Henryk Wieniawski
Skrzypek, kompozytor i pedagog
Urodził się w 1835 roku w Lublinie.
W rodzinnym mieście pobierał pierwsze lekcje muzyki, a studia uzupełniał w Paryżu u Lamberta Massarta. Konserwatorium ukończył w wieku 11 lat (1846) otrzymując I nagrodę i złoty medal. W 1849 roku powrócił do paryskiego Konserwatorium, gdzie w klasie Hipolita Colleta podjął studia kompozycji, które ukończył z wyróżnieniem w następnym roku.
Po ukończeniu studiów, z młodszym bratem Józefem, wybitnym pianistą, rozpoczął cykl koncertów w największych ośrodkach muzycznych Polski, Rosji, Niemiec, Anglii i Francji. Od 1860 roku przebywał w Petersburgu, gdzie otrzymał stanowisko koncertmistrza dworu cesarskiego oraz posadę profesora konserwatorium. Ukoronowaniem sławy skrzypka było tournée po Ameryce w latach 1872-74 razem z Antonim Rubinsteinem. Po powrocie z trasy koncertowej Wieniawski objął stanowisko profesora konserwatorium w Brukseli, zastępując Henri Vieuxtempsa. Od 1879 roku przebywał ponownie w Rosji.
Z działalnością estradową Wieniawskiego łączy się twórczość kompozytorska. Jako rewelacyjny skrzypek, porównywany często do Paganiniego, znakomicie rozwinął styl brillant w literaturze skrzypcowej. Tworzył koncerty, etiudy, tańce, fantazje na tematy operowe i utwory popisowe. Wykorzystywał pełną gamę środków wirtuozowskich. Po koncertach Paganiniego, Koncert skrzypcowy d-moll Henryka Wieniawskiego jest dzisiaj najczęściej wykonywanym i nagrywanym koncertem skrzypcowym napisanym przez wirtuoza.
Zmarł 31 marca 1880 w Moskwie.
W rodzinnym mieście pobierał pierwsze lekcje muzyki, a studia uzupełniał w Paryżu u Lamberta Massarta. Konserwatorium ukończył w wieku 11 lat (1846) otrzymując I nagrodę i złoty medal. W 1849 roku powrócił do paryskiego Konserwatorium, gdzie w klasie Hipolita Colleta podjął studia kompozycji, które ukończył z wyróżnieniem w następnym roku.
Po ukończeniu studiów, z młodszym bratem Józefem, wybitnym pianistą, rozpoczął cykl koncertów w największych ośrodkach muzycznych Polski, Rosji, Niemiec, Anglii i Francji. Od 1860 roku przebywał w Petersburgu, gdzie otrzymał stanowisko koncertmistrza dworu cesarskiego oraz posadę profesora konserwatorium. Ukoronowaniem sławy skrzypka było tournée po Ameryce w latach 1872-74 razem z Antonim Rubinsteinem. Po powrocie z trasy koncertowej Wieniawski objął stanowisko profesora konserwatorium w Brukseli, zastępując Henri Vieuxtempsa. Od 1879 roku przebywał ponownie w Rosji.
Z działalnością estradową Wieniawskiego łączy się twórczość kompozytorska. Jako rewelacyjny skrzypek, porównywany często do Paganiniego, znakomicie rozwinął styl brillant w literaturze skrzypcowej. Tworzył koncerty, etiudy, tańce, fantazje na tematy operowe i utwory popisowe. Wykorzystywał pełną gamę środków wirtuozowskich. Po koncertach Paganiniego, Koncert skrzypcowy d-moll Henryka Wieniawskiego jest dzisiaj najczęściej wykonywanym i nagrywanym koncertem skrzypcowym napisanym przez wirtuoza.
Zmarł 31 marca 1880 w Moskwie.
