.
Był synem Jana i Jadwigi Solarskich.
Debiutował pod pseudonimem Norwicz ok. 1919 w operetkowym zespole Teatru Pilarskiego w Krakowie.
W 1919 występował też w zespole objazdowym Stanisława Knake-Zawadzkiego. W sezonie 1920/21 należał do zespołu Teatru im. Słowackiego w Krakowie m. in. „Orlątko” Edmonda Rostanda (Książę Reichsztatu Frantz) w reż. Józefa Sosnowskiego (2 grudnia 1920).
W 1921-24 występował w teatrze Bagatela, w 1924-26 w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Warszawie, w 1926-32 w Teatrze Narodowym, a także w Teatrze Nowym i Teatrze Letnim, w 1932-35 znów w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, w 1935-37 na scenach Towarzystwa Krzewienia Kultury Teatralnej w Warszawie (głównie w Teatrze Polskim), w sezonie 1937/38 w Teatrach Miejskich we Lwowie, a w sez. 1938/39 w Teatrze Narodowym i Teatrze Nowym w Warszawie.
Podczas II wojny światowej pracował jako kelner w kawiarni Pod Znachorem, a także występował w jawnych teatrach Komedia (1941) i Miniatury (1943-44).
Od września 1945 do końca życia występował stale w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, a okresowo także w Teatrze Starym.
Wg Wojciecha Natansona "naturalne warunki predysponowały go do ról amantów.
Występował w kilku filmach.
W Teatrze Polskiego Radia zadebiutował w słuchowisku „Damy i huzary” Aleksandra Fredry (Rotmistrz) w reż. Władysława Krzemińskiego - 13 stycznia 1950.
Był synem Jana i Jadwigi Solarskich.
