Jean-Philippe Rameau
Francuski kompozytor i teoretyk muzyki okresu baroku, autor oper, baletów i utworów klawesynowych.
Urodził się 25 września 1683 w Dijon. Zmarł 12 września 1764 w Paryżu.
Był synem organisty, studiował we Włoszech. Działał jako organista i kapelmistrz w Awinionie, Clermont-Ferrand oraz Paryżu, gdzie w 1722 roku osiadł na stałe. Twórczość Rameau obejmuje 3 zbiory miniatur klawesynowych (Pièces de clavecin – 1706-1728), utwory kameralne (5 koncertów na klawesyn ze skrzypcami lub fletem i altówką – 1741 rok), opery i inne dzieła sceniczne (tragedie liryczne, opery, balety, komedie-balety).
W historii muzyki fundamentalne znaczenie mają prace teoretyczne Rameau, w których stworzył podstawy harmoniki funkcyjnej i systemu dur-moll.[potrzebny przypis]
Jego najwybitniejszym dziełem jako teoretyka muzyki było „Traité de l'harmonie réduite à ses principes naturels divisé en IV livres” (Traktat o harmonii sprowadzonej do jej naturalnych zasad w 4 księgach).
Był synem organisty, studiował we Włoszech. Działał jako organista i kapelmistrz w Awinionie, Clermont-Ferrand oraz Paryżu, gdzie w 1722 roku osiadł na stałe. Twórczość Rameau obejmuje 3 zbiory miniatur klawesynowych (Pièces de clavecin – 1706-1728), utwory kameralne (5 koncertów na klawesyn ze skrzypcami lub fletem i altówką – 1741 rok), opery i inne dzieła sceniczne (tragedie liryczne, opery, balety, komedie-balety).
W historii muzyki fundamentalne znaczenie mają prace teoretyczne Rameau, w których stworzył podstawy harmoniki funkcyjnej i systemu dur-moll.[potrzebny przypis]
Jego najwybitniejszym dziełem jako teoretyka muzyki było „Traité de l'harmonie réduite à ses principes naturels divisé en IV livres” (Traktat o harmonii sprowadzonej do jej naturalnych zasad w 4 księgach).
