Helena Gruszecka
Aktorka teatralna, filmowa, telewizyjna, radiowa, reżyserka teatralna.
Urodziła się 20 lipca 1901 w Częstochowie. Zmarła 5 sierpnia 1982 w Warszawie.
Helena Gruszecka z domu Birnbaum. Córka kompozytora Abrahama Bera Birnbauma, ciotka pisarza Jerzego Pomianowskiego. Egzamin eksternictyczny w ZASP zdała w 1922.
W teatrze zadebiutowała prawdopodobnie 15 stycznia 1938 rolą Pani Kirby w sztuce Mossa Harta i Simona Kaufmanna „Cieszmy się życiem” w reżyserii Zygmunta Chmielewskiego w Teatrze Ateneum w Warszawie. W teatrach Warszawy, Łodzi, Częstochowy i Białegostoku. Wiele spektakli wyreżyserowała sama.
W początkach działalności Teatru Telewizji zrealizowała jako aktorka m. in. spektakle: „Skowronek” Jeana Anouilha (Matka) w reżyserii Czesława Szpakowicza (24 września 1956), „Julietta ze snów” Georgesa Neveaux w reżyserii Czesława Szpakowicza (4 marca 1957)
Była również aktywną aktorką w polskim filmie, gdzie zadebiutowała w 1933 roku rolą Chłopki w zachowanym do dziś obrazie „Wyrok życia” w reżyserii Juliusza Gardana.
Brała udział także w spektaklach Teatru Polskiego Radia.
Ostatni swój spektakl zrealizowała także w teatrze radiowym. Był to „Telefon śmierci” Helmuta Kajzara w reżyserii autora, 14 kwietnia 1983.
Pochowana w Warszawie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Helena Gruszecka z domu Birnbaum. Córka kompozytora Abrahama Bera Birnbauma, ciotka pisarza Jerzego Pomianowskiego. Egzamin eksternictyczny w ZASP zdała w 1922.
W teatrze zadebiutowała prawdopodobnie 15 stycznia 1938 rolą Pani Kirby w sztuce Mossa Harta i Simona Kaufmanna „Cieszmy się życiem” w reżyserii Zygmunta Chmielewskiego w Teatrze Ateneum w Warszawie. W teatrach Warszawy, Łodzi, Częstochowy i Białegostoku. Wiele spektakli wyreżyserowała sama.
W początkach działalności Teatru Telewizji zrealizowała jako aktorka m. in. spektakle: „Skowronek” Jeana Anouilha (Matka) w reżyserii Czesława Szpakowicza (24 września 1956), „Julietta ze snów” Georgesa Neveaux w reżyserii Czesława Szpakowicza (4 marca 1957)
Była również aktywną aktorką w polskim filmie, gdzie zadebiutowała w 1933 roku rolą Chłopki w zachowanym do dziś obrazie „Wyrok życia” w reżyserii Juliusza Gardana.
Brała udział także w spektaklach Teatru Polskiego Radia.
Ostatni swój spektakl zrealizowała także w teatrze radiowym. Był to „Telefon śmierci” Helmuta Kajzara w reżyserii autora, 14 kwietnia 1983.
Pochowana w Warszawie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
