Urodził się 3 maja 1924 we Lwowie. Zmarł 22 marca 2017 w Krakowie.
Podczas wojny żołnierz Okręgu Lwowskiego Armii Krajowej. W 1946 zamieszkał w Krakowie. Ukończył studia na Akademii Handlowej w Krakowie oraz Szkołę Nauk Politycznych przy Wydziale Prawa i Studium Dziennikarskie Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracował jako asystent w Katedrze Ekonomii Akademii Handlowej prowadzonej przez Feliksa Młynarskiego. Był pracownikiem Muzeum Narodowego w Krakowie, Wydawnictwa Literackiego i redakcji Życia Literackiego. W latach 50. współpracował z redakcją Tygodnika Powszechnego. Wraz z Leopoldem Tyrmandem, Zbigniewem Herbertem, Tadeuszem Chrzanowskim należał do założonej przez Stefana Kisielewskiego grupy dyskusyjnej Partia Wariatów Liberałów. W latach 1968-1970 kierownik literacki Teatru Rozmaitości w Krakowie.
W 1970 objął stanowisko dyrektora naczelnego i kierownika artystycznego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie zastępując na tej funkcji Zygmunta Hübnera, który w 1969 zrezygnował protestując przeciw ingerencjom cenzury w działalność teatru. Kontynuował linię artystyczną poprzedniej dyrekcji, dbając o utrzymanie wysokiego poziomu repertuaru i inscenizacji. Za jego dyrekcji przedstawienia w Starym Teatrze reżyserowali m.in. Konrad Swinarski, Andrzej Wajda, Jerzy Jarocki, Jerzy Grzegorzewski, Krystian Lupa oraz Krzysztof Kieślowski, Agnieszka Holland i Krzysztof Zanussi.
W 1974, wraz Jerzym Jarockim, Konradem Swinarskim i Andrzejem Wajdą nagrodzony „za nowatorską działalność teatralną, która wzbudziła szeroki oddźwięk społeczny” prestiżowym wyróżnieniem „Drożdże”, przyznawanym przez tygodnik „Polityka”.
W 1980, w następstwie porozumień sierpniowych w Starym Teatrze działalność rozpoczął NSZZ „Solidarność”, który pod przewodnictwem Jerzego Stuhra reprezentował zespół artystyczny w sporze z dyrekcją i ostatecznie doprowadził do dymisji Gawlika i zastąpienia go popieranym przez artystów Teatru kompozytorem Stanisławem Radwanem.
W międzyczasie, w 1977 objął kierownictwo Teatru Telewizji, które sprawował do 1982. W latach 1983-1985 był jednocześnie dyrektorem Teatru Dramatycznego i Teatru Rzeczypospolitej w Warszawie. W 1985 powrócił do Krakowa by objąć po Mikołaju Grabowskim stanowisko dyrektora Teatru im. Słowackiego, które zajmował do przejścia na emeryturę w 1989.
Autor wielu publikacji na temat teatru i dramatów teatralnych, m.in. monografii o kabarecie Jama Michalika pt. Powrót do Jamy (1961), tomu szkiców „Twarze teatru” (1963), sztuk: „Pokusa” (1965) oraz: „Egzamin”, „Tor”, „Wybór”, „Portret”, „Procedura”, wydanych w tomie „Propozycje” (1969).
Autor przekładu sztuki „Pokój na godziny” Pavla Landovský’ego w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza w Teatrze Bagatela (premiera 09 marca 2013).

Nagrody i odznaczenia:
1962 - Bydgoszcz - IV nagroda w konkursie na sztukę współczesną ogłoszonym przez WRN w Bydgoszczy
1969 - Wyróżnienie w konkursie Naczelnej Redakcji Programów Artystycznych TV z okazji 25-lecia PRL za widowisko "Miejsce rektorskie"
1970 - Warszawa - Konkurs na tv widowisko sensacyjne - II nagroda za tekst "Wypadek"
1974 - "Drożdże" - nagroda tygodnika "Polityka"
1975 - Zasłużony Działacz
1975 - Złoty Krzyż Zasługi
1977 - Wrocław - XVIII Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych - Honorowe wyróżnienie za sztukę "Egzamin"
1977 - Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury
1977 - Nagroda miasta Krakowa
1979 - Krzyż Kawalerski OOP
1979 - Medal Komisji Edukacji Narodowej
1980 - Nagroda przewodniczącego Komitetu d/s Radia i TV
1984 - Medal 40-lecia PRL
1989 - Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
2009 - Honorowa Nagroda Fundacji Kultury Polskiej