Henryk Baranowski
Reżyser teatralny, telewizyjny i radiowy, scenarzysta, aktor, scenograf.
Urodził się 9 lutego 1943 w Tarnopolu, zmarł 27 lipca 2013 w Brwinowie k. Pruszkowa.
Absolwent Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (1968) oraz Wydziału Reżyserskiego PWST w Warszawie (1973). W 1993 roku był dyrektorem warszawskiego Teatru Małego. Od 2003 do 2007 roku był dyrektorem Teatru Śląskiego w Katowicach.
Jest autorem znanych i wielokrotnie nagradzanych inscenizacji teatralnych i operowych. Do jego najważniejszych osiągnięć reżyserskich należą: kontrowersyjne Dziady w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie (1975), Dzień dobry i do widzenia (1976), Zamek (1976) na podstawie Franza Kafki, Peepshow (1992), które zostało wyróżnione James Jefferson Award dla najlepszego przedstawienia sezonu w Chicago, oraz Echnaton (2000). W 2004 roku wystawił w Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu Życie z idiotą Alfreda Schnittkego według prozy Wiktora Jerofiejewa, które otrzymało Wszechrosyjską Maskę Operową dla najlepszego przedstawienia operowego w Rosji.
Dla Teatru Telewizji zrobił m.in. Noc jest matką dnia (2004) z kreacjami aktorskimi Jana Peszka i Haliny Łabonarskiej, Świętą wiedźmę (2003) z Magdaleną Cielecką w roli głównej oraz według własnego scenariusza Puste niebo (1999).
Jako aktor pojawił się w rolach epizodycznych w Róży Luksemburg Margarethe von Trotty i Panu Tadeuszu Andrzeja Wajdy. Główną rolę zagrał u Krzysztofa Kieślowskiego w Dekalogu I, gdzie wcielił się w postać naukowca, racjonalisty i ateisty, który zbytnio zaufał możliwościom współczesnej nauki. Wystąpił także w kilku przedstawieniach Teatru Telewizji.
Nagrody:
1976 – I Nagroda za przedstawienie Dzień dobry i Do widzenia na Festiwalu Teatrów Małych Form w Szczecinie
1976 – Nagroda główna za reżyserię i Puchar za najlepsze przedstawienie za Zamek na Festiwalu Polski Północnej w Toruniu
1991 – Nagroda ITI za Popularyzację Polskiej Kultury Teatralnej za Granicą
1992 – Nagroda Ministra Spraw Zagranicznych za Wybitne Zasługi w Szerzeniu Polskiej Kultury i Sztuki za Granicą
1992 – "James Jefferson Award" za najlepsze przedstawienie sezonu w Chicago za Peepshow
2000 – "Złota Maska" za najlepszą inscenizację i reżyserię oraz "Srebrna Maska" za najlepszy spektakl za Echnatona w Teatrze Wielkim w Łodzi
2004 – Wszechrosyjska Złota Maska za najlepszą inscenizację operową w Rosji za Życie z idiotą w Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu
rk
Źródło: Wikipedia
Absolwent Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (1968) oraz Wydziału Reżyserskiego PWST w Warszawie (1973). W 1993 roku był dyrektorem warszawskiego Teatru Małego. Od 2003 do 2007 roku był dyrektorem Teatru Śląskiego w Katowicach.
Jest autorem znanych i wielokrotnie nagradzanych inscenizacji teatralnych i operowych. Do jego najważniejszych osiągnięć reżyserskich należą: kontrowersyjne Dziady w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie (1975), Dzień dobry i do widzenia (1976), Zamek (1976) na podstawie Franza Kafki, Peepshow (1992), które zostało wyróżnione James Jefferson Award dla najlepszego przedstawienia sezonu w Chicago, oraz Echnaton (2000). W 2004 roku wystawił w Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu Życie z idiotą Alfreda Schnittkego według prozy Wiktora Jerofiejewa, które otrzymało Wszechrosyjską Maskę Operową dla najlepszego przedstawienia operowego w Rosji.
Dla Teatru Telewizji zrobił m.in. Noc jest matką dnia (2004) z kreacjami aktorskimi Jana Peszka i Haliny Łabonarskiej, Świętą wiedźmę (2003) z Magdaleną Cielecką w roli głównej oraz według własnego scenariusza Puste niebo (1999).
Jako aktor pojawił się w rolach epizodycznych w Róży Luksemburg Margarethe von Trotty i Panu Tadeuszu Andrzeja Wajdy. Główną rolę zagrał u Krzysztofa Kieślowskiego w Dekalogu I, gdzie wcielił się w postać naukowca, racjonalisty i ateisty, który zbytnio zaufał możliwościom współczesnej nauki. Wystąpił także w kilku przedstawieniach Teatru Telewizji.
Nagrody:
1976 – I Nagroda za przedstawienie Dzień dobry i Do widzenia na Festiwalu Teatrów Małych Form w Szczecinie
1976 – Nagroda główna za reżyserię i Puchar za najlepsze przedstawienie za Zamek na Festiwalu Polski Północnej w Toruniu
1991 – Nagroda ITI za Popularyzację Polskiej Kultury Teatralnej za Granicą
1992 – Nagroda Ministra Spraw Zagranicznych za Wybitne Zasługi w Szerzeniu Polskiej Kultury i Sztuki za Granicą
1992 – "James Jefferson Award" za najlepsze przedstawienie sezonu w Chicago za Peepshow
2000 – "Złota Maska" za najlepszą inscenizację i reżyserię oraz "Srebrna Maska" za najlepszy spektakl za Echnatona w Teatrze Wielkim w Łodzi
2004 – Wszechrosyjska Złota Maska za najlepszą inscenizację operową w Rosji za Życie z idiotą w Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu
rk
Źródło: Wikipedia
Henryk Baranowski (1943 - 2013) - Reżyser teatralny, telewizyjny i radiowy, aktor, scenarzysta i scenograf, dyrektor teatru.27.07.2024
Jak skutecznie upoić się miłością? 22.06.2018
Pogrzeb Henryka Baranowskiego - Cmentarz Powązkowski w Warszawie06.08.2013
Henryk Baranowski zszedł ze sceny życia01.08.2013
Pożegnanie Henryka Baranowskiego - Opera Krakowska żegna wybitnego rezysera31.07.2013
Zmarł Henryk Baranowski - Reżyser teatralny, scenarzysta, aktor, scenograf, dyrektor teatru30.07.2013
Nie żyje wybitny polski reżyser - W wieku 70 lat, po długiej i ciężkiej chorobie, zmarł Henryk Baranowski29.07.2013
Co z Baranowskim? 07.11.2006